Biyolojik Ailem

Kardeş

1455 kelime
☘️İyi Okumalar☘️

Odamın kapısının açılması ile bakışlarımı kitaptan kaldırıp gelene baktım. Yağız kapının önünde yüzündeki gülümsemesi ile bana bakıyordu. Başımı ne var? dercesine salladığımda utana sıkıla odaya girip kapıyı kapattı.
"Ya ben seninle konuşmaya geldimde. Eğer müsait değilsen daha sonrada gelebilirim."
"Müsaitim gelebilirsin."demem ile yüzündeki gülümseme büyüdü. Yanıma yaklaştığında yatağa oturması için elimle işaret verdim. Yatağa tam karşıma oturdu.

Bir türlü konuşamıyor gibiydi.
"Ne konuşacaksın?"
"Ben senden özür dileyecektim. Dün geldiğinde fazla asabi davrandım. Pelin ile aramız iyi değildi. O yüzden seninde onun gibi olduğunu düşündüm. Ama bugün hayatımda ilk defa ailemin bu kadar çok güldüğünü gördüm. Sen daha farklısın ondan. Ne kadar sana yaptıklarımı unutma imkanın olmasada ben gerçekten çok üzgünüm. Beni affeder misin?"dedikleri ile etkilenirken. Fazla uzatmak istemedim.
"Dediğin gibi söylediklerinizi unutmam mümkün değil. Ama seni affederim. Bu konuyu fazla uzatmak ikimizinde zararına olur. Bu yüzden affettim."

Dediklerim ile yüzündeki gülümseme büyüdü. Sarılınca bir an afallasamda bende kollarımı ona sardım. Ayrıldığımızda merakla sordu.
"Peki, sana abla diyebilir miyim?"
"Tabiiki de, ablanım sonuçta."
"Teşekkürler."
"Rica ederim."

Yağız odamdan çıktıktan sonra tam kitabımı okumaya kaldığım yerden devam edeceğim sırada telefonum çaldı. Aras arıyordu.
"Efendim Aras."
"Damla napıyorsun iyi misin?"
"İyi, sen."
"Bende iyi. Ya ben şey dicektim. Uzun zamandır buluşmuyoruz bugün buluşalım mı?"

    "Olur. Nerede buluşalım."
"Sahil iyi olur bence, sonrada bizim Kemal Usta'ya uğrar. Bir çiğ köfte gömeriz."
"Olur. Canımda çiğ köfte çekmişti."
"O zaman yarım saate görüşürüz."
"Görüşürüz."telefonu kapattıktan sonra makyaj masamın önüne geçtim. Dışarı çıkacağım içim hafif bir makyaj yapmaya karar verdim.

Yüzüme ve boynuma bolca güneş kremi sürdüm. Kaşlarımı sabitleyip elmacık kemiklerimin üstüne allık sürdüm. Rimel ile gözlerimi ön plana çıkardım. Dudaklarımın çevresini açık kırmızı dudak kalemi ile belirleyip parmağım ile içlere doğru dağıttım. Gloss ile makyajımı tamamladım. Bir kaç fıs parfüm sıktım. Telefonumun arkasına iki lira koydum.

Odamdan çıkıp aşağı indiğimde hafta sonu olduğu için herkes evdeydi. Salonun ortalarına doğru ilerlediğim sırada tüm bakışlar bana dönmüştü.
"Tarık Bey ben bir arkadaşımla buluşacaktımda haber vermek istedim."
"Tamam, ama aradığımızda aç meraklandırma bizi."başımı salladım.
"Kızım akşam yemeğine gelir misin?" Burçin Hanım"ın sorusu ile ona döndüm.
"Hayır gelmem. Arkadaşımla yiyeceğiz zaten."
"Kimmiş bu arkadaş?" Kutay'ın sert sesi ile ona döndüm.
"Seni ilgilendirmez." Bu sefer Poyraz atladı konuşmaya.
"Makyajda yapmış. Kesin sevgilisidir bu kadar süslendiğine göre."sinirle konuştum.
"Dediğim gibi sizi ilgilendirmez."

Tam salondandan çıkacağım sırada Burçin Hanım seslendi.
"Kızım, abilerinden biri götürseydi seni."
"Gerek yok. Ben giderim. Görüşürüz."

    Bahçeden çıkacağım sırada yanıma gelen koruma abi ile olduğum yerde durdum.
"Damla Hanım gideceğiniz yere bırakalım isterseniz."
"Sadece Damla demeniz yeterli. Birde eğer işiniz yoksa beni sahile bırakabilir misini?"
"Tamam Damla. İşim yok ben bırakayım."
"Tamam teşekkürler."
"Sen burada bekle ben arabayı getireyim."
Başımı salladığımda yanımdan ayrıldı. Önümde mercedes model bir siyah jipin durmasıyla yolcu koltuğuna oturdum.

    Arabada sessiz bir şekilde giderken sessizliği ben bozdum.
"Abi senin adın ne?"
"Vural."
"Evli misin? Veya çocuğun var mı?"
"Evet evliyim. Bir tanede 6 yaşında kızım var."
"Birgün artık ziyaretinize gelirim."
"Gel tabii bekleriz."