ASKER HATTI | Texting

5. bölüm

Son görülme dün.

Görüldü.

Benim ne aşkım yalandı, ne de ona olan sevgim. Bilmiyordu ki onu ben yıllar boyunca karşılıksız sevmiştim.

İki gün önce sabah 05.37

"Defne!" Babamın ikinci seslenişinden sonra hızla ayaklandım ve korkak adımlarla içeriye girdim.

"Efendim baba?" Sorum karşılıksız kalmış ve sağ yanağıma bir tokat yemiştim. Acı, anında bütün bedenime nüksetmişti. Ne olduğunu anlayamadan bir diğer tokat yanağımda patladı. Dur durak bilmez miydi bu adam? Şansız mı olacaktım her zaman?

Biliyordum böyle olacağını. Demir'e o yüzden benim gitmem gerekiyor demiştim. Beni kurtaran birisi var mıydı? Hayatımda hiç olmamıştı. Sessizce bitmesini bekledim. Bitmedi. Saatler geçti, belki de dakikalar ama ben o saniyeler arasında tıkılıp kaldım.

Karnım, göğsüm, bacağım tüm uzuvlarım ağrırken tek başıma ayağa kalktım. Tektim. Daima.

Kendi yaralarımı sararken ve yüzüme pansuman yaparken Demir'i düşünmeye başladım.

Açık yaralarımın yara bandıydı.

05********: hayatında en büyük şanssızlığın ne?

05********: Benim sanırım babam.

05*********: En büyük şansım ise sensin.

05********: sanırım bir abim olsun isterdim. Beni korusun, en büyük şanssızlığım babamken en büyük şansım o olsun isterdim ama yok.

İletilmedi.