I'll Find You In Milan

Chapter 1

Derick's POV

"On the lead, No. 24. Mr. Carl Derick Asuncion!" Pakinig kong sabi ng announcer habang patuloy akong nakahawak sa manubela.

"Looks like he's going to win this in a landslide!" Sagot ng partner nito.

"Again!"

They're right, cause there's nothing stopping me from winning this race, all the way for the 5th consecutive time.

"Woooh!!!" Nagtayuan silang lahat when I dashed my brand new ferrari portofino sports car to that black and white finish line.

Kung sila, nagpapabinyag at nagpapablessing sa mga brand new nilang kotse, tch! This is how I get that luck.

Nandito ako sa isang sports event sa Italy, this is no Olympic race, kumbaga lahat lang ng mga milyonaryo all over the world race here to show off their luxurious cars.

Ang totoo, milyonaryo na ako noong umaasa pa 'ko sa magaling kong ama. But now that I completely cut ties with him, what choice do I have of not becoming a millionere of my own kung bawat panalo ko sa mga racing competition ay binibigyan nila 'ko ng newest model of ferrari cars. Yes, and now that's the price I'll get.

"Dude! Another win, ferrari roma naman, just for you." Bati sa akin ni Jerome Hernandez, ang long time kong kumpare bago pabirong sinuntok ang braso ko habang inaalis ko pa ang helmet ko.

"Ano? Inom tayo?" Alok naman ni Ethan Morales na nakilala ko lang sa college, pero kakilala na sya ni Jom noon sa dati nyang school.

"Luh?!" Gulat na gulat si Jom, palibhasa alam nito kung pano ko malasing.

Hindi sana ako papayag dahil wala ako sa bahay at mahirap akong intindihin pag nalalasing nang biglang may tumawag sa 'kin.

Si Papa ang nakalagay sa caller ID, ayoko mang sagutin ay magaling nalang at nasa good mood ako ngayon.

"Hello?"

"Are you his son?" Para bang tanong ng isang babae, fck! Alam ko namang lumabas na naman sya kasama ang ibat ibang babae.

"Sino ka?" Galit kong tanong.

"Don't mind it, tinawagan lang kita, lasing na lasing kasi itong si Enrile, ikaw na bahala sa kanya."

"Just let him die there!" Sigaw ko sa telepono bago patayin.

Napakinig naman ako nung dalawa na para bang nagulat sila nang bigla akong humiyaw.

"Uwi na tayo." Sabay kuha ko sa mga gamit ko at nagmamadaling umakyat sa helicopter.

"Magaling pa." Sunod naman nung dalawa.

"Dun nalang tayo uminom." Nanlilisik ang mga mata ko habang naka cross arms na nakaupo.

"Ha!? Sige na nga, at least nandon na si Milan." Bulong pa ni Jom.

Alam nya na only Milan can handle me when I'm drunk, kaya nga dun pa sya nakahinga ng malalim. Last time na hindi dumating si Milan dahil sa sarili nyang emergency, muntik na kong makapatay sa bar.

I'm just like my father, the reason why we lost mom, and it keeps hunting me like old hunted memories. Kung ako hindi kayang i handle ang sarili pag lasing, ano pa kaya si Papa if like what I said, I'm just like him. Kaya tinext ko si Lola

--La, tingnan mo si Papa, baka matigas na.

Its always like that, ganun lang ang text ko sa kanya at pupunta na sya agad sa apartment ni Papa para intindihin ito.