siz: Hmm, o zaman kısaca -buna pek söz veremiyorum- kendimden bahsedeyim. Ad soyad konusunu hallettiğimizden o kısmı es geçiyorum.
Kendimi çok tanıyan biri değilim bu yüzden anlatacak pek fazla bir şey bulamadım. Şu zamana kadar hobi olarak yaptığım pek bir şey yoktu aslında. Genelde arkadaşlarım ne isterse onu yapardık. Kulüp seçimlerimde de, yapılacak aktivitelerde de kararı onlara bırakırdım. Yazma işini hobiye dönüştürmeyi çok istiyorum. Birkaç sayfa bir şeyler karalamak bile bana iyi geldi. Sadece ben ve kağıt var. Susturacak sözümü bölecek kimse yok. Bu yönü hoşuma gitti. Sanırım benim için tek eksisi hemen yazamadığım için sabırsızlanmak. O kadar çok şey yazmak istiyorum ki en sonunda kolum ağrıyor. Umarım bu beni vazgeçirmez. Kolay vazgeçen biriyim çünkü. Eh, böyle biri olup şikayet etmeye hakkım yok sanırım? Buraları es geçersek, bir kardeşim var. Bunu ona söyleyemeyeceğini bilsem de lütfen ileri bir zamanda söyleyebilecek duruma gelirsen de söyleme, kendisiyle fazla konuşmayız ama hep yanımda olduğunu hissettirir. Göstermek istemesem de (çünkü sonra çok dalga konusu oluyorum ve bu hoşuma gitmiyor) onun yanımda olduğunu bilme iyi hissettiriyor. Galiba bana bir şey olursa üzülecek sayılı insanlardan. Neyse bu kısımlar beni biraz utandırıyor. Başka söyleyebileceğim şeyleri düşünüyordum da insanlar genelde en sevdiği rengi, şarkıyı söyler değil mi? Benim konuya saçma bir yerden girmem garip oldu. Şöyle bir şey var ki benim spesifik olarak hiçbir kategoride en diyebileceğim bir şeyim yok sanırım. Benim için hepsi aynı galiba. Ama sen lütfen söyle! Merak ediyorum çünkü.
siz: Yine fazla abartmışım. Hızlıca ve ekleme yapmadan anlatacağım diyordum oysa...
siz: Neyse, sıra sende!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
poem || sakuatsu
Hayran KurguArkadaşını beklerken panolara bakmaya karar verdi Atsumu. Her zaman birçok yazı ve resimle dolu olmasına rağmen hiç kimsenin bakmamasını üzücü bulsa da rast gelmedikçe o da bakmazdı. Tarihi resimlerin asılı olduğu panoyu kısaca inceledikten sonra ya...
