ටක් ටක් ටක්..
" යාහ්.. ලොකු බොසා.. මේක ලොක්නේ.. උඹලා මොකක්ද ලොක් කරන් කරන්නේ.. මේක ඇරහන්කෝ.. "
දොරෙන් එහා පැත්තෙන් ඇහුණ නෙත්රු අයියාගෙ කටහඬින් මම තෙහස් අයියාගේ අත අතෑරලා එයාගෙන් ටිකක් එහාට වුණා... මගේ කම්මුල් දෙකම ගිණියම් වෙලා.. මන් දන්නවා දැන් මන් රතු වෙලා ඇති කියලා.. ඒත් ඉතින් මොනා කරන්නද.. ලැජ්ජාව බාල්දියෙන් එකයි.. මට මන් ගැනම හරි අමුත්තක් දැනුනා.. පරණ සප්න ආයෙම ඇවිත් කියන මහ අමුතු හැඟීම මගේ හිතට තත්පර ගාණකින් ආවා..
" ස්ටෝබෙරි පාටයි.. "
තෙහස් අයියා එහෙම කියලා මගේ කම්මුලට ඇඟිල්ලෙන් ඇන්නා.. මේ මනුස්සයා මාව මරන්නේ දවසක රතු කරලා.. ඇයි වදේ.. කොයි වෙලෙත් ස්ටෝබෙරි පාටක් ගැන කියවනවා.. ස්ටෝබෙරි යැයි යැයි තමා.. දැන් ස්ටෝබෙරි දෙපිටින් යන්න ඇති.. මම තෙහස් අයියා ඇඟිල්ලෙන් ඇනපු කම්මුලට අත තියාගෙන තෙහස් අයියා දිහා බැලුවා..
" අනේ අයියේ.. "
" මොකද "
" මොකද අහන්නේ.. අනින්න එපා.. "
" මගේ ඒවට මම අනින්නේ නැතුව කවුරු අනින්නද "
හෙන අමුතු හිනාවක් දාන ගමන් තෙහස් අයියා එහෙම කියලා මම කම්මුල අල්ලන් ඉදපු අත උඩින්ම පුංචි හාදුවක් තිබ්බා..
" අයියේ.. "
" හරි හරි.. "
මගේ කොණ්ඩේ යන්තම් අවුල් කරපු තෙහස් අයියා දොරේ ලොක් එක ඇරියා.. ඇරුණු දොරෙන්, දොර බදාගෙන හිටියා වගේ නෙත්රු අයියයි ශානුයි එක පාරටම කාමරේ ඇතුලට වැටෙන්න වගේ ඇවිත් යන්තම් නොවැටී බේරුණා.. තෙහස් අයියටයි මටයි හිනා යන්න ආවත් අපි හිනාව හිර කර ගත්තා..
YOU ARE READING
නොනිමි🌷✅
Non-Fiction® Nonfiction Bl ❝ ප්රේමය නම් එහෙමයි.. දවා අළු වූ පසුත් අළු මතින් අවදිවෙයි.. එය හුදෙක් ෆීනික්ස් කුරුල්ලෙකුගේ ප්රාණය සේයී.. ඉතින් ප්රේමය ඇවිලෙන, නිවෙන, නවතින තැනයි ❞ සොල්හී ♡