තෙහස් අයියා හිනාවීගෙනම ඇවිත් මගේ ඉස්සරහින් වාඩි වුණා.. එයා එක දිගටම හිනා වෙනවා.. ඒක දැක්කම මට හෙන අමුත්තක් දැනුනා... මන් ඇයි කියලා ඇහුවත් එයා හිනා වෙන්න ගත්තා.. ටික වෙලාවකින් ෆෝන් එක අරන් මට වීඩියෝ එකක් ඔන් කරලා පෙන්නුවා..
ෆෝන් එක වෙනුවට වහ කුප්පියක් දෙන්න තිබ්බේ අයියේ.. මේ කැම්පස් එකේ සෝශල් ගෲප් එකේ නේද.. මේ මොන ලැජ්ජාවක්ද.. කවුද යකූ මේක මෙහෙම එඩිට් එකක් ගහලා දාපු එකා..
දොං ජිං ජිං පාර්ට් එක කීපාරක්ද මන්දා රිපීට් වෙනවා.. ඒ මදිවට අපි පැද්දෙන එක ස්පීඩ් කරලා.. අත් ගලවගන්න හදන එක රිවර්ස් කරලා..
ඕක හදපු එකාගේ ඇ# තලන්න එපෑ යකෝ.. සැක් සැක්.. තෙහස් අයියා බඩත් අල්ලගෙන හිනා වෙනවා.. මන් ස්ක්රීන් එක වහලා ෆෝන් එක බෙන්ච් එකෙන් තියලා අහක බලා ගත්තා..
හැමෝම අමුතු ජීවියෙක් වගේ මන් දිහා බල බල යනවා.. ඒ මදිවට මේ මනුස්සයත් ගුලි කාපු එකා වගේ හිනා වෙනවා.. බැරිම තැන මම තෙහස් අයියගේ කකුලට හොඳ පාරක් ගැහුවා.. එයා බෙන්ච් එක යටට අත දාලා කකුල අත ගගා මට රවන්න ගත්තා..
" මොකද රවන්නේ.. "
" මොකද ගැහුවේ.. ඒක රිදුනා.. "
" රිදෙන්න තමා ගහන්නේ... කවුරුත් හුරතලේට ගහන්නේ නෑනේ.. "
" ඇත්තද බබා.. රබානක් නෙමෙයි මන් දොං ජිං ජිං කියලා හිතෙන හිතෙන පද ගහන්න.. "
තෙහස් අයියා එහෙම කියලා ආයෙම හිනා වුණා.. මේ මොන ලැජ්ජාවක්ද... මන් අර ශාන් ව මරනවාවා.. ඒකා නිසානේ මේ සේරම අපහාස.. මන් ගස්සලා අහක බලාගෙන ම හිටියා.. ටික වෙලාවකින් තෙහස් අයියා බෙන්ච් එකෙන් නැඟිටලා මන් ඉන්න පැත්තට ඇවිත් මාව චුට්ටක් එහාට තල්ලු කරලා මගේ අස්සෙන්ම වාඩි වුණා.. බෙන්ච් එකේ බෑග් එක ළඟ තිබ්බ මගේ අතේ ඇඟිලි වල ඒ ඇඟිලි පටල ගෙන මගේ මූණට එබුණා..
YOU ARE READING
නොනිමි🌷✅
Non-Fiction® Nonfiction Bl ❝ ප්රේමය නම් එහෙමයි.. දවා අළු වූ පසුත් අළු මතින් අවදිවෙයි.. එය හුදෙක් ෆීනික්ස් කුරුල්ලෙකුගේ ප්රාණය සේයී.. ඉතින් ප්රේමය ඇවිලෙන, නිවෙන, නවතින තැනයි ❞ සොල්හී ♡