නොනිමි🌷✅

11

" දෙනුවන් මල්ලී.. අනේ කතා කරන්නකෝ.. අනේ බන් කොල්ලෝ...බය කරන්න එපා.. "

මට ලාවට වගේ තෙහස් අයියගේ කටහඩ ඇහුණා.. මන් දන්නේ නෑ ඒ කොයි වෙලාවද, මේ කොහෙද කියලවත්.. හැමදේම වෙලා ඉවර වුණාට පස්සේ අන්තිමට මම කැම්පස් එකෙන් ආවේ තෙහස් අයියා එක්කමයි.. ඒ එයා ඉන්න දිහාවකට යි.. ඒත් ඒ ගෙදරට හීනෙන් වගේ ඇවිදන් ආව මම දොරකඩ ලඟම ඇදගෙන වැටුණා.. ඒත් වෙනදා වගේ නෙමෙයි.. මගේ ඇස් පිය වුණේ නෑ.. හැබැයි පුරුදු විදියටම මගේ ඇස් වලින් පාලනයක් නැතුව කඳුළු ගලාගෙන ආවා.. මගේ හුස්ම පවා වැටෙනවාද කියන එක ගැන මට ම සැක හිතුණා.. ඒක අනිත් හැම දවසටම වඩා වෙනස් වෙනකොට මම තාමත් වචනයක්වත් කතා නොකල බව මතක තිබ්බා.. තෙහස් අයියා දිඟටම මට මතා කලා..

දොර ළඟම ඇදගෙන වැටුණු මාව තෙහස් අයියා එයාගේ දරදඬු අත් දෙකෙන් උස්සලා කාමරේක ඇදක් උඩින් ගිහින් තිබ්බා..

" අනේ දෙනුවන් මල්ලී.. කතා කරන්නකෝ.. "

" මල්ලී.. "

" තෙහස් මොකෝ මේ.. "

" අනේ බන් වතුර එකක් ගෙනෙන් බන්.. "

" දෙනුවන් ඇයි මෙහේ.. "

" මන් උබට කිව්වේ වතුර එකක් ගේන්න.. ගිහින් වතුර එකක් අරන් වරෙන් මනුස්සයෝ.. "

තෙහස් අයියා මගේ කම්මුල් වලට තට්ටු කර කර කතා කලා.. මගේ හුස්ම වැටෙනවද.. එහෙම නැද්ද.. ඒ කිසි දෙයක් ගැන මට තේරුමක් තිබ්බේ නෑ.. ඒ කොහොම වුණත් තෙහස් අයියා දිගින් දිගටම මගේ කම්මුල් වලට ගගහා කෑ ගැහුවා.. ඒ අතරේ අභින්ස අයියාව වතුර එකක් ගේන්න යැව්වා.. ඒත් ඒක කිව්වට වඩා අණ කිරීමක් වගේ වුණා.. තෙහස් අයියා හොඳටම කලබල වෙලා තිබුණා.. මට ඒ මූණ පැහැදිලිවම පෙනුනා.. ඒ මූණේ අහිංසක කම ගෑවිලාවත් නැති තැන ඒ මූණ දුකින් පිරිලා තිබ්බා.. ඊට නොදැවනි වෙන වෛරයක් ඒ ඇස් වලින් ගිණි පුපුරු පිට කලා..