"နေရသက်သာရဲ့လား..နွယ်.."
ခေါက်ဆွဲပန်းကန်ပူငွေ့ငွေ့ကို လှောလန်ရင်း..ခေါင်းကိုညင်ညင်သာသာညိတ်လိုက်သည်။
"အိပ်ရာထတုန်းကထက် ပိုအဆင်ပြေပါတယ်.."
ထို့နောက်..ဟင်းရည်တစ်ဇွန်းကို ခပ်ယူပြီး အေးစေရန် အနည်းငယ်မှုတ်လိုက်ပြီး အနေတော်တော့မှ
ခံတွင်းအတွင်းစီးဆင်းစေသည်။ ချိုမြမြအရသာလေးဟာ..အရသာရှိလှသည်။
"အန်တီထားကို..မေးကြည့်သေးတယ်.."
နွယ်ဟာ ခေါင်းငုံ့နေရာမှ မျက်လုံးလှန်ကြည့်တော့ ယသွန်းအနည်းငယ်ပြုံးမိပြီး..
"နွယ်လေးက..အခုထိကို အစာမမှန်ဘူးတဲ့..နွားနို့တွေလည်း မသောက်လွန်းလို့..ခနခနသွန်ပစ်ရတယ်တဲ့..."
ဇွန်းဖြင့် ခေါက်ဆွဲကိုအနည်းငယ်မွေလိုက်ပြီး...
ပန်းကန်မှအကြည့်မခွာဘဲ နွယ်ပြန်ဖြေသည်။
"ကျွန်မ..ကျန်းမာရေးကအဆိုးကြီးလည်းမဟုတ်ပါဘူး..ဒါတွေကပုံမှန်ဖြစ်နေပြီ..."
ထိုစကားကိုခပ်အေးအေးဆိုသည်။ မျက်ဝန်းလေးများဟာသေနေလိုက်တာများ..ရေသေကန်ကြီးလို..။ယသွန်းနွယ်ထံမှအကြည့်လွဲလိုက်ပြီး နွယ်လေးသောက်ရမည့်ဆေးအချို့ကို ရွေးထုတ်နေ၏။ထိုမိန်းမဟာ ဒဏ်ရာလှလှလေးနှင့်သိပ်တူသည်။ လာပါ ချစ်လိုက်ပါဟု မဖိတ်ခေါ်သော်ငှားလည်း..စူးစူးနင့်နင့် ချစ်မိသွားခဲ့သောကြောင့်
ထိုဒဏ်ရာငယ်လေးကို ယသွန်းသိပ်မြတ်နိုးပါချေသည်။
စားသောက်လို့ပြီးစီးသောအခါ ယသွန်းကရေခွက်တစ်ခွက်နှင့်ဆေးအချို့ထားပေးခဲ့ပြီး..ပန်းကန်များကိုပြန်သိမ်းသွားသည်။ နွယ်စားပွဲပေါ်မှ ဆေးလုံးများကိုထွေထွေကြည့်နေပြီး..ထို့နောက်သက်ပြင်းတိုးတိုးချလိုက်သည်။ ကြောက်ပါသည်ဟုဆိုသော ဆေးများကို အာခံတွင်းထဲထည့်ပြီး ရေနှင့် ကြိတ်မှိတ်ပြီးမျိုချပစ်သည်။
ကိုယ်လေတစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ပြောင်းလဲလာပြီထင်ပါရဲ့..။ ဘယ်သူကြောင့်များဆေးလုံးတွေကိုမျိုချဖို့သတ္တိရှိလာခဲ့တာလဲ..။ မောင့်ကြောင့်ဘဲမလား..။
YOU ARE READING
သို့/ မောင်
Romance°ငါမောင့်ကိုတစ်ခါမှမမုန်းဖူးပါဘူး..မောင့်အတ္တတွေကိုကြောက်လွန်းလို့..ချစ်ခြင်းမေတ္တာရပ်ဝန်းလေးထဲ..ခြေမချချင်ခဲ့တော့ရုံလေးပါ...°
