Kitap 1,4k olduu. Hiç tahmin etmezdim bu kadar okunmasını, teşekkür ederim🥹🫶🏻
•
Telefonumun açılmış ekranına çevirdim gözlerimi. Beklemeden PIN kodunu girdim ve ana ekran açılmıştı. Fakat ekranı açtığım gibi üstten gelen mesaj beni o kadar büyük bir şaşkınlığa sokmuştu ki, şaşkınlığımı gizlemeden ekrana sadece bakakalmıştım. Yakınımdan geçen sesleri bile duyamadım çünkü ekranda gördüğüm yazı, beni sadece onu tekrar tekrar okumaya itiyordu. 'Rica ederim. :)'
Ne kadar süre bu mesajı tekrar tekrar okudum bilmiyordum. Sonunda durumu biraz daha sindirdiğimde ağzımdan istemsizce "Siktir." kelimesi çıktı. Bu 'Rica ederim.' mesajı da ne demek oluyordu?!
Sesli bir şekilde yutkundum. Telefonu arkadan kavradığım ellerimden birini kaldırıp mesaja tıkladım. Tıkladığımda herhangi bir mesaj ekranı açılmadı, mesaj kaybolmuştu ekrandan.
Telefon ekranına öylece bakmaya devam ettim. Hala tam olarak şaşkınlığımdan sıyrılamamıştım. Duygularım birbirine girmişti, hangisine ne tepki vereceğimi de bilmiyordum. Hacker'ın benim telefonumu da hacklemesine korkmalı mıydım, yoksa hacker'ın beni kurtarmasına şaşırmalı veya sevinmeli miydim?
Sikeyim, bilmiyordum. Bildiğim bir şey vardı o da onun sayesinde ceza almaktan kurtulmuştum, onun sayesinde yakalanmamıştım. Tam hoca aldığı sırada telefonumu kapatmış, kopya ekranını görmesini engellemişti.
Ama niye bunu yapıyordu? Önce projemi yapmama yardım etmişti, şimdi de kopya çekerken yakalanmamama neden olmuştu. Bir ay öncesinde bir hacker sana yardım edecek ve ceza almaktan kurtulacaksın deselerdi götümle gülerdim. Şimdi tam olarak durum buydu.
Nedense içime ona teşekkür etme hissi doğdu. Normalde olsa kesinlikle o kişiye minnet duyardım.
Alt dudağımı dişledim ve etrafıma bir bakış attım. Bu durumu birilerine danışsam iyi olacaktı.
Ayaklandım ve telefonumun ekranına bir bakış atıp Koray'ın numarasına tıkladıktan sonra kulağıma götürdüm. Bu sırada bahçede dolanıyordum. Aramanın cevaplandığına dair bir ses geldiğinde buna artı olarak karşıdan "Alo kanka?" diyen Koray'ın sesiyle "Alo, Koray neredesin acil bahçeye gel." dedim. Önemliydi diyeceğim şey.
"Ne oldu lan?"
"Gel çok önemli." dedim hemen.
Birkaç saniye ses gelmedi. "Tamam kanka uçuyorum."
Bu dediğiyle istemsizce sırıtınca bir şey demeden kapattım telefonu. Aklıma gelen şeyle bir anda durdum olduğum yerde ve kaşlarımı çatarak ekrana baktım. Şimdi bu hacker telefonumu da hacklediğine göre, benim kameraya da erişim sağlayabiliyordu değil mi?
"Lan..." diye mırıldandım gözlerimi kameraya çevirerek. Gelen rahatsızlık hissiyle yutkunup telefonumu cebime koydum ve Koray'ın gelmesini beklemeye başladım.
Beklerken boş bank aradım gözlerimle, yoktu. Çimenlere otururduk artık.
Bu sırada uzaktan yanıma doğru gelen Koray'ı gördüğümde elimi kaldırdım beni fark etmesi için. Beni gördüğünde hızlı adımlarla yanıma geldi. "Heh. Ne oldu?" diye sordu geldiği gibi.
Bu merakına gülüp "Oturalım çimlere anlatayım." dedim.
Başını salladı ve hemen oturdu olduğu yerde. Ona salak mısın bakışları atıp "İnsanların yürüdüğü yere değil." dedim.
Hemen ayağa kalktı ve "Hadi oturalım bir yere de anlat." dedi.
Beraber daha köşe bir yere geçtik ve çimlere kurulduk. Koray bana merakla bakıyordu. Bu meraklı bakışların daha da uzamaması için boğazımı temizleyip dudaklarımı araladım ama aklıma gelen şeyle hemen geri kapattım. Elime cebimdeki telefonumu alıp tam kapattım telefonu. Sonra tekrar cebime koydum. Koray'a baktığımda ne yaptığımı anlamamışçasına bakıyordu. Kısaca gülümsedim ve "Duyabilir diye kapatıyorum." dedim. Kameraya erişebiliyorsa buna da erişirdi. Bu dediğimle kaşlarını çattı ama bir şey demedi. Ben de anlatmaya başladım.
