Η Ιφιγένεια δεν μπορούσε να το πιστέψει καθώς προσπαθούσε να θεραπεύσει τον Γιάννη. Ο Ιάσονας του το έκανε αυτό; Ακόμα δεν μπορούσε να το δεχτεί. Ο Ηρακλής δεν έλεγε τίποτα, μόνο περίμενε και εκείνος με αγωνία, γονατιστός από την άλλη πλευρά. Σε λίγα λεπτά, το χρώμα είχε επιστρέψει στο πρόσωπο του Γιάννη καθώς έκλειναν οι πληγές του.
«Διέφυγε τον κίνδυνο.» είπε η Ιφιγένεια με ανακούφιση, συνεχίζοντας όμως να διαχέει τη βιολετί ενέργεια μέσα από τα χέρια της στο σώμα του, ώσπου τελικά ο Γιάννης άνοιξε τα μάτια του. Το έργο της είχε τελειώσει, οπότε απομάκρυνε τα χέρια της.
«Ιφιγένεια...» ψέλλισε ο φίλος της. «Τα κατάφερε ο Ηρακλής. Σε βρήκε και με έσωσες. Πίστεψα για δεύτερη φορά ότι θα πέθαινα...»
«Εκείνος... Σου το έκανε αυτό;» ρώτησε διστακτικά εκείνη.
«Ναι... Ο Ιάσονας με τραυμάτισε. Εγώ φταίω. Τον προκάλεσα... Ήθελα να δω μέχρι που μπορούσε να φτάσει. Αν θα μου έκανε κακό, ή αν απλά θα πάλευε αμυντικά.» της είπε αυτά που δεν ήθελε να ακούσει.
«Όμως... Όμως δεν σε σκότωσε, έτσι δεν είναι; Θα μπορούσε να το κάνει.»
«Η πληγή ήταν θανάσιμη, Ιφιγένεια.» είπε ο Ηρακλής με θλίψη. «Θα πέθαινε αργά αν δεν σε έβρισκα για να τον σώσεις. Λυπάμαι που το λέω, αλλά ο Ιάσονας έχει πάρει ένα δρόμο χωρίς γυρισμό. Δεν είναι αυτός που ξέραμε.»
Η θλίψη της νεαρής Θεραπεύτριας ξαφνικά μετατράπηκε σε κάτι πρωτόγνωρο, κάτι που δεν συνήθιζε να νιώθει: οργή. Ένιωθε εξοργισμένη με τον Ιάσονα. Μέχρι τώρα, ήλπιζε ακόμα πως θα υπήρχε ελπίδα. Έκανε σενάρια μέχρι και για ένα πιθανό σχέδιο στο οποίο είχε καταφέρει να ξεγελάσει τον Άνθιμο, ίσως έλεγχε τις σκέψεις του μπροστά του... Αν όμως συνέβαινε πράγματι αυτό, τότε δεν θα έκανε κακό στους φίλους του. Δεν θα τραυμάτιζε τον Γιάννη, τον καλύτερο του φίλο, τουλάχιστον όχι τόσο σοβαρά, ακόμα και αν βρισκόταν σε άμυνα. Όντως ο Ιάσονας είχε αλλάξει ανεπανόρθωτα. Εκείνο το «γιατί» όμως, ακόμα αντηχούσε στο μυαλό της.
Γιατί να επιστρέψει, να τους δώσει πληροφορίες για τον Άνθιμο και να τους ξεγελάσει όλους ότι μετάνιωσε; Γιατί να της πει ότι την αγαπάει και να της κάνει έρωτα αφού σκόπευε να επιστρέψει σε εκείνον; Μήπως τελικά μετάνιωσε που επέστρεψε στο φως; Μήπως κατάλαβε λανθασμένα ότι ανήκε στη Νυχτερινή Διάσταση, ότι ο Κόσμος δεν θα τον δεχόταν ποτέ; Συγκρατώντας όμως την οργή της, σηκώθηκε και βοήθησε μαζί με τον Ηρακλή και τον Γιάννη να σηκωθεί.
أنت تقرأ
Μαγικός, Βιβλίο 2 #SCBC2024
خيال (فانتازيا)Μετά την εξορία του Ιάσονα, οι φίλοι του προσπαθούν να γιατρέψουν τις πληγές τους και να μάθουν να ζουν χωρίς αυτόν, κρύβουν όμως μια μικρή ελπίδα ότι θα επιστρέψει. Κάτι περίεργο συμβαίνει με τον Γιάννη, καθώς μετά το πάγωμα και το μυστήριο τρόπο μ...
