MATTHEW LUKE SELVANIA (YELLOW TULIPS)

Chapter 1

              FROSTIA ZERAFIA DELVION

Zera my beautiful daughter.always remember that i love you my princess.no matter what happened your my one and only daughter.mahal na mahal ka ni mommy anak.

Poker face Frostia Zerafia,don't let anyone see your smile.poker face my daughter.

Bullshit!

It's mommy again.bakit ba hanggang ngayon hindi parin maalis sakin ang ala ala nayon.

I miss my mommy.i really miss her!

It's been 6years when my mom is gone.
and now im 18 years old.yes its my birthday to today!saktang 12midnight ngayon.

Gustuhin ko mang ngumiti pero hindi ko magawa.

Tiningnan ko ang repleksyon ko sa salamin.payat ako with long hair na abut hanggang sa taas ng pwetan ko mag kahalong black and brown ay kulay nito.bilugan ang aking mukha at sakto lang ang nipis ng aking kilay.matangos ang aking ilong at manipis ang aking labi.balingkingan din ang aking katawan.

I was wearing a long white dress na abut hanggang paanan ko.i don't know kung mukha bakong white lady o nasa mental.

Frostia iha."I saw sister lalian na palapit sakin."Maligayang kaawaran alaga ko."She smile at me.hindi ko ito sinuklian ng ngiti.nanatili lang akong naka poker face.i saw her face smilling.

Sanay na siyang makita akong naka poker face.hindi din niya mabasa kung anong nasa isip ko maging ay emosyon sa aking mukha.

Sa subrang tagal ko na dito nasanay din siya sakin.im happy kahit papano dahil taos puso akong tinggap ni sister lilian kahit minsan ay hindi niya ako maintindihan.

Bukas na bukas makakaalis kana dito sa kombento.hindi ko masasabing malaya ka sa labas.ang naka pag kasunduan lamang ay ipapasok sa isang paaralan."
Sister lilian said.tumango lamang ako at tumabi sakanya.

Lahat ng natutunan mong makipag laban at humawak ng matatalim na bagay ay magagamit mo."Yes it's true.hindi ko alam kung matatawag ba kombento dito o ano.dahil sa tinuturuan nila ang mga tao dito na lumaban at humawak na patalim.

Isa ka sa batang pinaka malakas dito frostia.napakagaling mong makipag laban."She smile ate me.nanatili lang akong nakatingin sakanya.

Pero anak,huwag mong paiiralin ang galit.huwag kang papadaig sa galit frostia."She added.lagi niya naman sinasabi ang katagang 'huwag paiiralin ang galit'.kaya wala ng bago sakin.

Huwag mong isipin na pinapabayaan kita. Frostia.alam ng dyos kung gano kita kamahal."Ani nito.

Alam ko gusto niya akong yakapin pero pinigilan niya lang.

I hate hugs.

I hate kissis.

I hate smilling.

I hate noisy.

Pero nanatili lang itong nakatingin sakin.sabay haplos ng aking kamay.ilang minuto lang ay nag paalam na siyang aalis muna para mamaya ay maihanda niya na ang mga gamit na dadalhin ko.

Nang tuluyan siyang umalis tumungo ako ng balkonahe para mag pahangin.
dumampi kaagad ang malamig na hangin sa aking balat.habang ang aking mata ay nakatanaw sa ibaba.napupuno ito ng city lights.sigurado akong subrang ingay doon.

Napahawak ako sa aking kwentas sabay pikit.

I remember him.kitang kita ko ang kanyang mukha lalo na ang kanyang matamis na ngiti.

He's the reason kung bakit suot suot ko ang kwentas na ito.ayuko ng binibigyan ako ng kahit ano.kaya nga nagtaka ako kung bakit ayukong iaalis itong kwentas sa leeg ko.