Biyolojik Ailem

Karşılaşma

1690 kelime
☘️İyi Okumalar☘️
"Biliyor musun artık seni görünce şaşırmıyorum."bıkkın ses tonumda dediklerim onu güldürmüştü.
"Bende şaşırmıyorum. Senin beni takip ettiğinden şüphelenmeye başlıyorum hatta."kaşlarım çatılmıştı.
"Ben seni neden takip edeyim be? Bence sen beni takip ediyorsun. Çünkü hep sen benim karşıma çıkıyorsun."
"Yakışıklılığımdan etkilenmiş olabilirsin."gözlerimi devirdim.
"Neren yakışıklı senin? Kasların bile yok."bu sefer kaşları çatılmıştı. Ama bir süre sonra yine yüzünde o sırıtış olmuştu.

Birden elimi tutup karnına doğru götürdüğünde kaşlarım çatılmıştı. Ne yapıyordu bu? Elimi çekmeye çalıştığımda izin vermedi.
"Bıraksana elimi."
"Kasım var mı yok mu gösteriyorum."elim karnına değdiğinde gözlerim irice açılmıştı. Abi bu kaslar şaka mı? Elimi en sonunda bıraktığında telaşla kendime çektim. Yüzüm yanıyordu.
"Ne yaptın sen?"dediklerim yüzündeki sırıtmayı artırmıştı.
"Ya ailem görseydi. Hem daha dün tanıştık ne bu samimiyet?"yaptığına anlam veremiyordum.

"Tamam, Damla. Sakin ol. Ailen görmedi."bir şey demedim. Havuzun kenarlarından destek alıp kendimi yukarı çektim. Havuzun kenarındaki mermere oturdum. Yüzümdeki kızarıklık hala vardı. Derin nefesler alıp sakinleşmeye çalıştım. O ise bakışlarını benden çekmeden beni izliyordu. Oturduğum yerden ayağa kalktığımda bedenimi süzdü. Kendiside havuzdan çıktığında suyun altında belli olmayan kaslarını görmüştüm. Gerçekten çok kaslıydı. Gözlerimi kaldırıp ona baktığımda sırıtıyordu. Sanırım kaslarına baktığımı görmüştü. Utanmıştım. Arkamı döndüm.
"Hey nereye gidiyorsun?"
"Ailemin yanına."
"Seninle bir şeyler içmek isterim."kaşlarım çatık ona döndüm.

"Neden?"
"Belki daha fazla sohbet edip tanışırız diye düşünmüştüm."bir süre düşündüm. Zaten bugünden sonra onu görmeyecektim. Biraz sohbet etmenin fazla bir sorun olmayacağını düşündüm. Hem sıkılıyordum.
"Tamam, olur."gülümsedi.
"Harika. O zaman saat 4 de otelin önünde buluşalım mı?"
"Olur. Nereye gideceğiz?"
"Sürpriz."
"Tamam o zaman görüşürüz."
"Bir dakika, haberleşmek için telefon numaranı alabilir miyim?"kısık gözlerle baktım ona. En sonunda bıkkınca telefonumu açıp ona uzattım.

"Tamamdır. Akşam görüşürüz."
"Görüşürüz."arkamı dönüp ailemin olduğu tarafa ilerledim. Yanlarına geldiğimde annem dışında diğerlerinin havuzda olduğunu gördüm. Annem beni görünce gülümsedi. Yüzünde garip bir gülümseme vardı.
"Hoş geldin kızım."
"Hoş buldum anne."
"Ee ne yaptın?"imalı ses tonu ike kaşlarım çatıldı.
"Öyle yüzdüm."
"Hımm öyle mi? Yanındaki yakışıklı delikanlı kimdi o zaman?"bir an ne diyeceğimi bilemedim.

      Tam o sırada yanımıza gelen Kutay beni kurtarmıştı.
"Kutaycım, kardeşin ile özel bir şey konuşuyorumda bizi yalnız bırakırsan sevinirim."Kutay şaşırmıştı.
"Bizden özeliniz mi var? Konuşun işte."annem ters ters ona bakınca oturduğu şezlongdan kalktı.
"Tamam, gidiyorum."yanımızdan uzaklaşırken ben dişimi dudağıma geçirmiştim. Acayip gerildim.
"Ee nerede kalmıştık? Yanındaki yakışıklı çocuktan bahsediyorduk. Kim o çocuk? Tanışıyor musunuz?"

      Mecbur kaldığımı anladığımda sıkıntıyla ofladım.
"Evet, tanışıyoruz."annemin kaşları kalkmıştı.
"Ne zamandan beri? Ve nerede tanıştınız?"
"2 gün oldu herhalde. İlk asansörde karşılaşmıştık. Sonra dün akşam ben sahilde otururken yanıma geldi. Orada tanıştık."
"Adı neymiş?"
"Buğra."annemin imalı gülümsemesi her geçen saniye daha da büyüyordu.
"Havuzdan çıktığında gitmene izin vermedi, bir şeyler dedi. Ne dedi?"çok feci utanıyordum. Ama annem gayet rahat görünüyordu.

"Şeyy...akşam beni dışarı çıkarmak istedi."annem birden yattığı yerden kalkmıştı. Yüzündeki gülümseme kocaman olmuştu.
"Gerçekten mi? Bu harika bir şey. Sen ne dedin?"
"Kabul ettim."annem sevinçle beni kendine çekip sarıldığında tepkilerine anlam veremiyordum. Normalde bana kızması gerekmez miydi? Bu zenginler gerçekten çok değişikler. Ayrıldığında yüzündeki gülümseme azalmamıştı.
"O zaman seni akşama hazırlıyoruz. Saat kaçta?"
"4 de otelin önünde buluşacakmışız."annem hemen telefonundan saate baktı.