Το ρεβεγιόν κράτησε ως αργά το βράδυ, για να μην πούμε λίγο πριν το ξημέρωμα. Όλοι περνούσαν καλά και κανένας δεν μπορούσε να φύγει πριν από τις δύο. Οι τελευταίοι που έφυγαν, γύρω στις τέσσερις τα χαράματα, ήταν οι κολλητοί φίλοι της Ιφιγένειας, δηλαδή ο Γιάννης και ο Ηρακλής, καθώς και η Ροζαλία με την Ελπινίκη, και η πρώτη δεν θα ξεκολλούσε αν η αρχόντισσα της δεν επέμενε λέγοντας της πως έπρεπε να αφήσουν τους οικοδεσπότες να ξεκουραστούν και πως έπρεπε να φύγουν προτού βγει ο ήλιος και τους κάνει στάχτη, αυτό σε μια απόπειρα της να αστειευτεί αλλά με το σοβαρό της ύφος. Έτσι, αποχαιρέτησαν και εκείνες το ζεύγος των θεραπευτών και την Ιφιγένεια, ευχαριστώντας τους για όλα. Έπειτα, βγήκαν έξω από το σπίτι, η Ελπινίκη άνοιξε πύλη για τη Σκοτεινή Διάσταση και εξαφανίστηκαν μέσα της.
«Φοβερό πάρτι! Να οργανώνουμε και εμείς στη Σκοτεινή Διάσταση.» είπε τότε η Ροζαλία.
«Θα δούμε.» της είπε η Αρχόντισσα της καθώς κατευθύνονταν προς το εσωτερικό του κάστρου.
«Αλλά δεν θα παίζει μόνο γκόθικ και μέταλ μουσική!» την προειδοποίησε η Λοχαγός με έντονο ύφος.
«Αυτό δεν μπορώ να το υποσχεθώ.»
Ο Γιάννης επέστρεψε και εκείνος σπίτι του. Οι γονείς του είχαν ήδη επιστρέψει και αποσυρθεί για ύπνο. Ο πατέρας του δεν τον περίμενε στο καθιστικό, όπως θα έκανε παλιότερα. Γενικά, από τότε που ξύπνησε στην κλινική και του είπαν πως τον έσωσε, η συμπεριφορά του απέναντι του, όπως και της μητέρας του, είχε αλλάξει. Ο Ιάκωβος είχε σταματήσει τη σκληρή εκπαίδευση και τον συνεχή έλεγχο, δείχνοντας του σχεδόν αδιαφορία, ενώ η μοναδική του απαίτηση ήταν να τον ακολουθεί σε δεξιώσεις και γενικά σημαντικές κοινωνικές υποχρεώσεις. Από την άλλη η Αντιγόνη, ενώ πριν συμβούν όλα αυτά και μετά τη μάχη στο Μεγάλο Ξέφωτο είχε αρχίσει να δείχνει κάποια σημάδια μητρικής στοργής, τώρα είχε παγώσει ξανά, σαν να ήταν ένα ρομπότ το οποίο ο Ιάκωβος είχε επαναφέρει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις του. Από μία άποψη χαιρόταν ο Γιάννης που τον είχαν αφήσει και οι δύο στην ησυχία του, όμως κατά βάθος ανησυχούσε, μήπως όλο αυτό γινόταν επίτηδες, μήπως ο Ιάκωβος σχεδίαζε κάτι χειρότερο. Ή μήπως απλά φοβήθηκε τόσο που λίγο έλλειψε να τον χάσει και δεν ήθελε να τον πιέζει πια; Αυτό βέβαια ήταν και το πιο απίθανο σενάριο.
Όλες αυτές οι σκέψεις είχαν μπερδευτεί με τα συναισθήματα του για την Ιφιγένεια, καθώς άλλαζε και ξάπλωνε στο κρεβάτι του. Ο ύπνος για ακόμα μια φορά όμως δεν έλεγε να έρθει.
BẠN ĐANG ĐỌC
Μαγικός, Βιβλίο 2 #SCBC2024
Viễn tưởngΜετά την εξορία του Ιάσονα, οι φίλοι του προσπαθούν να γιατρέψουν τις πληγές τους και να μάθουν να ζουν χωρίς αυτόν, κρύβουν όμως μια μικρή ελπίδα ότι θα επιστρέψει. Κάτι περίεργο συμβαίνει με τον Γιάννη, καθώς μετά το πάγωμα και το μυστήριο τρόπο μ...
