I'll Find You In Milan

Chapter 16

Milan's POV

He insisted on dropping me to school dahil syempre papasok din sya. I was actually relieved dahil ilang araw din syang hindi pumasok tapos busy pa sya sa car racing. Ito ngang bago nyang kotse ang ganda, sana naman naguguilty sya na hindi si Milan ang unang nakasakay dito.

Well, oo ako si Milan pero hindi naman nya yun alam at ibang babae lang ako para sa kanya, pero sa bagay ako naman ang sumakay.

Naiinis lang ako dahil ganito pala ka playboy si Derick, kakamatay ko lang. Pero hindi ko sya masisisi, ano ba kami?

Kaya nga tapos nagagalit ako dahil ganun nya ituring si Selestine tapos ako naman assuming na may gusto sya sa 'kin noon.

But even though I have this thoughts in mind, I can't help but smile. Kasama ko si Derick ngayon at para bang ayos na lahat, katulad ng dati, I feel so safe. Sana nga ganito nalang, I looked at him habang nagmamaneho sya. But I already know, this man will never look at me the same way I look at him.

"Here we are." Itinigil nya ang sasakyan at lumabas na ako.

"Thank you" I said.

"Umm, Selestine wait!" Tawag nya, nagmamadali na nga ako, baka makita pa kami ni Ethan.

"Eto, call me when you need me." He was handing a call card. Eh wala naman akong cellphone.

Maya-maya pa ay bigla kong nakita itong si Ethan na papalapit na sa 'min. Kinabahan ako at dali daling nagpaalam na kay Derick.

"Derick! Sige na aalis na 'ko, thank you. Sana wala nang makaalam nito, lalo na si Ethan. Please!" Pakiusap ko sa kanya.

"Bakit ba takot na takot ka? Sagutin mo nga 'ko, sinasaktan ka ba nya?" He looked at me na para bang alalang alala, you just met me.

"Selestine!" Iyon na nga, ang tawag ni Ethan. "Kasama mo sya?" Inakbayan pa nya 'ko bago tinanong yun kay Derick.

"Hindi" napalagok nalang ako habang umiiling.

"Ba't ka nandito?" Tanong pa ni Ethan.

"Saw this pretty lady." Hindi naman matapang ang sagot ni Derick, nakatingin lang sa akin making up an excuse but I know he's confused.

"Choo!" Seryosong sabi pa ni Ethan.

Derick gave me a stern look, para bang concern na may pagtataka, pero umatras na sya at umalis.

Pagkaalis nya, humarap lang ako kay Ethan at nakahanda nang mahila, masakal o masigawan. Pero niyakap nya lang ako.

"Don't go again like that, nalaman ba nya?" Tanong nya sa likuran ko habang hinablot ang call card na ibinigay ni Derick sa kamay ko at ginasumot ito.

"Hindi, hanggat hindi mo naiibalik ang mukha ko, I'll cooperate until you're satisfied and ready to move on." I faked a smile kahit hanggang ngayon ay hindi padin ako makahinga.

Umalis na sya at maya-maya lang ay nagsimula na ang klase nya. Sinundan ko muna sya nang patago hanggang makapasok sya sa classroom.

Nakatago lang ako sa isang haligi at nakahawak sa dibdib na huminga. I have to do this, I would never trust the man who betrayed me in the first place.

Sumakay ako sa taxi at umalis doon. Dahil kailangan kong puntahan si Doc. Vivian, I have to do this, ako mismo ang makikiusap sa kanya at baka magkakaroon sya ng kahit kaunting simpatsya para iligtas ako sa anak nya.

Ngayong araw nalang na ito sya dito sa Pinas dahil may aasikasuhin sya sa ibang bansa at hindi ko pwedeng palampasin ang only chance kong ito.

"Manong, pwede ho pakibilisan." Nakikiusap pa ako sa driver dahil baka hindi ko sya maabutan. Kahit na sa mabilis na takbo ng kotse na ako muntik mamatay.