Μαγικός, Βιβλίο 2 #SCBC2024

Κεφάλαιο 32: Συνάντηση...

Το μυαλό του Ιάσονα επέστρεψε στο παρόν, μαζί με τα λόγια του Γιλβέρτου που είδε στο όραμα του:

Και αν δεν είδες όλη την ιστορία, αλλά μονάχα μερικές σελίδες της; Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα συμβεί στη συνέχεια. Ένιωσε ένα χέρι στον ώμο του. Γύρισε και κοίταξε την Ιφιγένεια.

«Κάνεις λάθος, Ιάσονα. Εμείς νοιαζόμαστε για εσένα, αλλιώς δεν θα ρισκάραμε τις ζωές μας για να έρθουμε εδώ και να σε βρούμε.»

«Έτσι είναι.» συμφώνησε ο Γιάννης. «Δεν μας νοιάζει αν πολεμήσεις και με ποιον, φτάνει να επιστρέψεις κοντά μας, στους φίλους σου και στους γονείς σου πίσω στον Νότο.»

«Οι γονείς μου...» είπε σιγανά ο Ιάσονας κι έφερε στο μυαλό του τις μορφές του Φαίδωνα και της Ευτυχίας και τις στιγμές που είχαν ζήσει μαζί από τότε που θυμόταν τον εαυτό του. «Είναι καλά;»

«Είναι καλά και τους λείπεις, Ιάσονα. Δεν έπαψαν ποτέ να ελπίζουν στην επιστροφή σου, όπως όλοι μας.» μίλησε ο Ηρακλής αυτή τη φορά.

Τα μάτια του πήγαν να δακρύσουν, μα συγκρατήθηκε. Όλες οι σκέψεις και τα συναισθήματα ήταν μπερδεμένα μέσα του. Από τη μια ήθελε να επιστρέψει και να παλέψει ξανά για όλα τα άτομα που αγαπούσε, από την άλλη όμως ένιωθε πως έπρεπε να εξαφανιστεί από όλους. Δεν ήξερε κατά πόσο θα μπορούσε να προσαρμοστεί σε μια φυσιολογική ζωή ύστερα από τόσον καιρό που είχε περάσει σε ετούτο το καταραμένο δάσος. Όλοι τον κοιτούσαν, περιμένοντας ίσως μια απάντηση, μια επιβεβαίωση ότι θα επέστρεφε και θα πολεμούσε για αυτούς. Τότε όμως, μερικές κραυγές διέκοψαν ξανά την ησυχία, κραυγές γνώριμες που είχε συνηθίσει να ακούει ο Ιάσονας τόσον καιρό.

«Έρχονται κι άλλοι δαίμονες! Σε θέσεις μάχης όλοι!» φώναξε ο Έλιος και όλοι έπραξαν όπως τους διέταξε. Ο Ιάσονας πήρε κι εκείνος το σπαθί του ελκύοντας το στο χέρι του από μακριά και άναψε πράσινη φωτιά σ' αυτό, έτοιμος να πολεμήσει στην κανονική του μορφή αυτή τη φορά. Όντως, μερικά δευτερόλεπτα μετά, δαίμονες άρχισαν να πετάγονται από παντού και να ορμούν σε ξωτικά και μάγους, οι οποίοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τους αποκρούσουν.

Ο Ιάσονας πολεμούσε κι εκείνος, έχοντας τον πλήρη έλεγχο των κινήσεων του αυτή τη φορά, τους χτυπούσε με το σπαθί του και με πράσινη ενέργεια. Κάποια στιγμή, είδε την Ιφιγένεια να έχει γονατίσει πάνω από έναν τραυματία και να τον θεραπεύει, ενώ ένας δαίμονας ερχόταν κατά πάνω της. Ο Ιάσονας βρέθηκε με αστραπιαία ταχύτητα μπροστά της και τον σκότωσε με δυο κινήσεις, σώζοντας την. Γύρισε και την κοίταξε, ανακουφισμένος που συνέχιζε να θεραπεύει ασφαλής, κι εκείνη τον κοίταξε με ευγνωμοσύνη και αγάπη στα μάτια της.