Κεφάλαιο 26: Μια Προφητεία Πραγματοποιείται...

37 5 22
                                    

Δεύτερη Σκοτεινή Διάσταση

Ο Αρίσταρχος περπατούσε διασχίζοντας έναν από τους μακρόστενους διαδρόμους του Μαύρου Κάστρου με το κόκκινο χαλί απλωμένο σε αυτόν και τους μαύρους τοίχους, με το δαιμόνιο του, τον μικρό δράκο που δεν μεγάλωνε ποτέ, τον Δούκα, στον ώμο του. Είχε κάτι πολύ σημαντικό να ανακοινώσει στον άρχοντα του το οποίο θα καθόριζε το μέλλον τους. Αν έπαιζαν σωστά τα χαρτιά τους, ο Κόσμος σύντομα θα γινόταν δικός τους. Έπρεπε όμως να προσέχουν, γιατί, όπως και την προηγούμενη φορά, είχε δει και ένα πιθανό μέλλον στο οποίο έχαναν.

Τον βρήκε σε μία από τις αίθουσες λουτρού, να χαλαρώνει μέσα σε μία μεγάλη πισίνα μαζί με δύο από τις πόρνες του, οι οποίες τον φιλούσαν και τον χάιδευαν τρίβοντας τους σκληρούς του μύες. Μία από αυτές ήταν η Λίλιαν. Μετά την ήττα του στρατού τους στην Πρώτη Σκοτεινή Διάσταση, ήταν και εκείνη μία από τους Ξωτικόλακες που ακολούθησαν τον Άρχοντα τους μέσα στη μαύρη τρύπα την οποία άνοιξε στο έδαφος ο Αρίσταρχος η οποία τους μετέφερε στο νέο τους σπίτι. Και δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον ακολουθήσει, αφού είχε ορκιστεί να τον υπηρετεί πιστά για όλους τους αιώνες της αθανασίας τους, και επίσης ας μην ξεχνάμε ότι ήταν και παράφορα ερωτευμένη μαζί του σε σημείο εμμονής, σε σημείο να ελπίζει μάταια πως θα την έκανε κάποια στιγμή γυναίκα του.

Μόλις μπήκε ο Αρίσταρχος, ο Άνθιμος έστρεψε τα κόκκινα μάτια του πάνω του, ενώ η Λίλιαν και η άλλη τον κοίταξαν με τον αισθησιασμό να έχει παραμείνει ακόμα στα πρόσωπα τους. Το νερό με τα αιθέρια έλαια, που τους έδιναν μια σχεδόν γαλακτερή απόχρωση, έκρυβε τη γύμνια της.

«Αρίσταρχε! Πέρασε, μη ντρέπεσαι.» είπε ο Άνθιμος στον Πρώτο Λοχαγό του. Ο ξανθός Ξωτικόλακας έκανε ένα βήμα προς τα μέσα και είπε:

«Ζητώ συγνώμη για την ενόχληση, Άρχοντα μου, όμως είδα ένα πολύ σημαντικό όραμα και έπρεπε να σας το πω τώρα.»

«Σε ακούω.» είπε ο Σκοτεινός Άρχοντας, καθώς η Λίλιαν άφηνε φιλιά κατά μήκος του λαιμού του. Παρόλο που ήξερε πως μπορούσε να διαβάσει τις σκέψεις του, ο Αρίσταρχος ήθελε να το πει και φωναχτά, γιατί έτσι θα το εξηγούσε καλύτερα:

«Ήρθε η ώρα, Άρχοντα μου. Τώρα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να εισβάλλουμε στο Δάσος της Σύγχυσης και να πάρουμε με το μέρος μας τον υιό σας, τον Μαγικό. Η νίκη μας είναι σίγουρη αν εκείνος πολεμήσει στο πλευρό σας, ενώ αν τα Ξωτικά προλάβουν να τον πάρουν με το μέρος τους, η πτώση μας αυτή τη φορά είναι σίγουρη. Όμως δεν πρόκειται να δεχθεί να πολεμήσει με ένα έθνος που τον καταδίκασε.»

Μαγικός, Βιβλίο 2 #SCBC2024Donde viven las historias. Descúbrelo ahora