MATTHEW LUKE SELVANIA (YELLOW TULIPS)

Chapter 25

Tulad ng dati tulala ako habang nasa field ang atensiyon.kagabi kwenento lahat sakin ng dalawa kong kaibigan ang lahat ng nangyari.tulad nga ng isang linggo akong tulog at ang pag kawala ng ala ala ni Luke.

Pero purket hindi niya na ako maalala ay susuko nako.i want to back again.gusto kong maramdaman yung pag mamahal nga.alam kong may pag asa pang maalala niya ako.

Nararamdaman ko yun.

May Amnesia siya pero bakit ang ka gang niya lang ang naalala niya.

Pano naman ako?Yung taong mahal at pangakuan niya.

Frost tara sa cafeteria."Aya ni kyumi tumango nalamang ako at sumunod sakanila.

Tulad ng dati naka upo kami sa usual spot namin.nilibot ko ang aking paningin.parang walang nangyari nong celebration.masaya parin ang mukha ng mga tao.

Pero kaakibat ng sakit na iyon.alam kong gusto na nilang makaalis dito.

P-please give me another chance Mr pres.pangako hindi kuna uulitin."Napabaling ang atensiyon namin sa laban ng may babaeng nakaluhod sa harap ni Luke na siyang walang emosyon na nakatingin sa babae.

Nakailang warning kana miss.hindi kana namin mapag bibigyan ngayon."Malamig niyang sabi dahilan para mang hina ang babae.

Don't worry miss nasa mabuting kalagayan kana.

Ligtas kana.

Agad sumenyas si luke sa tauhan niya na kunin ang babae na ngayon walang tigil sa pag iyak at sinasabihan ng masasamang salita ang university na ito.

Naestatwa ako sa aking kinatatayuan ng tumingin ito sa deriksyon namin at walang emosyon na nakatitig sakin.nginitian kolang siya kahit ang totoo ay nasasaktan ako.hindi ako nito pinansin at tuluyan ng tumalikod.

Frost tama na please.sinasaktan molang sarili mo."Cylivien said.alam kong nag aalala lang sila sakin.

Tigil na away na frost kami tong nahihirapan sayo e."Kyumi said.

Ngumiti ako sakanila."Hindi ako susuko.alam kong pwede bang ibalik."Ani ko.napabuntong hininga naman ang dalawa.

Nag lalakad akong mag isa ngayon hallway habang pinaglalaruan ang I.D ko.hanggang sa naramdaman ko ang pag kahulog nito.
nakasimangot akong kinuha iyon.

It's past 10pm nadin.hindi kasi ako makatulog.

Bumilis ang tibok ng aking puso ng maamoy ang pamilyar na pabango.

What are doing here miss?"Tanong ng malamig na boses sakin.umayos ako ng pagkakatayu sabay harap sakanya at ngumiti ng malawak.naka kunot noo naman itong nakatingin sakin.

Masakit ah.

Hi love!"Masayang sabi ko pero nanatili parin itong seryoso."Ahm,Hindi kasi ako makatulog kaya naisipan kong maglakad lakad muna."
Tumawa pa ako para maibsan ang tension sa pagitan namin.

Bumalik kana."Seryosong sabi niya dahilan para mabura ang aking ngiti.

H-hindi muba ako Ihahatid?"Bakas ang pait sa boses ko."Parang dati lang hinahatid mo ako ah."Bulong kopa.

Dati yon zera.noon.

Why would I?sino kaba?"Malamig niyang sabi sabay talikod sakin.pinunasan ko ang luhang kanina pa pala gustong kumawala.

Alam ko,mababalik din ang dati.

Weeks has past ganon parin ang trato niya sakin at ganon parin ako sakanya.pinag sisiksikan ko ang sarili ko sakanya.umaasang
pwedeng ibalik ang dati.

Pero habang tumatagal mas lalong sumasakit.pilit niya akong pinag tatabuyan
naiinis nadin ang ibang tao sakin.masiyado daw akong desperada pero lahat sila ay nginingitian kolang.

Wala na akong mag pake kung mag mukha akong desperada.siguro nga ganto lang ako mag mahal.

Napahinto ako sa paglalakad ng may marinig na pamilyar na sigaw.

Ahhh,tangina niyo."Nanlaki ang aking mata ng marinig ang kanyang boses.

Wala kanang laban ngayon supremo."Ani ng isang lalaki.

Agad kong hinanap ang ingay na iyon.
nanlaki ang aking mata ng makitang puno ng dugo ang mukha ni luke habang hawak ang kanyang tagiliran.akmang ihahampas na sa ulo niya ang agad ko siyang tinulak kaya tumama iyon sa balikat ko.

Ngumiti ako ng mapait ng nakatingin lang ito sakin at walang emosyon ang kanyang mata.

H-hindi kaman lang ba mag aalala love?"
Pagak akong natawa.naramdaman kunalang nakahawak siya sa pulso ko habang hinihila ako.subrang sakit ng pagkakahawak niya.

Ganon naba ako kadaling saktan niya?

What a desperate woman!"Nabulagta ako ng bigla itong sumigaw."Alam mo kung anong ayaw ko sa lahat?"He ask.natunganga nalang ako ng makita ang galit sa mukha niya."Ang kagaya mo miss.ayuko sa mga taong desperada kaya pwede ba!tangina naman oh,layuan muna ako at wag kanang susunod at didikit sakin na parang linta."He
Shouted me.ramdam ko ang lamig sa titig niya.

H-hindi mo talaga ako naalala."Ngumiti ako ng mapait bago tumingin sakanya."You don't want to see me?"
Bakas ang pait sa aking tinig.

Yes."Walang pag aalinlangang sagot niya.napalunok ako ng ilang beses at pilit na pinipigilan ang aking luha.

Nang hindi kuna kinaya tumingkad ako at yinakap siya.tahimik akong umiiyak sa balikat niya habang siya wala paring kibo.

Okey,I will set you free."Mahina kong sabi sabay halik sa kanyang noo."Ang sakit mong mahalin luke.k-kung kelan alam kuna ang lahat saka kanaman sumuko."Wala na akong inantay na sagot at tuluyan ng tumakbo palayo sakanya.

Alam kuna.alam kong siya talaga ang lalaking mahal kopa noon.

Ang unang lalaki nakakita ng iba kong emosyon.

Ang taong nangako sakin at pinangakuan ko.

Ang taong hinantay ko.at ang taong sinasaktan ako

Si Luke.

Simula ngayon.wala kana sakin.