SOĞUK

✣KAVGA✣ (PART-2)

Kitabım için umudumu kesip, yazmayı bırakmayı düşündüğüm anda bazı arkadaşların yorumlarıyla yeniden içime umut doğdu.

ayriliksigarasii güzel yorumların ve içime yeniden ışık tutarak umudumu ortaya çıkarmama yardım ettiğin için teşekkür ederim. Bu bölüm senin♥

Yorumlarda bulunan başka arkadaşlarda var. Onlara da teşekkür etmek istiyorum. Desteğiniz için sonsuz teşekkürler...

¤¤¤¤¤¤¤

"Ne yapıyorsunuz siz burada?" Poyrazın saçma sorusuyla gözümü devirip "Sence?" Dedim.

Poyrazda anlayamadığım bir mutluluk vardı. Sınıftan içeri girerken gözlerinde ki ışıldamayı görmemek mümkün değildi. Fakat gözleri şuan hiç olmadığı kadar boş ve soğuk bakıyordu.

Rüzgar olaya müdahale etmek için "Eylül'ün dikişleri tazelendi. Pelini ne yaptın?" Dedi.

"Şuan ameliyathanede"

Poyrazın söylediğinden sonra Sıla içeri bağırarak girdi.

"Ölmedi mi o sürtük?"

"Eylül iyi misin?" Selin telaşla içeri daldı.

Rüzgar "Sakin ol Sıla" dedi ve ardından Poyraz "Düğmelerini kapatsana kızım" diye bana kükredi.

"Yeter!"

Bağırmamla herkes bana döndü. İlk üç düğmemi kapatıp "Susun biraz" diye tekrardan bağırdım.

Rüzgar Poyraza doğru ilerleyip "Gel kardeşim biz çıkalım" dedi. İkisi odadan çıkarken Selin yanıma geldi ve bana sıkıca sarıldı.

"Korktum" dedi. Gülümseyip "Korkacak birşey yok" dedim. Yanımıza geleli daha bir hafta bile olmamışken, beni önemsemesi sevdiğini gösterirdi.

Sıla yine sinirlendiğinde yaptığı gibi boş gözleriyle etrafa bakıp ayağını sallıyordu.

Onu yumuşatmak için "Sen benden de psikopat çıktın" dedim.

"Haketti! Sana öyle artistlikler yapamaz." Diye bağırdı.

Selin "Olayı tam olarak bir anlatın" dedi.

"Ben sana daha sonra anlatırım. Şimdi tekrardan konuyu açıp sinirlerimizi bozmayalım" dedim.

Sıla yanıma sandalye çekip "Ne zaman çıkıyorsun?" Dedi.

"İki saat burada kalacakmışım."

"Tamam"

--------

Hastaneden çıkıp Rüzgarın arabasına bindim. Sıla ve Selin benim ısrarım üzerine Selin için okul alışverişine gittiler.

Rüzgarın yardımıyla ön koltuğa otururken Poyraz hastane önündeki banklarda içtiği sigara ile beni izliyordu.

"Poyraz neden bana öyle bakıyor?"

Rüzgar sesimle Poyraza dönüp baktı ve sonra eliyle selam verip arabayı çalıştırdı.

"Bilmiyorum" dedi.

Rüzgar benim en büyük düşmanımdı. Ona adamlarım yardımıyla zarar bile vermişken, o hala bana yardımcı oluyordu.

"Sabah bana birşey diyecektin. Neydi o?"

Rüzgarın sesiyle iç dünyamdan çıkıp ona cevap verdim.