Yanlış Zaman (TAMAMLANDI)

Sende Kimsin? (1.Bölüm)

1.Bölüm

Yattığım yerde huzursuzca kıpırdanarak gözlerimi açtım. Pencereden sızan ışık beni eninde sonunda uyandırmıştı. Ne kadar direnmeye çalışsam da olmuyordu. Işık varken uyuyamıyordum.

Kendi kendime söylenmeye başladım. "Neden bunu akıl edemedim ki? Evde perde olmadığı için güneş ışınları tabi ki de beni uyandıracaktı"

"Yine neden kendi kendine konuşuyorsun, Seçil?" birden bir ses duyunca irkilmiştim. Yaprak uyanmış, cevap beklercesine yüzüme bakıyordu.

"Kendi salaklığıma kızıyordum" sinirle ona cevap verdim.

"Belli oluyor zaten. Of! Güzellik uykumu da mahvettin" söylenerek gözlerini ovuşturdu Yaprak.

"Güneş bu derece içeri girmişken, zaten siz nasıl hala uyumayı becerebiliyorsunuz anlamıyorum" dedim ona inanamayarak.

"Neden ki?" anlamazlıktan geldi. Bu arada hem esniyor hem de geri yatmaya çalışıyordu.

"Işık cidden sizi hiç rahatsız etmiyor mu?" diye sordum merakla.

"Hayır" dedi gözlerini yeniden kapatırken. Bu kız ne kadar uykucuydu böyle?

"Siz ne konuşuyorsunuz öyle" Zeynep'te bu sırada konuşmamıza aniden dahil olmuş oldu.

"Sen ne zaman uyandın?" diye sordu Yaprak şaşkınlıkla onunda uyandığını görünce.

"Siz birbirinizi yerken" eliyle Yaprak ve beni gösteriyordu.

"Hadi hepimiz uyanmışken bari kalkalım ve hazırlanalım. Bu kadar uyku bize yeter de artar bile" diye öneride bulundum.

"Dur, ne bu acelen saat daha 08.30" Yaprak telefonunun ekranını bana doğru uzatarak. İsyan ediyordu çünkü onun için uyku günün en güzel zamanıydı.

"Olabilir ama yapacak daha çok işimiz var" diye karşı çıktım ve elimle telefonu geri ittim.

"Bence de kalkalım artık" dedi Zeynep ve yer yatağından ilk o çıktı.

"Of of ! Bi uyutmadınız" söylenerek ayağa kalktı Yaprak'ta onun ardından odayı terk ederken.

"Biz bu kızla ne yapacağız hiç bilmiyorum " diye söylendi arkasından Zeynep. Açıkçası bende bilmiyordum.

Yer yatağından en son ben kalkmıştım. Bu eve daha yeni taşındığımız için henüz eşya alamamıştık. Eve eşya alana kadar oturma odasında yer yatağında yatıyorduk.

Yeni evimizi çok beğeniyordum. Bu evi bulmamız tamı tamına iki ayımızı almıştı. İki ay önce üniversite sınavının açıklanmasıyla birlikte ev aramaya başlamıştık. Üçümüzde çok şanslıydık çünkü aynı üniversitenin farklı bölümlerini kazanmıştık. Ev aramamızın bu kadar uzun sürmesinin sebebi ise ortak bir fikirde buluşamamamızdı. Benim beğendiğim evi onlar, onların beğendiği evi ben beğenmiyordum.

Evimiz iki katlıydı ilk katta salon ve mutfak, ikinci katta üç oda bir banyo vardı. Hepimizin ayrı ayrı odası vardı. Ama içi şimdilik boş oluğu için oraları giyinmek için kullanıyorduk.

2 saat sonra Zeynep ve ben hazırlanmış bir şekilde kapının önünde Yaprak'ı bekliyorduk. Her zamanki gibi yine hazırlanamamıştı "Süslü."

Ona böyle hitap ediyorduk. Liseden beri kendine çok iyi bakıyordu. Okulun en güzel kızıydı. Sarı saçlarıyla o deniz mavisi gözleriyle diğer kızları her zaman arkasında bırakıyordu.

"Hazırlandıysan çıkalım mı artık?" gerçekten beklemekten sıkılmıştım. Bir insan nasıl bu kadar sürede hazırlanamazdı ki?

" Tamam, tamam hazırım söylenmeyin" dedi merdivenlerden aşağı inerken.