Odasının kapısını açtığında Suna; Osamu'nun yatağının yanına koyduğu tabureye oturmuş, sırtı kapıya dönük bir şekilde bir şeyler anlatıyordu Osamu'ya. İkizi de yüzündeki hafif tebessümle onu dinliyordu. Aralarındaki bağ hiçbir zaman kopmamış aksine gittikçe çözülmesi zor bir düğüm halini almıştı. Atsumu bazen bu ikiliyi kıskanıyordu ancak birbirlerini buldukları için mutluydu da. Suna olmasaydı Osamu ne hâlde olurdu düşünmek bile istemiyordu. Kendisinin, kardeşine onun istediği şekilde yaklaşamadığının farkındaydı ve bu yüzden Osamu'nun yanında duran Suna'ya içten içe minettardı.
"Böldüm kusura bakmayın." dediğinde Suna arkasını döndü. Osamu sevecen sesiyle "Hoşgeldin." dediğinde Atsumu gülümsedi, ikisini yalnız bırakmak için acele edecekti ki Suna ayağa kalktı. "Benim gitmem gerek, sonra yine gelirim tamam mı?" dedi Osamu'ya bakarak Osamu kafasını aşağı yukarı salladığında Suna onun alnına küçük bir öpücük kondurdu. Atsumu'ya eliyle 'görüşürüz' işareti yaparak çıktı.
Atsumu kapanan kapıyla okul kıyafetlerini çıkarmaya başladı. Bunu yaparken bugün Kiyoomi'nin yanında görüdüğü kızı düşündü. Sakusa'yı genelde yalnız görürdü bu yüzden hiç sevgilisi olabileceğini düşünmemişti. Hatta arkadaş grubunun olmadığını zannediyordu ama yanıldığını fark etti. Arkadaşları olmasına sevinse de bugün gördüğü dalgalı siyah saçlı kızın süt beyazı tenine yayılmış pembe dudaklarıyla kocaman gülümsemesi, büyük kahve gözleriyle Sakusa'ya bakması onu rahatsız hissettirmişti. Kız cidden çok güzeldi ve bunun farkında olmak onu kötü hissettirmişti. Sakusa'nın ona cevaben gülümsemesi, onu öfkeli hissettirmişti. Ve Sakusa'nın eşsiz gülümsemesi yüzünden de mutlu hissetmişti. Bir duygu karmaşasının içindeydi. İçinde bir şeyler koparken aynı zamanda filizleniyordu. Ve bu his hiç tanıdık değildi ona.
"Bir şey mi oldu?" Osamu, kardeşinin her seferinde bu soruyu geçiştirdiğini bilse de yine de soruyordu. Bir gün cevap vermesini umarak bıkmadan soruyordu. Atsumu, ikizinin sesiyle arkasını döndü ve ona meraklı gözlerle bakan kardeşiyle karşılaştı. Kararsızlıkla gözlerini kaçırdı. Osamu onu tanırdı. Gerçekten ne istediğini bilirdi. O, onun en yakınıydı ve belki yardımcı olabilirdi. Atsumu aylar sonra ilk defa kardeşine içini açacaktı. Derin bir nefes aldı ve kendi yatağına oturdu. "Nasıl anlatsam bilmiyorum ama... Sanırım birinden hoşlanıyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
poem || sakuatsu
FanfictionArkadaşını beklerken panolara bakmaya karar verdi Atsumu. Her zaman birçok yazı ve resimle dolu olmasına rağmen hiç kimsenin bakmamasını üzücü bulsa da rast gelmedikçe o da bakmazdı. Tarihi resimlerin asılı olduğu panoyu kısaca inceledikten sonra ya...
