Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
කම්මුලට දැනුන සීතල එක්ක මම හැරිලා බැලුවේ කවුද කියලා...වෙනසක් නෑ.. වෙන කවුරු වෙන්නද තෙහස් අයියා මිසක්.. කට පුරෝලා හිනා වෙවි එයා මා දිහා බලන් හිටිය විදියට නම් මට ඇත්තටම ලෝභ හිතුණා...කූල් මයිලෝ එක මගේ මූණට තියලා ආයෙම අහකට අරන් එයා මට ඉස්සරහින් බෙන්ච් එකෙන් වාඩි වෙලා සිලි කවරේ මගේ ඉස්සරහින් තිබ්බා..
මන් ඇස් වලින් ඇයි කියලා ඇහුවම එයා හරි අපූරුවට නෑ මුකුත් නෑ කියලා ඔළුව වනද්දි මට හිනා ගියා.. මේ ගෙවෙන මොහොතවල් තමා මන් ආසම.. මන් තෙහස් අයියා දිහාත් එයා මන් දිහාත් සෑහෙන වෙලාවක් බලාගෙන හිටියා..
" අහ් තෙහස්.. තනියම ජුන්නෙක් අල්ල ගත්ත එක එච්චර හරි නෑ නේද.. "
තෙහස් අයියාගේ පිට මැද්දට ගහන ගමන් හෙනම අමුතු හිනාවක් දාගෙන ඒ අයියා කිව්වා..
" ලකී.. උඹලා මොකෝ මේ උදේම.. "
" ඇයි උඹේ අප්පගේ කැම්පස් එක නෙමෙයිනේ මේක.. අපි අපිට හිතෙන හිතෙන වෙලාවට එනවා යනවා.."
මම නොදන්න අයියා කෙනෙක් ආයෙම තෙහස් අයියා එක්ක කතා කලාම මම ඒ අය දිහාම බලාගෙන හිටියා..
" ඇයි මගේ අප්පගේ වුණා නම් උඹ උදේම නෑවිත් ඉන්නවද.. අනේ මේ.. "
" ඒ කතා අදාල නෑ...කියහන් උඹ මොකෝ මේ මල පාන්දර ජුන්නෙක් වටේ කැරකෙන්නේ.. "
YOU ARE READING
නොනිමි🌷✅
Non-Fiction® Nonfiction Bl ❝ ප්‍රේමය නම් එහෙමයි.. දවා අළු වූ පසුත් අළු මතින් අවදිවෙයි.. එය හුදෙක් ෆීනික්ස් කුරුල්ලෙකුගේ ප්‍රාණය සේයී.. ඉතින් ප්‍රේමය ඇවිලෙන, නිවෙන, නවතින තැනයි ❞ සොල්හී ♡
