Όλα έδειχναν ένα συνηθισμένο, ήσυχο απόγευμα στην αγορά της Ανφάνης. Τίποτα δεν προμήνυε τον πόλεμο και την καταστροφή που ερχόταν, ο κόσμος συνέχιζε να ψωνίζει στα διάφορα τουριστικά μαγαζιά ή να πίνει καφέ. Ο Ιάσονας και η Ιφιγένεια ήταν ένα από τα ερωτευμένα ζευγαράκια που περπατούσαν ανάμεσα τους. Κάποιοι κοίταζαν τον Ιάσονα περίεργα. Να τον είχαν αναγνωρίσει ως τον Τέταρτο Μαγικό άραγε;
Μπήκαν σε ένα μαγαζί με ρούχα και εκεί, ο Ιάσονας αγόρασε ένα κόκκινο κοντομάνικο πουκάμισο, μαύρο τζιν και παπούτσια επίσης μαύρα.
«Με συγχωρείς για τα σκούρα χρώματα.» είπε στην Ιφιγένεια βγαίνοντας, καθώς εκείνη είχε τη διακριτικότητα να μην το σχολιάσει μέσα στο μαγαζί αυτό. «Το ξέρω πως είναι καλοκαίρι, όμως έρχεται πόλεμος και επιπλέον, η Νυχτερινή Διάσταση με έχει επηρεάσει περισσότερο από όσο δείχνω. Μου είναι δύσκολο να αποχωριστώ το κόκκινο, πόσο μάλλον το μαύρο.»
«Αυτό είναι το λιγότερο, Ιάσονα.» του είπε το κορίτσι. «Είναι απλά χρώματα. Μου φτάνει που είσαι εδώ και θα πολεμήσουμε μαζί. Άσε που... είσαι υπέροχος ότι και αν φορέσεις.» είπε αυτά τα λόγια σκύβοντας το κεφάλι ντροπαλά. Ο Ιάσονας έσφιξε το χέρι της μέσα στο δικό του κοιτάζοντας ευθεία μπροστά.
«Δεν θέλω να κινδυνεύσεις, Ιφιγένεια.» της είπε. «Το ξέρω πως νοιάζεσαι πολύ για τους γύρω σου και ότι θα ρίσκαρες και τη ζωή σου προσπαθώντας να θεραπεύσεις κάποιον, αλλά υποσχέσου μου να προσέχεις και τον εαυτό σου, γιατί εγώ δεν θα μπορώ να είμαι πάντα δίπλα σου για να σε προσέχω.»
«Στο υπόσχομαι.» του είπε εκείνη, ψιθυρίζοντας σχεδόν.
Ο Ιάσονας χαμογέλασε, προσπαθώντας να ελαφρύνει το κλίμα:
«Τι θα έλεγες για ένα παγωτό; Έχω να φάω από πέρυσι το καλοκαίρι. Δεν είχαμε αυτή την πολυτέλεια στη Νυχτερινή Διάσταση και σίγουρα όχι στο Δάσος της Σύγχυσης.»
«Δεν θα έλεγα όχι...» απάντησε το κορίτσι χαμογελώντας.
Ήταν τόσο γλυκό να τον βλέπει σιγά- σιγά να ανοίγεται ξανά και να απολαμβάνει τις μικρές χαρές της ζωής... Περπάτησαν ως την προκυμαία, που ήταν ένας ξύλινος πεζόδρομος πλάι στη θάλασσα ενώ από κάτω έλαμπαν τα καταγάλανα νερά, μέσα στα οποία έπλεαν διάφορα καΐκια και σκάφη, όλα στολισμένα για τη Γιορτή του Καλοκαιριού.
Πήραν παγωτό από έναν υπαίθριο πωλητή εκεί και το απολάμβαναν στο χέρι συνεχίζοντας τη βόλτα τους, περπατώντας αργά ο ένας πλάι στον άλλον.
ESTÁS LEYENDO
Μαγικός, Βιβλίο 2 #SCBC2024
FantasyΜετά την εξορία του Ιάσονα, οι φίλοι του προσπαθούν να γιατρέψουν τις πληγές τους και να μάθουν να ζουν χωρίς αυτόν, κρύβουν όμως μια μικρή ελπίδα ότι θα επιστρέψει. Κάτι περίεργο συμβαίνει με τον Γιάννη, καθώς μετά το πάγωμα και το μυστήριο τρόπο μ...
