Biyolojik Ailem

Mutlu Aile Tablosu

1165 kelime
☘️İyi Okumalar☘️
        Duyduğum ses ile kalp atışlarım hızlanırken ne diyeceğimi bilememiştim. Karşı taraftanda sadece nefes sesleri geliyordu. Arayan abimdi. Hayır, Bora abim değildi. Kaan abimdi. Kendisi Bora abimin bir büyüğüydü. Yıllar önce aramızda çıkan bir sorun dolayısıyla yurt dışına çıkmıştı. O günden sonra onu görmemiştim. Hiç bir şekilde iletişimde bulunmamıştım. Hoş, yaptıklarından sonra zaten onunla konuşmam beklenemezdi.

      "Damla, güzelim."telefonun ucundan gelen ses beni kendime getirmişti. Bana hitap ediş şekli sinirlenmeme sebep oldu.
"Ne var? Yüzsüz gibi nasıl arayabiliyorsun hala? Seninle konuşmak istemiyorum. Bir daha beni aramazsan sevinirim."tam telefonu kapatacağım sırada sesi beni durdurdu.
"Dur! Bak Damla bazı şeylerin açığa kavuşması gerekiyor tamam mı? Bunun içinde konuşmamız lazım. Dinle beni. Sonra ne yaparsan yap ama şimdi beni dinlemeni istiyorum."
"Tamam, ama çabuk ol sesini duymak istemiyorum."

     "Tamam. Bildiğin gibi o zamanlar şirkette belirli sorunlar bardı. Batmanın eşiğinden dönmüştük ve babam çok gergindi. Sadece babamda değil ben ve Bora'da çok gergin ve sinirliydik. Sonra bir gün ben şirketteyken telefonuma bilinmeyen numaradan bir mesaj geldi. Mesajda bir adres vardı. Beni oraya çağırdı. Sizin derdiniz başınızdan aşkınken kardeşin türlü türlü adamların altına giriyor. Yazıyordu mesajda. Bende hemen şirketten çıkıp adrese gittim. Arabamın içinde seni bekliyordum. Sonra sen evden çıktın. Üstün başın dağınık görünüyordun. Sen taksiye binip oradan ayrıldıktan sonra bir tane adam evden çıktı. Üstü çıplak altında ise sadece bir eşofman vardı. Elindeki telefondan biriyle mesajlaşıyordu. Sonra eve gitti."biran durup nefes aldı. Anlattıkları şaşırmama sebep olmuştu.

     "Sonra arabaya binip eve geldim. Gördüklerimin siniri ve şirkette olanların gerginliği ile ne yaptığımın farkında değildim."
"Böyle olabilir ama ben o eve senin düşündüğün şey için gitmemiştim. Banada bilinmeyen bir numaradan mesaj gelmişti. O eve çağrılmıştım. Eğer gitmeseydim şirketin batacağı yazıyordu. Bende sırf şirket batmasın diye gitmiştim. Eve gittiğimde evin kapısı açıktı. İçeri girdiğimde ilk başta kimse yoktu. Sonra biri ağzımı kapatıp beni koltuğa ittirdi. Gözlerimi bir bez ile bağladı. Sonra işleri kolaylaştırdığım için bana teşekkür etti. Ama sonrada olacaklardan dolayı özür diledi. Sonra gözlerimi açmadan önce eğer dönüp arkana bakarsan şirket batar. Senide öldürürüm dedi. O anın korkusuyla onu onayladım. Gözlerimi açıp evden kovdu beni."

      Ben sustuğumda karşı taraftanda ses gelmiyordu.
"Damla, abicim özür dilerim. Biliyorum sana yaptıklarımın bir telafisi yok. Ama beni affet lütfen. Seni çok seviyordum ve böyle şeylerle uğraştığını düşününce çok sinirlenmiştim. Ben seni Aras'dan bile kıskanırken senin böyle şeyler yapma düşüncesi beni üzmüştü. Sen benim biricik kız kardeşimsin. Kendimi sana affettireceğim. Eğer iznin olursa yarın akşam seni yemeğe çıkarmak istiyorum. Eğer müsaitsen tabii. Değilsende sorun değil. Ben seni beklerim yeterki kabul et."ne diyeceğimi bilmiyordum. Ama açıkçası sesi bana güven veriyordu. Her ne kadar bana yaptıkları hala aklımda olsada ona bir şans daha vermek istiyordum. Sonuçta zor zamanlarımda yanımdaydı.

"Tamam, yarın akşam müsaitim. Ama önce anneme sormam lazım."
"Bu arada her şeyi biliyorum. Öz kardeşim olmadığını. Ama yinede sen benim kardeşimsin. Unutma bunu."
"Peki, görüşürüz."
"Görüşürüz. Kendine iyi bak. Bana mesaj atmayı unutma."
"Tamam."telefonu kapattığımda garip bir şekilde üzerimde bir rahatlama hissediyordum. Sabahtan beri aynı şeyleri düşünüp durmaktan yorulmuştum.

İçeri girip odama çıktım. Akşam için hazırlanmaya başlamam gerekiyordu. Çok işim vardı. Önce duş sonra kıyafet sonra makyaj en sonda saçıma yapıcaktım. Bunların hepsini yapmak için kendine toplam 3 saat veriyorum. Hemen duşa girdim. 1 saat kadar duşta vakit harcadıktan sonra duştan çıkıp bakımlarımı felan yaptım. Yarım saatimide orada harcadıktan sonra geriye kıyafet, makyaj ve saç kalmıştı. Hemen giyinme odama girdim.