I'll Find You In Milan

Chapter 9

Derick's POV

I love her, and that's the only thing I know.

Pero ang takot ko na saktan sya kung paano ko masaktan si Mama, ang hindi ko alam na matagal ko na palang ginagawa.

The way I treated her, the way I tried to move on but letting her catch me. Taking her for granted, siguro magaling na'ng pupunta sya sa Milan, at least this time, pagbalik nya, mababasa nya yung sinulat ko para sa kanya 5 years ago. Kahit alam ko, hindi ko na yun mababasa kasama sya.

Yun lang ang iniisip ko habang patuloy kong hinahayaang tumulo ang luha ko. Mag-isa lang ako'ng nakaupo sa buhangin sa harap ng dagat. I never cried like this again mula nung mawala si Mama because I know I'll loose her too.

It's time for her to pursue her dreams without me as a burden. With someone else that can guide her. At kung ganoon nga, I still don't know how I'll tell her, cause she's too beautiful to be hurt by someone like me.

I'm stupid, weak and pathetic. I diserve to be alone, just like my father. At least sana masaya sya kay Ethan. I love her and maybe that's how I won't pursue her anymore. She suffered enough by staying.

____________________________________________

"Derick" Tawag nang isang babae sa malayo.

"Hi" tapos lapit nito

"Derick" Bigla kong nakita si Milan pero masama na ang tingin ko sa kanya dahil lasing na lasing na 'ko.

Tumayo lang ako at nilapitan yung unang babaeng tumawag sa 'kin. Milan smiled dahil akala nya sya ang lalapitan ko pero nilampasan ko lang sya.

Have I ever looked forward to meeting Milan or this girl in front of me. I dropped my bottle straight from last night and owned this girl in my arms. I know those lips I wish I have right now have those eyes on me.

Nakatingin sya sa 'kin and I know what she'll feel. But I'll just keep on making the same mistake, hoping that she'll understand na someone will swoop in for her.

She left at lumayo na 'ko sa babaeng yun. Kumuha ako ng isa pang bote at yun naman ang ininom ko.

_______________________________________________
__________________________________________________

Milan's POV

Bago pa 'ko makalayo katatakbo ay hindi ko mapigilan ang luha ko. Napasandal ako sa isang tabi habang hawak ng kamay ko ang bibig ko, hindi makapaniwala o pinipigilan lang humagulgol.

Bakit ba sya ganun?! It's so hard to understand him pero talagang nasaktan ako, sa harap ko pa talaga. Dinepensahan ko sya kay Tita tapos ito lang ang gagawin nya.

Lalapit na sana ako to give him the good news na hindi na 'ko aalis. I kept on crying like that kahit sanay na naman ako.

And then naalala ko yung tanong ni Cheryl kung kaya ko ba daw tong panindigan? My answer is I got no choice dahil nahihiya na 'ko kay Tita and I guess bearing this pain is part of that paninindigan, that he's my friend before I loved him kaya babalik ako to be there for him. Dahil palagi kong pipiliin to give him a chance.

'Milan, nasan ka na? We're playing truth or dare.' Text ni Ethan.

Hindi ko tuloy narealize na simula na ng party ni Ethan at ayoko nalang tumuloy. Pero hinahanap na siguro nila ako.

Pumunta ako doon at sikretong nakinig nalang, ayokong magpakita. Nakabilog sila sa isang bonfire at may maliit na lamesa sa gitna at doon nakalagay ang isang boteng pinaiikot ni Ethan.

"Oh, Cheryl at Jerome. Bah! Sakto!" Sabi ni Ethan nang tumigil sa kanila yung bote.

"Truth" sabi ni Che.

"Sinong boyfriend mo Cheryl?" Tanong ni Jom.

"Ano yan ha?!" Tanong nung iba naming kaklase.

"Ikaw" Cheryl said at mukhang masaya sya, at masaya din ako para sa kanila.

"My God!" Sabi pa nung iba habang sinisiko si Jerome.

"Congrats!"

"Next" sunod ni Jom at sya naman ang nagpaikot nung bote.

"Uy, Derick and Ethan."

"Derick, tanong na agad. What do you think of Milan?" Diretsahang tanong ni Ethan and I just froze to where I am.

"Milan, I think." Derick started.

"She diserves someone else cause she's too ugly for me." Tapos tumawa sya na parang wala lang.

"Oo nga Derick, hindi mo sya gusto diba?" Tanong pa ni Ethan.

"Hindi" seryosong sagot nya.

I'm ugly and I diserve someone else dahil hindi nya ko gusto. Napalunok nalang ako dahil ayoko na namang umiyak, parang hindi ko matanggap na he clearly want to end whatever is between us.

Bakit mo pa 'ko tinext Ethan. Ito lang naman pala ang dadatnan ko.

But right at that moment, I escaped. Tumakas na 'ko at nagtatakbo hanggang makarating sa kotse ko.

I finally realised, I have to move on. Yun ang patuloy kong sinasabi habang nakayuko sa manubela. He broke my heart and I wasted my life for him.

I drove off at babalik na 'ko kay Tita, hihingi ako ng tawad at sasama nalang ako sa kanya sa Milan, ayoko na dito! Baka sakaling aalis ako, marerealise ni Derick kung anong nawala sa kanya.

_______________________________________________
___________________________________________________

Derick's POV

"Aba! How dare you Derick!" Pagkasabing pagkasabi ko noon ay biglang lumapit si Jerome sa 'kin at binigyan ako ng suntok.

Kita ko ang pag-alis ni Ethan at nagkagulo na ang mga bisita at nagsialisan.

"Jerome!" Pigil ni Cheryl. "Tama na!"

"Kahit kaibigan mo ako, sa dami nang ginawa ni Milan para sayo tapos ganitong igaganti mo sa kanya, sasabihan mo sya nang panget!" Pero hindi ako gumaganti, alam kong tama sya.

"I want her away from my life." Yun lang ang sinabi ko.

"Hindi mo alam na hindi sya mag-aaral sa Milan para sayo. Hindi ka nya maiwan tapos itong sasabihin mo!" Nagulat ako sa sinabi nya at pinilit na tumayo.

"Ang sabi ni Ethan pupunta na sya sa doon."

"Ano bang sinasabi mo, ayaw nya ngang pumunta dahil sayo!" Hiyaw padin ni Jerome habang hawak sya ni Cheryl.

"Nag-away pa sila ng Tita nya dahil ang sabi nya walang maiiwan dito para sayo." Galit na galit sya at para bang kutsilyong tumusok sa 'kin ang sinabi nya, napayuko nalang ako.

"Pero ayoko na sa kanya! Dahil alam ko patuloy ko lang syang pahihirapan! Kaya nga I'm giving her a choice to go! Para iwan na nya 'ko at pumunta sya doon! I don't diserve her love!" Yun ang sinabi ko sa kanya habang ayaw kong ipakita na umiiyak na 'ko.

"Derick" bumaba na si Jerome at hinawakan ako sa balikat.

"Patawarin mo na nag sarili mo and go get her!" Niyakap nya ako "Sorry" at napagtanto ko na kung gaano kalaking kasalanan ang nagawa ko sa kanya.