Biyolojik Ailem

Haber

1500 kelime
☘️İyi Okumalar☘️
"Nasıl olmuş? Beğendiniz mi tadını?"annem bize merakla bakıyordu.
"Bence tadı çok güzel. Ben beğendim."yorumumu yaptığımda annem gülümsemişti.
"Sen yaparsında kötü mü olur?"babam yine dediğini demiş annemi mutlu etmişti. Aralarındaki ilişkiye bayıldığımı söylemiş miydim? Kapı çaldı. Bir süre sonra içeriye Akın girdiğinde aklıma konuştuklarımız geldi. Bakışları ilk başta bana değdi. Nasıl olduğumu görmek için bakışları üzerimde dolaştı. Ben bakışlarımı kaçırıp önümdeki tabağa çevirdim.

       Diğerleri ile selamlaşıp yanıma oturdu. Tabağımdaki tatlıdan bir çatal alıp yedim. Annem, Akınada tatlı getirdi. Akın hemen yameye başladı. Ben tatlımı bitirmiştim. Tabağımı önümdeki sehpaya koydum. Bahçeye çıkmak için ayağa kalkıp bahçe kapısından çıktım. Arka bahçeye ilerleyip oradaki oturma grubuna oturdum. Gözlerimi etrafta gezdirdiğim sırada duyduğum ayak sesleri ile kafamı çevirdim. Gelen Akın'dı. Rahatsızca yerimde kıpırdandım. Karşımdaki koltuğa oturdu. Bir süre ikimizde sessizce oturduk.

      "Damla, konuşmamız gerekiyor."
"Konuşacak bir şey yok bence."derin bir nefes aldı.
"Tam tersi. Konuşmamız gereken çok önemli konular var. Belki ilk başta sen geldiğinde sana kötü davranmış olabilirim. Haklısın. Ama sana hemen samimi davranmamı bekleme benden. Bilmediğin şeyler var."
"Ne var ya, ne var? Bilmediğim ne var? Söyle o zaman bileyim. Sizinde bilmediğiniz şeyler var. Fakat ben geldiğimden beri sizin gururunuzu kıracak şeyler söylemedim. Ama siz bana geldiğimden beri demediğinizi bırakmadınız."sesim ilk başta çok yüksek çıksada sonlara doğru kısılmıştı. Gözlerimden akan yaşlara engel olamıyordum.

      Akın ne diyeceğini bilmiyormuş gibi görünüyordu.
"Damla..."
"Yeter, tamam mı? Yeter. Ben artık çok yoruldum. Sizin bana olan davranışlarınız beni çok yordu."hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladığımda duyduğum sesler ile başımı tarafa çevirdim. Tüm aile orada durmuş bana bakıyordu. Akın kalkıp yanıma geldiğinde ondan uzaklaşmaya çalıştım. Ama izin vermedi. Kollarımdan tutup beni kendine çekti. Başımı göğsüne yasladığında hıçkırıklarımda artmıştı. Göz ucuyla baktığımda diğerlerinin uzaklaştığını gördüm.

Saçlarımda gezinen el beni rahatlatıyordu. Ağlamam yavaşça azalırken Akın saçlarımı okşamaktan vazgeçmiyordu. Bir süre sonra ağlamam durduğunda Akın'dan uzaklaşıp göz yaşlarımı sildim. Akın'ın gömleğine baktığımda göz yaşlarımdan dolayı biraz ıslanmıştı.
"Özür dilerim."ağladığım için sesim kısık çıkıyordu.
"Ne için?"
"Gömleğini ıslatmışım."başını eğip gömleğine baktı.
"Önemli değil. Sen iyi misin?"
"Evet, daha iyiyim. Teşekkürler."başını salladı.

Kucağımdaki ellerimi elleri arasına aldığında ona döndüm.
"Sana yaptığımız her şey için çok özür dilerim. Ama emin olabilirsinki bundan sonra böyle şeyler yaşamayacaksın. Ben senin abinim ve seni her şeyden koruyacağım."dediği şeyler açıkçası beni çok etkilemişti. Ondan böyle bir şey beklemiyordum. Benden cevap beklediğini anladım.
"Özür dilemeniz bir şeyi değiştirmiyor. Sana hemen samimi davranmamı bekleyemezsin zaten. Zamanla ne olması gerekiyorsa olucaktır zaten. Yani seni şu anlık abim olarak kabul etmiyorum."başını salladı.

       "Daha iyisin değil mi?"
"Evet, iyiyim. Tekrardan teşekkür ederim."
"Rica ederim."ayağa kalktım. Koltuk değneklerinide alıp ön bahçeye ilerlemeye başladım. Eve girdiğimde kimseye görünmeden odama çıkmayı başardım. Masamın üzerindeki kitabımı alıp yatağa oturdum. Kitabı okumaya başladım.
                             ☘️☘️☘️☘️☘️☘️
      Kitabı kapatıp komidinin üzerine bıraktım. 1 saattir kitap okuyordum ve artık yorulmuştum. Telefonumu alıp biraz telefonda gezinmeye başladım. Odamın kapısı tıklatılıp açıldığında telefonumu kapattım. İçeriye giren Yağız'dı.
"Geliyim mi abla?"
"Gel gel."başını sallayıp içeri girdi. Odanın kapısını geri kapattı. Elleri arkasındaydı. Yanıma yaklaştığında ellerini arkasından çıkardı. Elinde bir hediye paketi vardı.
"Sana hediye aldım."gülümseyerek paketi elime aldım.
"Teşekkür ederim."
"Rica ederim ne demek."paketi açtığımda içinden bir kitap çıktı. Hemde almak istediğim kitap.