បងជាគ្រប់យ៉ាងរបស់អូន

ភាគទី ០៩

  សំលេងស្រែកយំខំប្រឹងស្រែករកជំនួយ តែគ្មានអ្នកណាលឺ ខណៈពេលនោះស្រាប់តែមានសំលេងម្យ៉ាងផុសក្នុងការចងចាំរបស់នាង
   (ណាមរីន សាគូរ៉ា! ឯងនៅស្ងៀមឲ្យគេធ្វើបាបដោយមិនតដៃចឹងហេ! ឯងធ្វើឲ្យគ្រួសារ សាគូរ៉ា អាម៉ាស់មុខណាស់ ឆាប់ក្រោកឡើងហើយសម្លាប់វាទៅ មនុស្សបាតផ្សារដូចវាមិនសមរសើនៅលើផែនដីនេះឡើយជាពិសេសក្នុងពិភពរបស់ឯង)
   (ទេ! ទេ... អត់ទេ ខ្ញុំមិនចង់សម្លាបើមនុស្សទេ)
   (ណាមរីន! គ្មានអ្នកណាជួយឯងទេបើឯងមិនជួយខ្លួនឯង ភ្ញាក់ខ្លួនឡើងឯងជា ទាយាទម៉ាហ្វៀនៃត្រកូលសាគូរ៉ាណា ឯងមិនត្រូវទន់ខ្សោយចឹងទេ បើឯងទន់ខ្សោយបែបនេះអ្នកណាសងសឹកឲ្យប៉ាម៉ាក់នឹងបងប្អូននៃត្រកូលរបស់ឯងនោះ)
   «ប៉ាម៉ាក់!» គ្រាន់តែគិតដល់ប៉ាម៉ាក់ណាមរីនក៏នឹកឃើញរូបភាពដែលគេសម្លាប់ប៉ាម៉ាក់នាងនៅចំពោះមុខ ពេកនោះបិសាចក្នុងខ្លួនរបស់នាងក៏ផ្ទះឡើងកែវភ្នែកទន់ភ្លន់ដែលមានពន្លឺស្រស់ស្អាតពេលនេះក៏ប្រែរទៅជាក្រហមប្រៀបដូចជាបិសាចចឹង មិនចាំយូរនាងតូចក៏ប្រើកំលាំងព្យាយាមរុញច្រានមីនហ្យុកចេញ រាងក្រាស់ងើបមករកវាយនាងតូចតែណាមរីនមិនដឹងថាចេញក្បាច់គុណមកពីណាទេវាយមីនហ្យុករហូតដល់របួសហើយសន្លប់បាត់ទៅ បានឱកាសល្អនាងក៏រត់ចេញទៅបាត់ទៅ តែរត់ៗក៏បុកជាមួយនឹងជីនយ៉ុង
   «ណាម! មានរឿងអី? នេះអ្នកណាធ្វើបាបអូន» នាងតូចភ័យពេកតែពេលក្រលែកទៅមើលលើពិដានក៏ប្រទះឃើញអំពូលភ្លើងរៀបនឹងដាច់
   «បងជីងយ៉ុងប្រយ័ត្ន» នាងតូចចាប់ទាញជីនយ៉ុងគេចដួលទៅម្ខាងទាំងពីរនាក់តែកំទេចអំពូលភ្លើងខ្ទាតចំមុខឆូតចេញឈាមបន្ដិច
   «ណាមអូនមិនអីទេឬ»
   «ខ្ញុំមិនអីទេ ទាំងពីរនាក់ងើបឈរឡើង»
   «មុខណាមត្រូវរបួសហើយ» ជីនយ៉ុងដកកូនកន្សែងពៅខោប៉ាវមកជូតមុខរបស់ណាមរីនតែនាងតូចគេច
   «បានជីងយ៉ុងកុំមករវល់នឹងខ្ញុំអីប្រយ័ត្នបងអេននីមកឃើញ»
   «បងសុំទោស បងដឹងគ្រប់យ៉ាងហើយបងមិនគួរជឿសំដីតែម្ខាងទេ អេននីឧស្សាហ៍ធ្វើបាបអូនណាស់ឬ»
   «វាជារឿងរវាងខ្ញុំនឹងបងអេននីទេ» ណាមរីនរៀបនឹងចាកចេញទៅហើយតែជីនយ៉ុងក៏ស្ទុះទៅឱបនាងពីក្រោយ
   «ណាម! ពួកយើងត្រូវគ្នាវិញបានអត់ បងដឹងខុសហើយ»
   «លែងខ្ញុំបងជីងយ៉ុង» ខណៈដែលណាមរីនព្យាយាមរើបំរាស់អេននីក៏ដើរចូលមក
   «នាងណាម! ស្រីចង្រៃនាងនេះមិនចោលសណ្ដានមាយាសោះ» អេននីដើរមកប្រុងវាយណាមរីនតែជីនយ៉ុងក៏មកឃាត់ទាន់
   «បានហើយអេននី ឈប់ភ្លាម នេះហេ! អេននីដែលសុភាពរាបសារទន់ផ្លន់នោះ»
   «ជីនយ៉ុងមែនចឹងទេ»
   «បានហើយ... ណាមបងជូនអូនទៅផ្ទះ» ជីនយ៉ុងរុញអេននីឲ្យដួលដៃនាងប៉ះនឹងអំបែងអំពូលដែលបែកបណ្ដាលឲ្យហូរឈាមតែជីងយ៉ុងមិនខ្វល់ឡើយ គេនាំណាមរីនចាកចេញទៅយ៉ាងរំភើយ អេននីខំប្រឹកក្រោកឈរដោយខ្លួនឯង នាងងាកមកក៏ឃើញហូស៊ុកឈរមើលពីជ្រុងម្ខាងរៀបនឹងបែរខ្លួនចាកចេញតែក៏ស្រាប់តែដួលសន្លប់បាត់ទៅ
   «ហេ! នាងយ៉ាងមិចហើយ? អេ! ដឹងខ្លួនឡើង» ហូស៊ុករត់មកមើលនាងតូច ប៉ុន្ដែនាងសន្លប់បាត់ហើយចឹងគេក៏សម្រេចចិត្តបីនាងចាកទៅទៅមន្ទីពេទ្យដែរព្រោះដៃនាងហូតឈាមច្រើនណាស់
 
   ====
   ថ្ងៃនេះយ៉ានីម៉ាត្រូវបានបានប្រុសដេញឲ្យមកចូលរួមកម្មវិធីដេញខ្សែកពេជ្យមួយ តែក៏មិនភ្លេចផ្ដាំប្អូនឲ្យធ្វើរឿងមួយដូចគ្នា
   «និយាយរួមថ្ងៃនេះគោលដៅមិនមែនខ្សែរកឡើយតែជាមនុស្សម្នាក់»
   «អ្នកណា?» នីម៉ាសួរបងបញ្ជាក់
   «ជាបុរសម្នាក់គេមានមាឌខ្ពស់សង្ហារ មានពាក់ជញ្ជៀនរូបនាគមួយផងដែរ»
   «គេឈ្មោះអី»
   «មិនដឹងតែឯងទៅរកទៅ»
   «ស្អីគេបងហ្កាបេសកម្មឆ្គួតឡប់អីនឹងអត់ឈ្មោះ អត់រូប តម្រុយមិនច្បាស់ ចឹងរកមិចទៅ»
   «នេះរូបជញ្ជៀន បន្ដមកទៀតពឹងលើខួរក្បាលរបស់ឯងហើយ បើលើកនេះធ្វើមិនបានកុំសង្ឈឹមថាបងឲ្យឯងកាន់ការងាររបស់ហូស៊ុក» លឺចឹងយ៉ានីម៉ាភ័យផងអរផង
   «ពិតឬ?»
   «បងចេះកុហកឯងពីកាល»
   «ឲ្យច្បាស់ហាស ស៊ូជីជាសាក្សីរស់»
   «ហាក៎ មិចមកអីសយើងចូលចឹង»
   «បេសកម្មនេះមិនមែននីម៉ាធ្វើតែឯងទេ ស៊ូជីក៏មានចំណែកដែរ»
   «ខ្ញុំដែរ» ស៊ូជីលើកដៃចង្អុលខ្លួនឯងជាមួយទឹកមុខបែបផ្អើលៗ
   «ត្រូវហើយព្រោះអូនឆ្លាតគិតបានវែងឆ្ងាយបើអូនទៅជាមួយនីម៉ាចឹងសង្ឈឹមឈ្នះ 80% តែបើអត់មានស៊ូជីបេសកម្មរបស់នីម៉ានឹងបរាជ័យដូចអំបិលត្រូវទឹកចឹង
   «ក៏បាន... ទៅក៏បាន» ក្រោយមកទាំងពីរនាក់ក៏ចាកចេញមកពិធីដេញថ្លៃ