ලාවට වගේ පුංචි ඇඟිලි ටිකක් කොණ්ඩේ එහෙමෙහෙ යනවා දැනෙනකොට මම ඇස් දෙක ඇරියා.. මගේ ඉස්සරහම හිටගෙන හිටියේ දෙනුවන් මල්ලී.. දකුණු අත බෙල්ලේ එල්ලගෙන මගේ මූණ ළඟට යාන්තමින් පාත් වෙලා එයාගේ පුංචි අතින් මගේ ඔළුව අතගානවා.. මන් ඇස් අරිනවා එක්කම එයාගේ ඇස් ගැස්සුණත් ඒක පිටට නොපෙනෙන්න එයා අත අයින් කරලා මට එහා පැත්තෙන් වාඩි වුණා..
" නින්ද ගියාද.. "
කාමරේ ඇදයි, ලොකු කුශන් එකයි, මැෂින් ටිකයි, සුදු බිත්තියයි, බිත්තියට ගහපු ටීවී එකයි, ඇදුම් කබඩ් එකයි ඇරුණම හිටියේ අපි දෙන්නා විතරක් වෙනකොට එයා මං ළඟින්ම වාඩි වුණාම මට මහා අමුත්තක් දැනුනා.. ඉස්සරහා තියන ඇද දිහා බලාගෙන එයා කතා කලා..
නිතර නිතර නැඟිටලා ඇවිදින්න එපා කිව්වට එයාගේ වැඩේ බාතෲම් යන්න කිය කිය නැඟිටින එක.. එහෙම එකේ තනියම මන් ඉන්න කුශන් එකේ මන් ඉන්න තැනටත් ඇවිල්ලා.. දැඟලිල්ල නම් තියනවා වෙන මොනා නැතත්..
" මොනාහරි ඕනිද.. "
" ඕනි වුණත් බලාගන්න එක්කෙනා හීන ලෝකෙනේ.. "
කටත් උල් කරගෙන දෙනුවන් මල්ලී ඒක ඇදලා කිව්වා..
හුරතල්..
මම ඒ මූණ දිහා බලාගෙනම කතා කලා.. ඒත් එයා ඉස්සරහා බලාගෙනම හිටියා..
" මහන්සියට නින්ද ගියා බබා.. "
" මොකක්ද.. "
" අහ්හ්.. "
එයා මන් දිහා පුදුමෙන් බලද්දි මම කිව්වේ මොකක්ද කියලා මමත් ආයේ ආයෙම මතක් කලා..
" ම්හ්.. හරි හරි.. මට ඇහුණ විදිය වෙන්නෝනේ.. "
" මොකක්ද.. "
YOU ARE READING
නොනිමි🌷✅
Non-Fiction® Nonfiction Bl ❝ ප්රේමය නම් එහෙමයි.. දවා අළු වූ පසුත් අළු මතින් අවදිවෙයි.. එය හුදෙක් ෆීනික්ස් කුරුල්ලෙකුගේ ප්රාණය සේයී.. ඉතින් ප්රේමය ඇවිලෙන, නිවෙන, නවතින තැනයි ❞ සොල්හී ♡