ဒုတိယအႀကိမ္ခ်စ္ဖို႔မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး
ငုဝါ အိပ္ယာကနိုးလာေတာ့ လင္းထက္ ေဘးမွာမရွိေတာ့။ သူမလည္းအဝတ္အစားေတြေကာက္ဝတ္ၿပီး အားအင္ခ်ိနဲ႔စြာျဖင့္ အိမ္ျပန္ဖို႔ျပင္လိုက္ေတာ့သည္။
"ေဟ့ မနက္စာစားသြားဦးေလ"
ငုဝါ လင္းထက္ကို စူးစူးရဲရဲတခ်က္ၾကည့္ကာ ဘာမွမေျပာစိတ္မရွိေတာ့လို႔ ထြက္သာလာခဲ့ေတာ့သည္။
ငုဝါအိမ္ေရာက္ေတာ့ ကေလးေတြမနက္စာစားေနၾကၿပီ။ အန္တီကလည္း သူမကိုစိတ္ပူစြာၾကည့္ရင္း
"ငုဝါ အလုပ္ကညလုံးေပါက္လုပ္ရတာလား
မ်က္ႏွာကညႇိုးေနတာပဲ။ အန္တီမနက္စာျပင္ေပးထားမယ္ ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္ဦး အရင္"
အန္တီကေျပာေတာ့ ကေလးေတြအားလုံးလည္း သူမဆီလွည့္ၾကည့္သည္။ အေမကိုျမင္သည္ႏွင့္ ကေလးေတြက သူမဆီေျပးလာဖို႔ ျပင္ေနတာျမင္ေတာ့
" ေမေမ ေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္။ မနက္စာပဲေသခ်ာစားေနၾကေနာ္။ ၿပီးမွ အာဘြားေပးမယ္ေနာ္ "
ကေလးေတြကိုျမင္လိုက္သည္ခဏ သူမ အနည္းငယ္ေပ်ာ္ရႊင္သြားရျပန္သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီး အလုပ္တခါထဲသြားဖို႔ပါ ျပင္လာလိုက္သည္။ ထမင္းစား စားပြဲေပၚမွာေတာ့ ဆန္းဝွစ္ႏွင့္ေကာ္ဖီ သူမအတြက္ျပင္ဆင္ထားသည္။ ကေလးေတြကေတာ့ ႏြားနို႔ႏွင့္ မုန္႔ကို အားပါးတရစားေနၾကသည္။ ငုဝါ ကမၻာေလးေဘးမွာထိုင္ၿပီး အမ်ားႀကီးက်န္ေနေသးေသာ ႏြားနို႔ဖန္ခြက္ကိုယူကာ
" ကမၻာေလးက နို႔ကုန္ေအာင္ေသာက္ရမယ္ေနာ္ " ေျပာရင္း သူမကိုယ္တိုင္တိုက္လိုက္သည္။
"အန္တီ မေန႔ညက ကေလးေတြေသခ်ာအိပ္ရဲ့လား။ မေမၽွာ္လင့္ဘဲ အလုပ္မွာအိပ္လိုက္ရတယ္ ။ ဖုန္းဆက္ဖို႔လည္း အခြင့္မသာလို႔ " သူမ မုသားသုံးကာဆိုလိုက္ေလသည္။
" ေနာက္ဆို ဖုန္းဆက္ေနာ္ အရင္ကတခါမွ ဒီလိုအလုပ္မွာ အိပ္ရတယ္မရွိတာ။ ကေလးေတြလည္း စိတ္ပူ အန္တီလည္းစိတ္ပူတာေပါ့။ "
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ အန္တီ။ ၿပီးေတာ့ ကေလးေတြကိုလည္း ၾကည့္ေပးထားလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္ "
"ေမေမ ေနာက္ခါအလုပ္မွာအိပ္ရမာဆို ဒါဒါေလးတို႔လည္းလိုက္မယ္ ေမေမနဲ႔မခြဲနိုင္ဘူး" ေပါင္မူန္႔စေလးေတြက ႏွုတ္ခမ္းမွာေပေနၿပီး ခၽြဲခၽြဲေလးေျပဋေနေသာ ဒါဒါေလးကို ခ်စ္မဝစြာၾကည့္လိုက္သည္။ ႏွုတ္ခမ္းမွ ေပါင္မုန္စေလးေတြခြါ ေပးရင္း
