Ömer mekandan ayrılmış, yurt dışına gidebilmek için havaalanına uğramış hemen ilk uçakla almanyaya doğru ilelebet ilerleyecekti.
- kaç gibi orada olurum usta ?
- 20.40 gibi varisisiniz efendim .
- tamam .
Ömer 4 saat sürecek olan yolculuk için kesintisiz bekle yapıyordu . Uçak hazırlama kadar sıra bekleyip oturduğu sandalyeden telefonunu çıkarıp hüseyini çaldırıp duruyordu .ama ne yazık ki hüseyin ne telefonlara yanıt veriyordu nede mesajlara...
- aç sana allahım cezası aç!
Ömer her telefon çaldırışında umutsuzluk ile karşılaşınca küfretmekten başka birşey yapamıyordu.
- ben senin gibi adamın varyaa... tövbe estagfurullah .
......
Ömer epey uzun siren bir bekleyiş sonunda gelen uçak için apar topar ayaklandı.
Dahaa sonra koşar adımlar ile uçağa yetişip, hemen hüseyın ile buluşup hesaplaşmak istiyordu....
...
Ömer artık uçağa binmiş sadece hemen orada , hüseyinin yanında olmak istiyordu.
Yavaşça koltuğuna oturup telefonunu çıkardı. Sonra kulakliklarini da takıp herşeyi akışına bıraktı.
Çağan şengül'den dinliyordu bu defa... hem dinliyor hem ağlıyordu....
Elinde bir not defteri vardı.
Yaşamını, hayatını, aşkını, nefretini , herseyini buraya yazıp burada muhafaza ediyordu ..
Sayfalar epeydir kapalı olmalıydı ki toz taneleri üzerinde kabuğumsu bir kapak şeridi hazırlamıştı.
En son zelal için yazdığı mektuplar'ı karalayıp tekrar yazmıştı.
Ve şuan aynı şekilde yıllardır açmadığı sayfaları açıp eklemeye başladı. Bu defa acısı başkaydı, sevmek değilde unutmak için yazıyordu.
Kelimelerinde farklı bir umut ışığı aradığı şarkı dinletisiyle beraber yazmaya başlamıştı....
...
Ben hep âşıktım hepte aşık kalacağım sana ... bir umut ışığı peşinde hep bekledim seni . Karanlık odalarda ay ışığında,kalabalıkta susarak .... bilemediğim her çeşit her tur diygu ile bekledim .... ama ne oldu biliyor musun? Sonunda güzel şeyleri vaadettigim hayallerim beni yine şaşırtmadı. Hep aynı olduğunu bildiğim hikayeyi tekrar ediyordum.
Son giden geminin limanında son vedayi bilmeden bekliyordum . Hep bir ümit hep bir var olma hayaliyle....
Sonunda ne oldu ? Sevemedim . Daha doğrusu kurgulayıp hayal ettiğim gibi sevemedim seni . Hep bekledim hep söylendim, ilk adımı sen at istedim ama hata etmişim. Kusura bakma bilemedim.....
Mutlu olmak hep umudum oldu , bense onun niyeti ...
Ama artık bana sende yoksun çünkü baktigim her şey sen kokuyorsun .....
Yanlızca yürüdüğüm kaldırımlarda,birgün el ele yürürüz diye bekledim , ama o bile bize çok muş ...
Zaten ne beklene bilirdi ki yalancı bir dünyadan...
Yoksa yalan bir mekandan gerçekçi bir aşk olamaz di ya yalan olandan yalancı da doğar....
Bugüne kadar bekledigim her kimse benden sonra cıktı karşıma... bilemedim
Neden herkes oynuyor bu aşkla ...
Seni bırakmayacağıma söz vermiştim... unutmuşum, ama ben nekadar desemde inanma sakın....
Bu akıl unutuyor da kalp hep dile vuruyor ...
Bilirler mi acaba unutulan bir insan neden her unutdukça akla gelir ?
Benim de tek acım buydu sendin ve sensin ....
Bahar geldi çiçek açtık, son bahar geldi kuruyup sarardık... harbi ya sonbahar gerçekten de seni bana son baharım yaptı....
Ama arada uğra bana ....
Akşam üstü bir rüzgarla mesela ....
Yeterki uğra bana
....
Ben ölmedim ama şuan yokum ....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MEFTUNİYET
Romansa"Bu hikayenin kazananı sen ol kahramanı ben" ♡ BEDENLERIMIZ AYRI OLABİLİRDI AMA KALPLERIMIZ VE RUHLARIMIZ HIC AYRILMADI ... "İKİ KALP BİR AŞK" ... Belki hayat sadece keşkelerden ibaret olandır yada var...
