ဒုတိယအႀကိမ္ခ်စ္ဖို႔မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး
သူမအိပ္ယာကနိုးေတာ့ ေနေတာ္ေတာ္ျမင့္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ကုတင္ေပၚမွထ ထိူင္လိုက္ေတာ့ ဗိုက္ထဲစူးကနဲ႔ေအာင့္ျမက္သြား၏။ ဗိုက္ကိုအသာကိုင္ရင္း မ်က္ႏွာကိုရွုံမဲ့ကာ ေကာင္ေလးကို စိတ္ထဲကေန ႀကိမ္ဆဲလိုက္သည္။
အိပ္ယာကမွအသာထရင္းေရခ်ိဳးခန္းဆီသြားကာ ေရမိုးခ်ိဳးသန္႔စင္လိုက္သည္။ လင္းထက္ ကိုရွာၾကည့္ေတာ့ မေတြ႕ေတာ့။ အေစာႀကီးထြက္သြားၿပီထင္သည္။
အခန္းထဲက စားပြဲေပၚမ်က္စိေရာက္သြားေတာ့ ပိုက္ဆံအထပ္လိုက္ႏွင့္ စာတစ္ေစာင္ကိုေတြ႕လိုက္သည္။
ပိုက္ဆံက ဆယ္သိန္းေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ရွိမည္။ စာထဲေရးထားသည္က
" ေဒၚေငြခ်စ္ ......
က်ေနာ့္ ေက်နပ္မွုအတြက္ "
စာကိုဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူမ ေဒါသထြက္လြန္းၿပီး ခႏၶာကိုယ္တခုလုံး တဆတ္ဆတ္ေနယင္ေနသည္။ တခ်ိန္ထဲမွာ ရင္ဘတ္ထဲ နာက်င္ေအာင့္သက္မွုကိုခံစားရင္ " ငါကေငြခ်စ္တာ ေငြမက္တာမဟုတ္ဘူး ။ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးတဲ့ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ကမွားေနေသးလို႔ အဆင္မေျပမွုေတြမၾကဳံရေအာင္ ငါ့ဦးေႏွာက္ေသးေသးေလးနဲ႔ေတြးတတ္သေလာက္ေရြးခ်ယ္႐ုံတင္" တိုးတိုးေလးဆိုရင္း တရွိုက္ရွိုက္ငိုမိေလသည္။
ငိုလိုအားရေတာ့ ထိုင္ခုံေပၚထိုင္ရင္း ဘာဆက္လွုက္မွာလည္းဆိုတာ အစီအစဥ္ဆြဲရပါေတာ့သည္။ အလုက္ပိတ္ရက္လည္းျဖစ္တာမို႔ ေအးေအးေဆးေဆး ေဆးခန္းသြားျပဖို႔ျပင္လိုက္သည္။ ငုဝါ ဗိုက္ေလးကိုအသာကိုင္ရင္း "ကေလးေရ ေမေမေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ ကေလးကိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ယုံၾကည္ခ်က္မရွိေသးလို႔ ေမ့ေမ့ဆီကေန ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ထြက္သြားေနာ္။ ၿပီးေတာ့ ကေလးကို ကေလးကို.......... အင့္ ဟင့္ဟင့္။ .......ဟီး ... ဟီး..... " ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ သူမအရမ္းဝမ္းနည္းလာကာ ရွိုက္ႀကီးတငင္ငိုေႂကြးမိေတာ့သည္။
............................................................
ေက်ာင္းတန္းအတြင္း ဘက္စကတ္ေဘာ ကစားကြင္းအတြင္း။ လင္းထက္တေယာက္ထဲ ၂ နာရီတိတိမနားပဲေလ့က်င့္ေနသည္။ ေခၽြးေတြရြဲနစ္ေနေပမယ့္ ျမင့္မားတဲ့အရပ္ ေတာင္တင္းၿပီး က်စ္လစ္တဲ့ႂကြက္သားေတြကိုလစ္ဟာျပေနတဲ့ ဘတ္စကတ္ေဘာ အားကစားလိေမၼာ္ေရာင္ဝတ္စုံက သူရဲ့အရြယ္ေရာက္မွုကိုခမ္းခမ္းနားနားျပသလို႔ေနသည္။ တခ်ိဳ႕က ကစားကြင္းထဲ တခ်ိဳ႕က ကစားကြင္းအျပင္ဘက္မွ အျခားအတန္းက ဂ်ဴနီယာေက်ာင္းသူေလးေတြက သူ႔ကို လာငမ္းရင္း အားေပးေနၾကသသည္။
ခနေနေတာ့ သူရဲ့ စေနေန႔ေလ့က်င့္ေရး အတန္းေဖာ္ ကစားသမားေတြ ေရာက္လာသည္။
"ေဟ်ာင့္ လင္းထက္ျမတ္မင္း........
တကယ္ကစားပြဲမွ လက္ပမ္းၾကေနမယ္ေနာ္
အားအင္ေတြခ်န္ထားဦး"
ဟူး .... သူ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးတခ်က္ခ်ရင္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းအာကာကို မ်က္ခံုးပင့္ၾကည့္လိုက္ကာ
" ဘာလည္း ငါ့ရဲ့ကိုယ္ခံစြမ္းအားနဲ႔ ကစားနိုင္တဲ့skillကိူအထင္ေသးတာလား "
အာကာက သူ႔ကိုေရဗူးလွမ္းေပးရင္း
" မဟုတ္ပါဘူး မင္းမ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ တခုခုကိုေဒါသထြက္ေနသလိုပဲ ။ တခုခုေမ့ခ်င္တာေဒါသေျဖေဖ်ာက္ခ်င္တာရွိရင္ မင္းဒီလိူပဲ အခ်ိန္အၾကာႀကီးတေယာက္ထဲ လာကစားေနၾကကို။ ဘာလဲ ဟိုဂ်ဴနီယာအတန္းက ကပ္ပါးေကာင္မေလး မင္းကိုတြယ္ကပ္ေနျပန္ၿပီလား"
" အဲ့ေလာက္ေလးနဲ႔ငါက ေဒါသျဖစ္စရာလား သူတို႔ကို စိတ္ထဲမွာတာင္မထည့္ဘူး"
"ဒါဆို မင္း fatherႀကီးနဲ႔ ကြိင္တက္ျပန္ၿပီလား "
လင္းထက္အာကာ့ကို ခပ္ရဲရဲတခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
" sorry ကြာ အဲ့အေၾကာင္းမေျပာေတာ့ဘူး ။တျခားအဖြဲ႕လည္းအဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီဆိုေတာ့ကစားၾကစို႔"
