Bazı yanlışların telafisi yoktu. Ne yaparsan yap asla düzelmezdi.
Damla asla düzelmeyecek bir hata yüzünden olmaması gereken yerde,olmaması gereken insanların yanındaydı.
Merhaba arkadaşlar, ilk bölüm ile hikayemize başlıyoruz uzun bir yolculuk olacak gibi. Ne sıklıkla bölüm paylaşacağıma emin değilim. Ama haftada bir bölüm paylaşmayı planlıyorum. O zaman hikayemize başlayalım. 1240 kelime ☘️İyi Okumalar☘️
"Damla, Damla uyan güzelim."başımda duyduğum sesler ile gözlerimi açtığımda abimin bana seslendiğini gördüm. Ona arkamı dönüp gözlerimi tekrar kapattım. Üzerimdeki pikenin çekilmesi ile kaşlarımı çatıp gözlerimi açtım. "Ne yapıyorsun abi yaa? Bırakda devam edeyim uykuma." yanağıma sulu bir öpücük kondurdu. "Bende senin sabahki huysuz hallerini çekmek istemezdim ama az önce hastaneden aradılar. Bizi çağırıyorlar. O yüzden oyalanma kalk hazırlan fazla vakit kaymeden gidelim." "Hasteneden niye çağırıyorlarki?" "Orasını bilmiyorum. Hadi hazırlan gel."abimin odamdan çıkması ile yatağımdan kalkıp banyoya girdim. Rutin işlerimi yaptıktan sonra banyodan çıkıp dolabımın karşısına geçtim. Havalar sıcak olduğu için beni terletmeyecek kıyafetler seçtim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üstümü giyindikten sonra odamdan çıkıp merdivenlerden aşağı indim. Annem, babam ve abim kapının önünde beni bekliyorlardı. Annem ve babam beni gördüklerinde bir şey demeden dışarı çıktılar. Abimin yanına ilerleyip yanağına ufak bir öpücük kondurdum. "Günaydın abilerin en yakışıklısı."gülümseyerek kolunu omzuma attı. "Günaydın kardeşlerin en çirkefi."dediği şey ile hızla ondan uzaklaştım. Kaşlarımı çatıp ona bakarken o beni umursamadan gülerek evden çıktı. Arkasında ayaklarımı yere vurarak ben çıktım.
Araba özel bir hastanenin önünde durduğunda hemen arabadan indik. Annem ve babam bizi beklemeden içeriye girdiler. Bende abim ile arkalarından onları takip ettim. Bir odanın önüne geldiğimizde babam kapıyı tıklattı. İçeri girdiğimizde bizden başka bir aile daha vardı. Bir çift, onların yanında benim yaşlarıma yakın duran bir kız ve bir erkek vardı. Hemen boş koltuğa oturduk. Doktor biz yerleştikten sonra konuşmaya başladı. "Evet, her iki ailede hoşgeldiniz. Sizi bu sabah erkenden buraya çağırmamızın sebebi hastanemizde ki çalışanlarımızdan birinin 17 yıl önce yaptığı bir hata. Her iki aileninde kız çocuklarının doğumu aynı gün gerçekleşmiş. Hemşirelerimizden birisi çocukları kuvözden sonra aileye verirken bir karışıklık yapmış. İki ailenin çocukları karışmış. Yapılan bu hatayı biz yeni fark ettik. Hastanemiz ve hatayı yapan çalışanımızın adına ben çok özür diliyorum. Tüm sorumluluğu üzerimize alacağımızdan hiçbir şüpheniz olmasın."
Adamın dedikleri ile beynimden vurulmuşa döndüm. Bu gerizekalı ne dediğinin farkında mı acaba. "Beyefendi siz ne dediğiniz farkında mısınız? Burada iki kızın hayatlarından bahsediyoruz. Bu nasıl bir sorumsuzluk böyle."abimin sinirli sesini duymam ile başımı ona çevirdim. Sinirden her an karşısındaki doktora dalacakmış gibi duruyor. Dizinin üzerinde yumruk olan elinin üzerine elimi koydum. Temasım ile başını bana çevirdiğinde ona gülümsedim. Kolumdan tutup beni kaldırdığında kimsenin ne dediğini umursamadan odadan çıkardı. Hızlı adımlar ile bahçeye çıktık.
