නොනිමි🌷✅

42

𝗧/𝗣𝗼𝘃

ඇඟේ අමාරුවට අදත් ඉක්මනින් ගෙදර ආපු මට එහෙමම නින්ද ගිහින් තිබුණා.. ඇහැරෙද්දි කාමරේ පුංචි LED වැල විතරක් පත්තු වෙලා කාමරේ අඩ අඳුරේ ගිලිලා තිබ්බා..

වැරෙන්ඩාවෙන් එක ජනෙල් පියනක් ඇරලා හීතල හුළංපාර කාමරේ ඇතුලටම ගලන් ආවා.. කොළඹ හුළඟ පවා මට වෙහෙසකර බවක් ගෙනාවා.. මම ඒ තරමට කොළඹ අහසට අකමැති වුණා.. ඒ අහස යට හුස්ම ගන්න එක පවා වෙහෙසක් ගෙනාවා...

සතියක් තිස්සේ ලාවට වගේ තියන උඟුරේ අමාරුවයි, ඔළුව කැක්කුමයි එන්න එන්නම වැඩි වුණා.. ඒ අමාරුව එක්ක මට මහ අමුත්තක් දැනුනා... මම ඔහේ ඇදේ පෙරලිලා උඟුර අත ගගා ඉන්නකොට පොඩි බොසා කාමරේට ආවා..

" අහ් හාමු මහත්තයා ඇහැරිලා වගේ.. ඇත්තටම උඹට මොකක්ද බන් වුණේ.. මේ දවස් ටිකේම උඹ ඔහොමයි.."

ගෙදර ආපු ගමන්ම දාඩිය පෙරාගෙන පොඩි බොසා ඇවිත් ඇදෙන් වාඩි වුණා..

" උඟුර රිදෙනවා බන්.. ඇඟටත් හරි නෑ.. "

" හරියටම කියහන් උඹට ඇගේ පතේ අමාරුවක්ද, හිතේ අමාරුවක්ද.. "

" හිතේ මොන අමාරුවක්ද.. මගේ ඇඟට හරි නෑ.. එච්චරයි "

" දැන් උඹ කියන්නෙම නෑද.. "

" කියන්න මඟුලක් නෑ.. මට ඉන්න දීලා පලයන්.. "

" අනේ හොඳයි.. තෝ ඔහොමද දුක අහන්න ආවම කතා කරන්නේ.. යනවා තමා උට්ට.. මන් පැලවෙන්න ආවේ නෑ.. උණ ගන්න වගේ නම් බේත් ගනින්.. උඟුර දැවිල්ල ඇති අමුවෙන් නියුටෙලා කාලා.. ඔක්කොම කරගෙන අන්තිමට කෑවෝ කෑවෝ කියලා කෑ ගහපන්කෝ.. එතකොටනේ අපිව මතක් වෙන්නේ... ඇයි අපි... "