«Μπράβο, Ιάσονα, αυτό είναι! Χτύπα πιο δυνατά! Πιο γρήγορα!» φώναζε ο Άνθιμος σε ρόλο προπονητή καθώς ο Ιάσονας μονομαχούσε με τη Θέκλα. Βρίσκονταν σε μία από τις ειδικά διαμορφωμένες προπονητικές αυλές του Μαύρου Κάστρου. Δίπλα στον Σκοτεινό Άρχοντα στέκονταν ο Αρίσταρχος και ο Αντίνοος, περιμένοντας τη δική τους σειρά για μονομαχία, την ίδια στιγμή που ο νεαρός Μαγικός συγκρουόταν ξανά και ξανά με την Τρίτη Λοχαγό.
«Έχει γίνει πολύ δυνατός.» σχολίασε ο Αρίσταρχος. «Ωστόσο δεν ξέρω αν θα μπορέσει να νικήσει εμένα.»
«Εμένα πάντως, δεν με έχει με τίποτα.» είπε ο Αντίνοος.
«Πώς είσαι τόσο σίγουρος; Κέρδισε τον Ωρίωνα, ο οποίος τότε ήταν ο Τέταρτος ενώ εσύ ακόμα ο Ένατος, και παραλίγο να σκοτώσει και τον ίδιο τον Άρχοντα μας στη συνέχεια.»
«Έκλεψε όμως! Δεν ήταν σε αυτή τη μορφή!» αναφώνησε ενοχλημένος ο Δεύτερος Λοχαγός.
«Συμφωνώ ότι το επίπεδο της δύναμης των Λοχαγών έχει πέσει, αγαπητοί μου...» είπε ο Άνθιμος. «Όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο γιος μου όντως δυνάμωσε. Μην ξεχνάτε, τυπικά μονάχα κατέχει τον τίτλο του Τέταρτου Λοχαγού καθώς είναι πολλά παραπάνω.» Και είδε την ενόχληση και τη ζήλεια στις σκέψεις και των δύο, όμως δεν έδωσε σημασία.
Ο Δούκας, το δαιμόνιο- μικρός δράκος του Αρίσταρχου, επέστρεψε από τη μικρή του βόλτα που είχε κάνει πετώντας πάνω απ' την αυλή και κάθισε ξανά στον ώμο του αφέντη του.
«Πάντως θα έχει ενδιαφέρον να πολεμήσουμε εναντίον του και στη Σκοτεινή Μορφή του.» είπε εκείνος.
«Τρελάθηκες;! Θα φάμε το ξύλο της χρονιάς μας!» φώναξε ο Αντίνοος, για να προκαλέσει ένα μειδίαμα στα χείλη του Πρώτου Λοχαγού και ανώτερου του.
«Θα γίνει και αυτό, κύριοι, σήμερα κιόλας.» είπε ο Άνθιμος με τον Δεύτερο να παίρνει μια τρομοκρατημένη έκφραση.
«Φοβάσαι, Αντίνοε;» τον ρώτησε ο Αρίσταρχος με ένα κοροϊδευτικό ύφος.
«Εγώ να φοβάμαι αυτό το τερατάκι; Χα! Θα αστειεύεσαι! Εξάλλου τι μπορεί να πάει στραβά; Δεν θα πολεμήσουμε σε συνθήκες κανονικής μάχης, έτσι αφέντη; Άρχοντα μου;» θέλησε να βεβαιωθεί ο Αντίνοος όμως απάντηση δεν πήρε. Ο Λόρδος Άνθιμος απλά χαμογέλασε πονηρά και ο Δεύτερος Λοχαγός χλόμιασε ακόμα περισσότερο από όσο ήδη ήταν.
Στο μεταξύ, η μονομαχία του Ιάσονα με τη Θέκλα συνεχιζόταν και το θέαμα ήταν κάτι παραπάνω από ενδιαφέρον. Το τεράστιο σπαθί της, που σίγουρα ζύγιζε τουλάχιστον το διπλάσιο από το δικό του, δεν πτοούσε καν ούτε εκείνον ούτε τον Ντέριο, ούτε φυσικά και οι μάζες Κόκκινης Ενέργειας που του εκτόξευε και που συγκρούονταν συνεχώς με την Πράσινη δική του. Πολεμούσε απόλυτα συγκεντρωμένος και αφοσιωμένος σε αυτό, το ίδιο και εκείνη. Μετά από μερικά χτυπήματα, η Τρίτη Λοχαγός προσπάθησε να τερματίσει τη μάχη τους συγκεντρώνοντας μια μεγάλη μάζα Κόκκινης Ενέργειας στο σπαθί της, μα ο Ιάσονας κινήθηκε πιο γρήγορα και με αστραπιαία ταχύτητα την απέφυγε, βρέθηκε μπροστά της και προτού προλάβει εκείνη να αντιδράσει άρπαξε το ένα χέρι της με το ελεύθερο δικό του. Το σπαθί της έπεσε και εκείνη βρέθηκε ξαπλωμένη στο έδαφος με το σπαθί του Ιάσονα να απέχει μερικά μόλις εκατοστά από το στήθος της. Την είχε κερδίσει.
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε το χειροκρότημα του Άνθιμου ο οποίος πλησίασε.
KAMU SEDANG MEMBACA
Μαγικός, Βιβλίο 2 #SCBC2024
FantasiΜετά την εξορία του Ιάσονα, οι φίλοι του προσπαθούν να γιατρέψουν τις πληγές τους και να μάθουν να ζουν χωρίς αυτόν, κρύβουν όμως μια μικρή ελπίδα ότι θα επιστρέψει. Κάτι περίεργο συμβαίνει με τον Γιάννη, καθώς μετά το πάγωμα και το μυστήριο τρόπο μ...
