Biyolojik Ailem

Sahil

1250 kelime
☘️İyi Okumalar☘️
       "Damla?"gözlerim karşımda duran iki bedene çevirdiğimde yüzümdeki gülümsemeye engel olamıyordum.
"İkizler?"onlara doğu yürürken onlarda bana yürüyorlardı . Karşı karşıya geldiğimizde ikisi ilede sarıldım. Ailem arkada bizi izliyordu.
"Nasılsın?"
"İyiyim, siz nasılsınız?"
"İyiyiz bizde. Bunlar kim?"ailemi işaret ettiklerinde onlara dönüp bir baktım.
"Ailem."dediğim ile şaşkınca bana bakıyorlardı.
"Nasıl?"
"Boş verin şimdi. Sonra anlatırım. Siz ne zaman geldiniz Türkiye'ye?"
"3 buçuk aydır Türkiyede'yiz."şaşırmıştım.

      "Hangi şehirde yaşıyorsunuz?"
"İstanbul'da."şaşkınlığım artmıştı.
"Bende İstanbul'da yaşıyorum. Hiç karşılaşmamışız koca şehirde. Keşke mesaj atsaydınız bana bululurduk belki."
"Türkiye'ye geldiğimizde hattımızı değiştirmiştik bundan dolayı sana mesaj atamadık."
"Neyse geçmiş artık. Kaç gün daha buradasınız?"
"5 gün sonra döneceğiz."
"Bizde bugün geldik. Bir hafta sonra döneceğiz."
"Buluşuruz o zaman."
"Elbette buluşuruz."arkadan onlara seslenen aileleri ile o tarafa dönmüşlerdi.

     "Bizim gitmemiz lazım. Telefon numaranı ver buluşmak için haberleşiriz."başımı salladım. Telefon numaramı söylerken onlar yazıyorlardı. Tekrar sarıldığımızda gözlerim dolmuştu. Onlar ile aramızdaki bağ gerçektende çok farklıydı.
"Görüşürüz."
"Görüşürüz."el sallayıp gittiklerinde dolan gözlerimi kırpıştırıp arkamı döndüm. Bana merakla bakıyorlardı. Onlara ilerlediğimde annem sordu.
"Onlar kimdi kızım?"
"Arkadaşlarım."yolda yürümeye başladığımızda herkes beni dinliyordu.

      "Aksanları vardı yabancılar herhalde?"
"Evet, İtalyanlar."şaşırmıştılar.
"Nasıl tanıştınız peki?"
"Abim ile bir kaç yıl önce İtalya'ya gitmiştik. Orada tanıştım onlarla. İkizler. Erkek olanın adı Eren. Kız olanın adı Ceren. Benimle yaşıtlar. Onlarda Türkiye'ye yeni gelmişler."anlattığım ile herkesin merakı azalmıştı.
"Tatilde sıkılmazsın o zaman."
"Evet, sıkılmam. Onlar ile vakit geçiririm arada."

Kimse bir şey demedi. Yola devam ederken yol üzerindeki dükkanlardan bazılarına girip bir şeyler alıyorduk. En sonunda denizin yanındaki baklara oturduk. Ben, annem ve babamın yanına oturmuştum. Diğerleride kendi arasında dağılmıştı.
"Ee Damla, günün nasıl geçti?"dedi babam.
"Çok güzeldi. Zaten ben yazın bu saatlerde dışarı çıkmayı çok seviyorum. Açıkçası bana terapi gibi geldi."annem gülümsedi.
"Harika o zaman. Bugün denize giremedik saat geç olduğu için ama yarın gireriz."başımı salladım.

Gözlerim ilerideki dondurmacıya değdiğinde canım dondurma çekmişti. Bakışlarım orada biraz fazla oyalanmış olmalı ki babam bunu fark etti.
"Kızım, canın dondurma mı çekti? Eğer öyleyse iste alırım ben sana."gülümsedim.
"Evet, biraz çekti."
"Hadi gel alalım o zaman."ayağa kalkıp dondurmacıya ilerledik. Adamın yanına geldiğimizde adam selam verdi.

"Merhaba, kolay gelsin."
"Teşekkürler."babam bana döndü.
"Neli dondurma istersin kızım?"
"Çikolatalı, vişneli ve limonlu."bu üçlü benim vaz geçilmezimdi. Her seferinde bundan yerdim. Adam hemen dondurmayı hazırlıyordu. Bana dondurmamı verdiğinde babam başka dondurmalar sipariş etti.
"Bunlar kimin için baba?"
"Kardeşlerin ve annen için."başımı salladım.

Adam dondurmaları uzattığında ben külahta olanları tutmuştum. Zaten 1 tane vardı o da Yağız'ındı. Diğerleri kaptaydı. Onlarıda babam almıştı. Annemgilin yanına geldiğimizde babam dondurmaları dağıtmıştı. Akın ve Baran dondurma sevmediği için babam onlara almamıştı. Hepsine dağıttıktan sonra yerimize oturup dondurmaları yemeye başladık. Dondurmalar bittiğinde herkes sessizleşmişti.