Unknown Past | Lee Minho

-5. Bölüm-

Yavaş adımlarla balkona gelmiştim ve kendimi koltuğa atmıştım. Kafamda bir sürü düşünce dönüyordu ve bu da baş ağrısı yapıyordu. "Yarın Changbin ve Seungmin'e nasıl yaklaşmalıydım, Seungmin zaten içine yeterince kapanmışken bizim yüzümüzden daha çok içine kapanacak mıydı, Changbin şuan nasıl hissediyordu, onları çok kırmış mıydım..." Ve dahası.

Kafamı kaldırdım. Evlerin ve insanların az olduğu -parası olan insanların yaşadığı bir bölge olduğu için- bir yerde yaşadığımız için yıldızlar net bir şekilde gözüküyordu. Bir süre onları izledim. Sonra etraftaki sayılı evleri inceledim. Acaba bu evleri hakederek alan kaç kişi vardı şu bölgede, yoksa herkes bizim gibi yanlış yollarla mı almışlardı bu evleri..? Evet biz kötü yollarla para kazanan kişileri kandırıyorduk ama bizim yöntemimiz doğru muydu? Hiç sanmıyorum.

Yanımda bir hareketlilik hissedince döndüm. Kavgamızın başlangıcı olan o güzel gülüşlü çocuktu yanıma oturan.

"İyi misin Yeon-ah?"

Çekinerek sorduğu sorusuna cevap verecektim ki aklıma ona ismimi söylemediğim geldi.

"İsmimi nereden öğrendin?"

"Kardeşlerin sana böyle sesleniyor. Öğrenmem pek zor olmadı."

"Ahh doğru."

İkimizde bir süre sessizce oturduk. Sessizlik bizi gittikçe içine çekiyorve bu dayanılmaz bir hal alıyordu ki Minho konuşunca sessizliğin üzerimdeki büyüsü kalktı.

"Benim yüzümden kavga ettiniz. Bu geceyi sizinle geçirdikten sonra gideceğim. Şimdiden bile çok rahatsızlık verdim."

Sessizlik daha iyi bir seçenekmiş. Onun böyle hissetmesini istememiştim. Lanet olsun ki her iki tarafta haklıydı. Bense iki taraf arasında kalan suçlu kişiydim.

"Daha sana kalacak bir yer bulmadım ki. Nereye gideceksin. Hiç bir şey hatırlamadığını söylüyorsun, herkesi kendin gibi görüyorsun. Bu şekilde seni yalnız bırakamam."

Bir süre yüzüme dikkatle inceledi daha sonra önüne döndü.

"Dışarıda el ele gezen insanlar gibi hissettim bir an bizi."

O dediği şeye gülerken ben şaşkınca ona bakıyordum. Sonra o da bana döndü.

"Hey neden kırmızı oldu yüzün?"

Ciddi misin sen? Kızarmak mı? Kendine gel Yeon-ah.

"Sonuç olarak bir süre daha burada mısın? Biraz acele ediyorum kusuruma bakma saat geç oldu da."

"Seninle kaldığım sürece kardeşlerinle aran bozulacak ama ben seni ve onları mutlu etmeye çalışacağım."

"Yani... kalıyorsun?"

"Evet, kısa bir süre bu koca evde dört kişiyiz."

Dört kişi... Kulağa garip geliyor.

~~~~~~~~~~~~~~~
~366 kelime~

Kısacık bir bölüm olduuuğğ

Bu bölümüm ortasında canım kardeşlerimle kavga ettiğim için sinirli bir sekilde yazdım. Oysaki yazmaya başlamadan önce çok soft bir bölüm hayal etmiştim.
Zaten normalde de güzel yazamıyorum böyle daha bir garip oldu JDMEJWMEJE.

Niyseee

KENDİNİZİ SEVİNN GÜNEŞLEERRR <33
AYINIZ SİZ YOKKEN ISIKSIZ KALIYOOOOORRR
AYINIZI IŞIKSIZ BIRAKMAYIN OLUR MUU <33

(Hem güneş hemde ay olmuş biri olarak söylüyorum. Güneşiniz gittiğinde o kadar yalnız hissediyorsunuz ki... Bu yüzden ben  kendi ayıma ne olursa olsun  ışık vermekten vazgeçmeyeceğimm <33 O asla yalnız hissetmeyecekk <33)
~E ♡ E~