Chances of Love

BERRY 4

MISHA

It's been a year since I came here sa Japan. Wala namang nakakaexcite na pangyayari sa buhay ko dahil trabaho bahay lang naman ang routine ko. Minsan nag gagala naman ako tulad ngayon dahil weekend at natapat na walang lakad or meeting si Tito.

Naglalakad lakad lang naman ako dito sa park. Medyo malamig na ang simoy ng hangin kaya medyo doble doble narin ang suot ko.

Sa paglalakad ko ay nakakita ako ng poster na nakakuha ng atensyon ko.

SHORT COURSE:

14 DAYS FASHION DESIGNING

7PM - 8PM

Nice! Buti nalang until 6pm lang ang pasok ko.

"You interested?" baling nito sakin.

Nagulat naman ako dahil bigla nya akong tinanong.

"Ah no english?Naku di pa naman ako marunong mga hapon bat kasi kinausap ko pa to. Ganda kasi eh." napakamot pa sya.

Hindi pa rin ako sumasagot. Naaaliw ako sa pagpapanic nya dahil akala nya di ako marunong mag english.

"Watashi no, namae wa JP desu." mabagal nyang sabi sabay lahad ng kamay nya.

Tinanggap ko naman ang kamay nya at nakipagshake hands ako.

"I'm Misha. Tourist ka?." sabi ko sakanya na ikinagulat nya.

"Miss nakakapagtagalog ka naman pala at english bat di mo ko sinasagot kanina?". ay attitude? Pero natawa ako.

"Nakakatuwa kasi itsura mo habang nagpapanic."

Poker face lang sya pero maya maya ay ngumiti na rin sya.

"Interesado ka sa Fashion Designing?." tanong ko sakanya.

"Medyo, gusto ko lang magkaroon ng ibang learnings." sagot nya.

Naglakad ako papunta sa bench para umupo dahil ngawit na ko talaga kakalakad kanina pa.

"Pasensya na naupo na ko kasi napagod talaga ako kakalakad."

Umupo na rin sya sa tabi ko.

"Okay lang yun. Tourist ka rin ba dito? Kailan flight mo pabalik ng Pinas?" sunod sunod na tanong nya.

"Hindi ako tourist dito. Actually, my parents are Japanese Citizens. So ang visa ko dito ay permanent visa na pero hindi resident dahil hindi naman nila ako dito pinalaki. Sa pilipinas ako lumaki at dinadalaw dalaw lang nila ako dun. Gets mo ba?."

"Uh, medyo magulo pero okay lang nasagot mo naman tanong ko."

Natahimik kami parehas.

"May dumaan na anghel." sabi ko para mamatay katahimikan.

"Oo nga e. Nag aaral kaba dito? Alam mo feeling ko ang sarap mag aral dito." tanong nya sakin.

"Actually, akala ko talaga makakapag aral ako kaya umuwi ako dito e kaya lang need kasi ng secretary/assistant ng Tito ko sa company nya kaya pinagtrabaho na nila ako. " mahaba kong sagot.

"Eh bakit di ka nalang nagstay sa Pinas? Baka sakaling dun nakapag aral kapa and napursue mo ang gusto mo. I think mahilig ka sa fashion."

"If only I can." malungkot kong sabi.

"I'm sorry daldal ko na noh. Gusto mo kumain? Tara dinner tayo.?"

bzzzt...bzzzzt...

Tingnan ko ang phone ko.