gitme buradan | K.A.

33. Bölüm "yandık."

m: 🤍

Emir Can İğrek - Bıçaklandım

...

"Yunus'un eğlence anlayışı beni mahvetti." Gülümseyerek Kerem'in yanına geçip oturdum. Yunus sizi eğlendireceğim deyip, annesinin evine mangal yapmaya getirmişti.

Annesi şehir dışındaydı ve evi onun yaşadığı evin aksine bahçeli olduğu için mangal yapılabilecek bir alana sahipti. Yunus yolda kardeşi Emre'yi aramış, her şeyi yarım saat içinde organize etmişti. Tuğçe de yoldaydı, buraya geliyordu.

"Senin eğlence anlayışını daha çok merak ediyorum açıkçası." Kerem garip bir ifadeyle konuştuğunda mideme bir kramp girmişti sanki. Zaten yaklaşık birkaç saat önce yaşadığımız olayın gerginliğini üzerimden atamamıştım, şimdi de kuruntulu biri gibi her laftan bir anlam çıkarmaya çalışıyordum.

Ama Yunus da 'o resimleri de sen yolladın değil mi' anlamında bir şeyler söylemişti Emir'e.

Bir süre öncesine kadar yakın bir arkadaşım olan, daha sonra benden hoşlandığını öğrendiğim, üstüne bana zorla yaklaşmaya çalışan Emir.

"Gençler," Yunus'un sesi aramıza girdiğinde Kerem'e bir cevap verememiştim.

"Emre malı her şeyi tam almamış, ben markete gidiyorum. Ev de size emanet. Zaten herkes bir toplansın öyle yakarız mangalı, sıcak sıcak yeriz."

Yunus bir baba edasıyla konuşurken Kerem doğruldu. "Yardıma geleyim mi kanka?"

"Yok lan hallederim ben. Siz oturun, keyfinize bakın." Kerem geri yerine yaslanırken Yunus salondan ayrılmak için arkasını dönmüştü.

"Ha, Kerem." Diyerek geri döndüğünde merakla ona baktım.

"Poyraz ile konuştum kardeşim. Bir sıkıntı yok."

"Eyvallah." İkisi kendi aralarında anlaşırken ben sadece izlemiştim. Yunus'un evden ayrıldığını bildiren kapı sesiyle yutkunup dudaklarımı araladım.

"Ne oldu, Poyraz kim ve neyi halletti?"

"Önemli bir şey değil." Yüzüme bakmadan verdiği cevap suratımın daha da asılmasına neden olurken gözlerimi yabancı olduğum salonda dolaştırdım.

"Kerem," Birkaç saniye beklediğimde kafasını önünden kaldırıp yüzüme baktı.

"Ne konuşmak istiyorsan ya da ne sormak istiyorsan... Ama bil ki ben orada onu uzaklaştırmaya çalıştım kendimden. Böyle bir şey yapacağını düşünmedim hiç ama gerçekten anladığım ilk an-"

"Elif, orada ne olduğunu kendi gözlerimle gördüm zaten. Görmeseydim de. Biliyorum." Cevabıyla gözlerim dolu dolu gülümsedim. Emir'i hâlâ atlatamamıştım.

"Ama sormak istediğim şeyler var Elif." Derince yutkundum. Yunus fotoğraflardan bahsetmişti.

"Sor." Dedim sesimin titrememesine özen göstererek.

"Sorayım." Ses tonu beni bile rahatsız ederken yeniden sinirlendiğini hissetmiştim.

Elinde çevirdiği telefonun ekranını aydınlatıp birkaç şey yaptı ve bana çevirdi. Telefonunu elime alıp baktığımda başımdan aşağıya kaynar sular dökülmüş gibi hissetmiştim.