•
Kapıyı 2 kez tıklattım ve 'Gir' komutunu duyunca içeri girdim.
Bize belli bir konudan kod yazma projesi veren hocama projemi teslim ettiğim gecenin öğleni, hoca beni odasına çağırmıştı. Aslında sabah da dersim vardı fakat tamamen keyiften gelmemiştim. Sınıftan bir arkadaşıma benim için imza atmasını söylemiştim.
Odaya girdiğim an koltuğunda oturan Selma hocam ve koltuklardan birine oturan Aren ile karşılaştım. Onun bilgisayar mühendisliği fakültesinde ne işi vardı? Sanırım hoca çağırmıştı. Kapıyı arkamdan kapattım ve masanın önüne adımladım.
Aren'e baktım, o da bana baktığı için göz göze geldik. Kafeden beni görmüşlüğü vardı fakat hatırlıyor muydu bilmiyordum. Yine de hafifçe baş hareketi yaptım. O da karşılık olarak başını hafifçe kaldırıp indirdi. Kollarını göğsünde kavuşturmuştu. Gözlerimi ekrana bakan hocama çevirdim. "Beni çağırmışsınız, hocam."
Selma hocam ekranda olan gözlerini bana çevirerek "Evet, Ares. Otur." dedi.
Başımı salladım ve karşılıklı koltuklardan birine oturup gözlerimi hocaya çevirdim.
"Aferin sana Ares. Yazdığın kodların hepsi doğru."
Hoca bilgisayarından -gözlüğünden yansıdığına göre- gönderdiğim kodları incelerken dediği şeyle gururla gülümsedim. "Teşekkürler hocam." dedim.
Yarısını bir hacker ile beraber yaptık, diyemedim.
Hoca bana döndü ve başını sallarken konuştu. "Şu ana kadar herkesin en az bir hatası çıktı fakat senin yok. Ne kadar çalıştığını görebiliyorum." dedi gülümseyerek.
Evet hocam, çok çalıştık.
Başımı hafifçe eğip kaldırdım ve gülümsedim. "Teşekkür ederim hocam." dedim. Göz ucuyla Aren'e baktığımda beni izlediğini gördüm. Kısa bir anlığına gözlerinden keyifli bir ifade geçti gibi geldi.
Hoca, başını salladı ve başını ekrana çevirdi. "Hata yapan herkese kodları tekrar yazmasını istemiştim ama senden istemeyeceğim." Bana döndü ve "Tekrardan tebrikler, çıkabilirsin." dedi.
Başımı salladım ve ayaklandım. "İyi günler hocam." dedim ve Aren'e kısaca baktım. Gözlerini benden çevirmişti ve düz bir ifadeyle perdesi açık camdan dışarıya bakıyordu. Çıkmadan önce hocamın "Evet, Aren. Şimdi senin projene geçelim." dediğini duymuştum. Kapıyı açıp öğrenci dolu koridora çıktım. Kapıyı arkamdan kapattım ve sınıfa doğru adımladım.
Sınıfıma geldim ve kendi sırama oturdum. WhatsApp'tan hocanın yazdığına göre ders henüz başlamayacaktı. Sıkılmıştım. Koray da büyük ihtimal dersteydi, onu arayamazdım.
Sosyal medyada gezinirken yanıma biri adımladı ve bana dönük şekilde önümdeki boş sıranın sandalyesine oturdu.
Kafamı kaldırdım. Bu birkaç sıra önümde oturan Aslı'ydı.
"Selam, Ares." dedi gülümseyerek. Telefonu ters şekilde sıraya koydum ve ben de gülümseyip "Selam." dedim. Lisedeyken sayısız kişiyle anlaşan ben, üniversitede bu sayılı kişilere dönüşmüştü. O sayılı kişilerden biri de Aslı'ydı.
Aslı, sarı saç tutamını kulağının arkasına itip "Projeni doğru yaptığını duydum. Tebrik etmek istedim." dedi.
"Teşekkürler." dedim. Kısa bir anlığına arkamda bir yere baktı ve tekrar bana döndü.
"Ben birkaç kodun yazımında hata yaptım ve tekrardan yapmam gerekiyor. Bana yardım edebilir misin?" dedi uzun sarı saç tutamlarıyla oynarken.
Başımı salladım ve saate baktım. "Tamam, sonraki arada kütüphaneye gideriz."
