បងជាគ្រប់យ៉ាងរបស់អូន

ភាគទី ២០

ក្រាក!
សំលេងទ្វារបានបន្លឺឡើង លឺទៅដល់គ្រីនឡាដែលត្រូវគេឃុំនៅក្នុងបន្ទប់ក្រោមដីដៃនឹងជើងចងជាប់នឹងកៅអី ភ្នែកត្រូវគេចងក្រណាត់ខ្មៅងងឹតមើលអ្វីមិនឃើញឡើយ
«ឯងជាអ្នកណា? ចាប់យើងមកបងប្រុសយើងមិនលើកលែងឲ្យឯងទេ»
«ខ្លាចតែអាខេនតាវារកនាងមិនឃើញទៅវិញទេ» សំដីក្រលរធំបែបស្មើរៗបន្លឺឡើងយ៉ាងមានអំណាច
«លោកចង់បានអី លុយមែនទេ បងប្រុសខ្ញុំមាន លោកទាមទារគាត់នឹងឲ្យ ដោះលែងខ្ញុំទៅ»

ខ្វាច់!
ស៊ូហ្កាដកក្រណាត់ខ្មៅចេញពីភ្នែករបស់គ្រីនឡា នាងតូចសម្លឹងមើលមុខសង្ហារ របស់រាងក្រាស់បន្ដិច
«ខ្ញុំមិនស្គាល់លោកទេ មិចលោកចាប់ខ្ញុំមក»
«នាងមិនស្គាល់ខ្ញុំវាមិនចម្លែកទេ ដឹងត្រឹមតែម្យ៉ាងថានាងជាឧបករណ៍ដែលយើងប្រើដើម្បីសងសឹក បងប្រុសនាង»
«បងប្រុសខ្ញុំទៅធ្វើស្អីលោក»
«វាប្រហែលមិនបានប្រាប់នាងទេថាវាធ្វើអំពើបាបស្ដីខ្លះ សម្លាប់មនុស្ស ប្លន់ រំលោភ ដុតផ្ទះបំផ្លាញគ្រួសារគេឲ្យបែកបាក់ ព្រាត់ប្រាស់គ្នា រឿងអាក្រក់ជូរជាតិចឹងវាមិនប្រាប់នាងទេ»
«មិនពិតខ្ញុំមិនជឿ លោកកុហក»
«ហុឹស! វាចង់ធ្វើជាបងប្រុសល្អហេ... គ្មានផ្លូវទេ ថ្ងៃនេះយើងនឹងធ្វើឲ្យវាដឹងថាអំពើអាក្រក់ដែលវាសាងនឹងធ្លាក់ទៅលើប្អូនស្រីវា យើងនឹងឲ្យវាឈឺចាប់រាប់លានរាប់ពាន់ដង» និយាយចប់នាយក៏ស្រាយខ្សែដែលចងនាងជាប់កៅអី រួចរុញនាងបោះទៅលើក្រែដៃនៅក្បែរនោះ
«អត់ទេ សុំអង្វរ កុំធ្វើបាបខ្ញុំអី! កុំធ្វើបែបនឹង»
ខ្វោក!
សំលេងហែកសំលៀកបំពាក់បន្លឺឡើងដោយស្នាដៃរបស់ស៊ូហ្កា រាងកាយតូចស្រឡូនដ៏ទាក់ទាញបង្ហាញនៅចំពោះមុខរបស់រាងក្រាស់ ដៃទាំងពីរត្រូវបានដាក់ខ្នោះជាប់នឹងក្បាលគ្រែរ
«ហ្អាយ! ឈឺ... ឈឺណាស់... ឈប់ទៅ» ស៊ូហ្កាយកទានមកសម្រក់លើរាងកាយរបស់គ្រីនឡាហើយញញឹមយ៉ាងរោគចិត្ត
«ស្រែកទៅ ស្រែកឲ្យខ្លាំងៗវាមិនចប់ត្រឹមនឹងទេ» និយាយចប់នាយក៏យកខ្សែតីមកវ៉ាត់លើរាងកាយរបស់នាងតូចហូរបង្ករជាស្នាមនិងមានបែកឈាមចេញមកតិចៗ ក្រោយពីធ្វើទារុនកម្មអស់ចិត្តរួច ទើបគេបង្កាត់ភ្លើងស្នេហ៍ដ៏សែនឃោរឃៅដោយមិនខ្វល់ថានេះជាលើកដំបូងរបស់នាងឡើយ....