သူအနမ္းေတြကိုရပ္လိုက္ၿပီး သူမလက္ကိုဆြဲကာ ဧည့္ခန္းထဲေခၚလာလိုက္သည္။
"Order ဖိုးပိုက္ဆံေပး ျပန္ေတာ့မယ္ ကေလးေတြအတြက္ညစာျပင္ရဦးမွာ။ ေက်ာင္းႀကိဳရဦးမယ္"
"အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေပးပီး ထြက္သြားခ်င္ေနတာလား။ အေစာႀကီးရွိေသး ။ ေငြတြင္းႀကီးေရွ႕မွာရွိေနတာကို ဟင္းဖိုးပဲေတာင္းေနတယ္"
"အဲ့ဒီေငြတြင္းႀကီးက ကိုယ္နဲ႔မွမဆိုင္တာ။ "
"ဘာလို႔မဆိုင္ရမွာလဲ ဒီေငြတြင္း လင္းထက္က မပန္းငုဝါအပိုင္ဟုတ္ၿပီလား"
"ငါတို႔က မဆိုင္ပါဘူး လင္းထက္ရယ္၊ ငါလည္း ငါ့ဘဝနဲ႔ငါ ေနသားက်ေနပါၿပီ။ နင္လည္း နင့္လမ္းခရီးကိူ ဆက္ေလၽွာက္ပါ"
" ေမာင့္ရဲ့ ခရီးက မ နဲ႔ ကေလးေတြေလ"
"လင္းထက္ အရာရာကို ေပါ့ေပါ့ေလးေတြးတတ္တာ ကေလးေတြပဲရွိတာ"
" ေမာင့္အသက္ ၂၃ ကေလးမဟုတ္ဘူး ကေလးေတြကေမာင့္ကေလးေတြဆိုတာ သိသိခ်င္း မ တို႔နဲ႔ မိသားစုတခုတည္ေဆာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ေမာင့္ရဲ့ ဖိုးဖိုးကိုလည္းေသခ်ာေျပာျပခဲ့ၿပီ။ စန္ဒီနဲ႔ကိစၥကလည္း စန္ဒီေမ့ေမ့ေရာ စန္ဒီနဲ႔ေရာ ေသခ်ာေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီးၿပီ။ မနက္ျဖန္ စန္ဒီတို႔ဘက္က ေစ့စပ္ထားတာ ဖ်က္သိမ္းေၾကာင္း ေၾကျငာမွာ ။ အလုပ္မွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြ အားလုံးလည္း သိခဲ့ၿပီးၿပီ။ မနဲ႔ သားေတြသမီးေတြနဲ႔အတူေနခ်င္လို႔ ေလးေလးနက္နက္ထားၿပီး ကိစၥေတြေျဖရွင္းခဲ့ၿပီးၿပီ။ အလုပ္ထြက္ၿပီး ဘာေတြလုပ္ေနလဲသိခ်င္လို႔စုံစမ္းတာ ဟင္းခ်က္ၿပီးေရာင္းေနတာသိလို႔ ဒီအတိုင္းခ်ိန္းရင္ လာမယ္မထင္လို႔ ဟင္းမွာတာ လိပ္စာေတာင္ ဒီအိမ္ကို ေျခာက္လစာ ငွါးၿပီး လုပ္ထားတာ။ အဲ့တာ ေလးနက္တာမဟုတ္လို႔ဘာလဲ။"
သူမတို႔အတြက္ သူႀကိဳးစားခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ေက်နပ္မိပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းႀကီးလက္ခံဖို႔ၾကျပန္ေတာ့လည္း သူမစိတ္က အဆင္သင့္မျဖစ္ေသး။
"လင္းထက္"
"ေမာင္ လို႔ခၚပါ့လား"
" မေခၚခ်င္ပါဘူး ေရးႀကီးတာေျပာမလို႔နားေထာင္ေပးဦး"
