x=8

535 22 1
                                    

Nakauwi na ako sa apartment galing ako sa gala with my classmates. Hindi na kami umattend ng CAS opening sa afternoon program total ay tapos narin naman kaming mag attendance. Nakaupo ako ngayon sa study table ko na nasa gilid lang ng aparador kung nasaan ang TV. I was cleaning my table dahil napaka messy na nito and as I was cleaning ay nahagip ng mata ko ang picture naming dalawa. It's a hard copy at isa lang ang copy nun kaya ako na ang nagtago. We broke up just a month ago. Ako ang nang-iwan dahil hindi ko narin kinaya ang treatment niya.

Palagi na lang ako ang umaayos kapag may problema. Sometimes she avoids me kapag alam niyang mag-aaway lang kami. I didn't want that. Paano kami mag gogrow niyan kung puro avoidance lang. Kahit bago pa kami sa relasyon namin ay minadali ko na itong putulin dahil alam ko walang kahahantungan iyon. She's not matured to handle a relationship with me kaya ayun nakipagbreak ako sa kaniya at pumayag naman siya.

It was painful, dahil sa loob ng four months na pagsasama namin ay ramdam ko talagang nagmamahalan kami. Its just that love isn't enough. Or maybe we didn't love each other enough to fight for what we had. But wala rin namang saysay kung babalikan ang nakaraan. I should move forward because she is moving forward. Yung gala rin namin ni Jane ay na postponed sa kadahilanang may mga exam pa pala sila.

Speaking of Jane my phone rang and it was her name that is in the caller ID. I picked it up immediately.

"Hey whats up?" I greeted in a low voice dahil wala na akong masiyadong energy today.

"Kaeth pwede ka bang pumunta rito sa MO2? Yung ex mo hinahanap ka ayaw umuwi." After I heard that I immediately said yes and went out. Sumampa agad ako sa motor ko. She's been drinking lately pero ngayon lang ito nangyari. Jane and I became friends after she added me in facebook when she knew I was in a relationship with her best friend.

Kinse minutos lang ay nakarating na ako sa MO2, buti tinext ni Jane kung anong room sila. I didn't knocked anymore dahil sa lakas ng music na nanggagaling sa room nila I doubt they will hear my knock. Pumasok na agad ako and there I saw the friends of my ex, Jane and Jasmine which is my ex but to my surprise the girl that I've been jealous with was there by her side. Hugging her. I looked at Jane who is shock also na nakita ako. Hindi niya siguro inexpect na makakarating agad ako.

"Kaeth, I am sorry tinawagan kita, kanina lang kasi ay hinahanap ka niya before she fell asleep." Jane explained but my eyes are darted to the figure beside to the woman I once cherished. The people inside the room didn't noticed me probably busy with their drinking and singing session.

"It's okay Jane, she's asleep now, she'll be sober soon so you won't be needing me here anymore." I said and bid my goodbye, pinigilan pa ako ni Jane but I decided to go out. Ang sakit sa mata na makita iyon.

As I went outside ay dumaan pa ako sa mga may table na side dahil maraming tao ang nasa daraanan but I yelped in surprise when someone caught my wrist. Pagkaharap ko ay si Pres pala iyon. Pagtingin ko sa table ay puro mga officer ng org pala ang nandito and some profs?

"Rein, we didn't know you are here? Nabasa mo pala message ko sa gc." I creased my forehead because of what she said. May message pala sa gc?

"Rein come here let's drink na." Hindi pa nga ako nakasagot kay pres ay hinila na ako ni Ate Rye na katabi niya pala ay si Ate Jaz at Kuya Chris. Umupo na lang ako at nadako ang paningin ko sa dalawang propesor na nasa harapan namin ngayon. Sir Ren and Sir Pards are here.

"Bakit sila nandito?" Bulong ko kay Ate Rye habang nakatingin ako sa harap.

"They were in the other table pagkarating namin kasama ang ibang profs kaya napagdesisyunan namin na magshare na lang ng table." Sagot niya at bumalik na muli sa pakikipag-usap nila Ate Jaz.

And another surprised happen dahil dumating si Miss Luiz, Miss Cruz and Miss Maria. I think kanina pa sila narito mukhang galing sa comfort room.

"Oh Miss Alba you are here." masayang saad ni Miss Luiz na isang maliit na ngiti lang ang naisukli ko. Wala akong ganang makipaghalubilo ngayon dahil sa nakita ko kanina.

"What's with the long face Rein?" Ate Jaz asked mukhang napansin niyang wala ako sa mood.

"Nothing Ate, I'll go home na may aasikasuhin pa ako." May gusto pa sana siyang sabihin pero tumayo na ako at dahan dahan na umalis para walang makahalata. Pero dahil doon ay natapunan ang kamay ko ng alak dahil may nakabangga pa ako. I decided to go to the cr first to clean bago magdrive pauwi. Sana hindi na lang ako pumunta rito.

Pagkapasok ko ay narinig ko pa sa isang cubicle na merong sumusuka, pumasok narin ako sa isang cubicle para umihi dahil naiihi narin talaga ako. Good thing the comfort room is clean. Pagkalabas ko ay gusto ko na lang ulit bumalik sa loob. I just saw Jasmine and that girl was kissing outside of the cubicle. Mukhang hindi nila naramdaman na nandito ako kaya dali-dali akong umalis sa lugar na iyon.

I went to the parking lot at sumakay na sa motor ko. Papaandarin ko na sana nang biglang may sumampa sa likod and it was my calculus professor.

"What are you doing Miss?" Walang gana kong pagkatanong. Dahil unti-unti na akong nauubusan ng enerhiya na parang hindi na ako makahinga.

"Let's go to your apartment." Ani niya hindi na lang ako umimik at pinaharurot ko na lang ang motor. I don't have the energy to argue. Bakit ba kasi ngayong araw dumagok lahat-lahat?

I felt a lone tear escaped in my eye habang nagdadrive. Gusto kong humagulhol but parang wala na talaga akong energy to do that.

Nakarating kami sa apartment ko na wala ako sa sarili. I laid my body in the bed and I stared at the ceiling. What a night it is.

"Kae, you want a hug?" She asked but I didn't answer and next thing I felt was she laid down also in my bed and scooted over me and spooned me.

I am now in her brace and I felt comfortable but the rest I am seeking for can't be found in this embrace because I would be lying if I say I didn't wish that the woman beside me is Jasmine.

"Why does to live is to feel pain?" I asked out of nowhere.

"Because pain sometimes reminds us that we are alive." She said in a low tone.

"I don't want to be reminded that I am alive." Ayokong masaktan dahil ayokong umiyak. Nakakapagod iyon na proseso.

Because I as a human just wanted to live happily in this lifetime. I don't want pain because I know I don't know how to handle it. I don't know how to manage such thing.

Who does want to feel pain tho? When all of us are wanting to be happy.

I smiled bitterly at the thought if being happy. When was the time I was truly happy? I couldn't even remember anymore. With that thought I drifted to sleep, and I am still in her arms wounded by the world's cruelty. 

Implicit of x^2+y^2=9Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon