SOĞUK

✣RÜYA MI? GERÇEK Mİ? ✣

3 gün aralıkla iki bölüm yazdım. Bilgisayar da bozuk olduğu için telefondan zor şartlar altında yazıyorum. Emeğimin karşılığını yorum ve oy olarak alırım inşallah :)

•○•○•○•○•

Ölecekmiyim?
Kim bu?
Ya bana tacevüz ederse?
Aha, sıçtım galiba...

Kafamda ki düşünceleri susturmaya çalışarak ağzımı kapayan yabancı elin üzerine kendi elimi koyup çekmeye çalıştım. Acaba eli temizmiydi?

"Ulan elimi siktin!" Fısıltıyla bağıran, -bunu nasıl yapıyor bende bilmiyorum- Poyrazın sesini duyunca rahatladım. Aslında neden rahatlıyordum ki, oda bir katil olabilirdi.

Hala eli ağzımda olduğu için sesimin boğuk çıkmasını umursamadan "Sende ağzımı siktin" dedim.

Poyraz elini çekip "Ne dedin sen?" Dedi. Güldüm ve ardından hızla yataktan çıkarak "Ne işin var senin burada?" Dedim. Poyraz göz devirip odamın lambasını açtı.

Elinde ki poşeti havaya kaldırıp "İlaç arabamda kalmış, Sıladan burda olduğuna dair bilgi alıp geldim." Dedi.

"Sıla benim bu eve geldiğimi bilmiyor ki?" Dedim merakla.

"Çevrem çok geniş Eylül. İstediğim an telefonun sayesinde nerede olduğunu bulabilirim" dedi.

Bir ilaç için zahmete girip üstüne de buraya kadar mı gelmişti? Garip...

"Yarında verebilirdin, gecenin bu saatinde hem gizlice evime giriyorsun hemde beni korkutuyorsun."

Sesimi elimden geldiğince soğuk çıkarmaya çalışıyordum. Bugün sabah takındığı umursamaz tavrını unutamazdım(!)

Poyraz birşey söylemeden yatağıma oturup gözlerini halıma dikti. Burnu soğuk havadan kızarmıştı ve masum duran çocuk gibi yatağıma oturmuş halının desenlerini izliyordu. Allahım yerim ya...

"Telefonundan hesabıma girip resimlerime bakıp yorulma diye canlı olarak geldim, kötü mü ettim?" Daha yeni masum demiştim değil mi? Lafımı geri alıyorum.

Elimi belime koyup "Bir kere denk geldiğim için baktım. Yoksa ne işim olur senin pis profilinde" dedim. Poyraz alayla bana gülüp, üzerime baktı. Gülüşü daha çok büyürken eliyle geceliklerimi işaret edip "Tatlıymış" dedi.

Gözlerimi devirip bende yatağa oturdum. Utanacak değildim, pijama bir yaşam tarzıydı bir kere...

"Babam seni görürse ne olur biliyor musun? Ayrıca nasıl girdin sen buraya?"

"Baban görmesin diye gizlice girdim zaten saf. Aslında tarzanlık yapıp camdan girecektim fakat anahtarı kapıda unutarak işimi kolaylaştırdınız."

Sürekli gülüp espri yapmasına mı yoksa gecenin bu saatinde karşımda oturmasına mı şaşırsaydım bilmiyordum. Ama tek bildiğim birşey vardı; bu çocuk beni önemsiyordu.

"İlacımı getirdiğine göre artık gidebilirsin. Teşekkür ederim."

"Hayır, ilacı yarana ben sürmek istiyorum."

Kaşlarımı çatıp "İstemiyorum kendim halledebilirim" dedim. Poyraz söylediğimi duymamış gibi poşetten kremi çıkartıp eline sürdü.

"Aç karnını!"

"Açmıyorum"

Poyraz sinirle beni yatağa itip karnımı açtı. Babam evde olmasaydı tekmeyi suratına gömebilirdim. Böyle birşey yapsam babam odama girerdi ve benim karnımın açık olduğunu, Poyrazın da yerde burnu kanamış şekilde olduğunu görüp onu oracıkta öldürürdü.