Κεφάλαιο 48: Ξανά στην Ανφάνη

77 4 23
                                    

Αυτό το κεφάλαιο είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στην καλή μου φίλη και αγαπημένη συγγραφέα @EstelleLuminesCent!! Αν σας αρέσει ο Μαγικός, θα σας αρέσει σίγουρα και το βιβλίο της "Κρυστέλ: Η Δύναμη των Κρυστάλλων", καθώς επίσης και τα prequel του, "Γυάλινο Φεγγάρι" και  "Ύβενλυθ και Όμπερον", το οποίο γράφει τώρα. 

*************************************

Ο Ιάσονας είχε παραδοθεί στο παθιασμένο φιλί της Λίλιαν, το οποίο ήταν άγριο και απαιτητικό, σαν να ήθελε να τον καταβροχθίσει, και καυτό, παρόλο που τα χείλη της ήταν κρύα. Εκείνη πέρασε το ένα της πόδι από πάνω του και τον καβάλησε, τρελαίνοντας τον ακόμα περισσότερο, και τα δάχτυλα της με τα κόκκινα βαμμένα νύχια πλέχτηκαν ανάμεσα στα μαλλιά του. Τα δικά του σαν από δική τους βούληση γλίστρησαν στην πλάτη της και πιο κάτω, στους γλουτούς της. Ήταν παράξενο, σαν να μη μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό του, όπως όταν μεταμορφωνόταν στις αρχές. Καθώς η ξωτικόλακας τριβόταν πάνω του, η στύση του είχε αρχίσει να τον πιέζει ενοχλητικά. Τότε όμως, σαν κάτι να τον συγκράτησε. Όχι, δεν ήθελε να ήταν έτσι η πρώτη του φορά. Όχι τώρα και κυρίως, όχι με εκείνη. Μονάχα σε μία ήθελε να δώσει τα πάντα, και η μορφή της που ξεπρόβαλλε πάλι στο μυαλό του πήρε τη θέση της Λίλιαν και το σώμα του δεν ανταποκρινόταν πια.

«Σταμάτα.» της είπε διακόπτοντας την επαφή τους απότομα και σπρώχνοντας την προσπαθώντας να την απομακρύνει από πάνω του. Εκείνη όμως επέμεινε και όρμησε ξανά στα χείλη του. Ο Ιάσονας την έσπρωξε ακόμα πιο απότομα.

«Σταμάτα είπα!» Φώναξε και την πέταξε στο πάτωμα. Η Λίλιαν τον κοίταξε με παράπονο στο πρόσωπο της, το οποίο στη συνέχεια μετατράπηκε σε οργή, καθώς εκείνος στεκόταν από πάνω της προσπαθώντας να συνέλθει.

«Ώστε σκέφτεσαι ακόμα εκείνη τη μικρή, ε;! Μετά από αυτό που σου έκανε;! Μα τι σας έχει κάνει, τέλος πάντων, μάγια;! Τι της βρήκατε και εσύ και ο πατέρας σου;!» φώναξε εξοργισμένη και κυριευμένη από την αρρωστημένη ζήλεια της.

«Τι είπες...;» απόρησε ο Ιάσονας με αυτό το τελευταίο που άκουσε, νιώθοντας και εκείνος την οργή έτοιμη να ξεσπάσει.

«Α, ώστε δεν στα είπε, ε; Ε βέβαια, δεν τη συνέφερε... Λοιπόν αν θες να ξέρεις, τον καιρό που έμεινε εδώ η μικρούλα αγαπημένη σου είχε ξελογιάσει τους πάντες, μέχρι και τον πατέρα σου.» είπε χαμογελώντας ειρωνικά τώρα. «Παραλίγο να πάρει τη θέση μου δίπλα του, όμως εγώ φρόντισα να τη βάλω στη θέση της...»

Μαγικός, Βιβλίο 2 #SCBC2024Where stories live. Discover now