Unknown Past | Lee Minho

-22. Bölüm-

İnsanların ne yaptığı düşünülmeyen, adil olmayan, kimsenin geçmişinin göz önünde bulundurulmadığı mahkemeler...

Evet ben bir dolandırıcıydım, bir hırsızdım insanların paralarını ve zamanlarını çalmıştım ama kimsesizdim de...

Ben annesi tarafından ilgi görmemiş, babasi tarafından terkedilmiş bir kadındım...

Geçmişte bir ekmek alacağız diye her türlü yolu denemiş, günlerce aç uyumuş, sokaklarda üşümüş bir kadındım...

Ben okula gidememiş para bulunca liseye kadar öğrenim görmüş, yaşıtlarım kendi mesleklerinde yükselirken onları izlemiş, öğrencilik dönemleri yaşayamamış bir kadındım...

Bunlar neden kimsenin umrunda değildi..? İnsanlar kötü doğmazlardı, zamanla kötü bir insan olurlardı...

Bende kötü bir insandım... Evet dolanırdığımız insanlar ellerindeki parayı çalarak kazanmışlardı ama bizim yaptığımızda aynı yöntemle o parayı almaktı...

Biz o çaldıkları para, bizden çalınmış gibi düşünüyorduk belki de...

Mahkeme salonunda Seungmin ile yan yana duruyorduk. Karar zaten belliydi bunu ikimizde biliyorduk. Kendime değil Seungmin'e üzülüyordum, bence onun hiçbir suçu yoktu.

Boş gözler ile sağa sola bakınırken Minho'yu gördüm.

"Senin burada ne işin var!? Gercekten bu işten zevk alıyorsun değil mi? Yok ama ben madem her türlü içeriye gireceğim katil olarak gireyi-"

Minho koşarak yanıma geldi ve eli ike ağzımı kapattı.

"Kızım delirdin mi sen? Tehditlerini ciddiye alırlarsa cezaevinde geçirmen gereken süre artar. Beni yalnızken tehdit et, tamam mı?"

"Hah! Çokta umrunda sanki."

"Yeon-ah yapma böyle..."

"Bak ben yanlış kişiyim senin için, bunu bana sen söylemiştin. Ayrıca işini de yaptın, gidip başka 'suçlular' arayabilirsin."

Suçlular kelimesini bastırarak söylenince yutkundu. Vicdan falan mı yapıyordu, öyle bir hakkı yoktu.

"Şimdi rahat bırak beni."

"Yeon-ah."

"Anlamıyor musun sen!? Rahat bırak beni diyor sana! Dua et Changbin hyung burada değil ondan daha sabırlı bir insan olabilirim ama benimkide bir yere kadar Minho."

Minho şaşkın gözlerle Seungmin'e bakıyordu. Bense uzun zamandır Seungmin'in bu halini görmediğimi farketmiştim, en son sokakta kalmaya devam ettiğimiz zamanlarda kendini korumak için bu hallerini takınmıştı.

"Sakin ol şampiyon."

"Hala burada mısın sen?"

"Pekala gidiyorum. Ama sizin icin gidiyorum,yaptığınız her yanlış ömrünüzü ışıksız ve karanlık bir yerde geçireceğiniz zamanı artırabilir."

"Sen yanımıza gelmediğin sürece noonamda bende sakin kalıyoruz zaten. Ben onun hiç bu kadar boş baktığını görmemiştim biliyor musun? Küçükken bile bir şekilde duyguları okunurdu, bir şeyler hissederdi. Şimdi ise öylece bakıyor ne tepki veriyor ne konuşuyor. Bunun tüm sorumlusu sensin! Onu rahat bırak, ruhuna daha fazla yara açma..."

Bakışlarım Seungmin'e döndü. Ne zamandan beri o beni koruyordu, hani onu ben koruyacaktım... Onu koruyamadığım gibi bir rüzgar ve yaprak misali yanımda sürüklüyordum.

Minho son bir kez gözlerimin içine baktı ve arkaya doğru gitmeye başladı.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Cevap zaten belliydi... Hakimde herkes gibi karanlık,basık ve bir sürü korkunç insanın olduğu bir yerde yaşlanıp gitmemi istiyordu...

Aslında hiç biri korkunç değillerdi. Hepsinin böyle olmasını tek sebebi sevgisizlikti...

Kimse katil veya hırsız olmak istemezdi. Bende isterdim sizin güzel bir mesleğim olsun, amaçlarımdan biri de o meslekte terfi almak olsun...

Ama kimsen yoksa ya kolay yolu seçip kötü bir insan olursun ya da zor yolu seçip yolunu kendin yaparsın.

Ben kolay yolu seçmiştim, o yolda çokça diken vardı, göz yaşlarımı saklayan yağmurlar vardı, engeller vardı. Onları geçersem mutlu olurum diye düşünmüştüm. Yeni bir yol yaratmak çok zor gözükmüştü gözüme...

İşte kendi yolumu yaratmadığım için özgürlüğüm elimden alınmıştı... Şans, adalet, sevgi ne zaman yüzüme gülmüştü ki benim...

"Orada kavga çıkarma, kavga çıkarırsan içeride kalma süren uzar."

Yanımdaki kadın boş boş konuşuyordu. Bir sinirle bende konuştum.

"Nefes alırsamda içeride kalma sürem artar mi acaba? Her şeye bir yasağınız var be!"

"Neden acaba Kim Yeon-ah..? Suçlu olduğun için olabilir mi?

Ben suçlu değildim bu dünya suçluydu.
Ben suçlu değildim insanlar suçluydu.
Ben suçlu değildim, şanssızdım.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

O polis bozuntusu beni içeri bıraktığından beri bana verilen yatakta öylece yatıyordum.

Belki nefes almayı unuturum.
Belki kalbim çalışmaktan sıkılmıştır.
Belki beynim beni çekemediği icin susar.

Ama yok hiç biri olmuyordu. Ne yaparsam yapayım buradaydım işte. Kimsesiz ve yalnızdım...

Minho...

Bayım siz bir melek değilsin artık ama bu benim hala şeytan olmadığım anlamına gelmiyor ;)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-628 kelime-

Selemeleeerrrrr
Nasılsınizzzzz
Uykum geldi nedense o yüzden kontrol etmeden acale ile atıyorummmm

SIZI SEVIYOREMMMMMM
BIABABABABABAYYY