Merhaba herkese uzun zaman oldu değil mi?
Başıma onca şey geldi ki aile durumları filan ondan sonra telefon değiştirdim. Wattpad şifremi unuttum koyduğum e postama bir türlü giremedim en sonda aklıma geldide Wattpad'e girdim sonrada dedemi kaybettim o yüzden bende yazacak kafa filan kalmadı. O yüzden yeni bölüm bekleyen herkes kusura bakmasın.
Bu arada hepinize çok teşekkür ederim kitabım 2.93 K görüntülenmiş. Neyse lafı daha fazla uzatmadan:
Yazım yanlışlarım olabilir şimdiden kusura bakmayın
İYİ OKUMALAR
***
Bazen yok olduğumu yazıyorum.
"Ameno omenare imperavi ameno Dimere dimere mantiro mantiremo ameno Aaa..."
Bir kaç dakikadır başlayan ayin bir türlü bitmemişti o da yetmiyor şarkı mıdır nedir, söyledikleri şeyler kafamı şişirdi. İnsanlar bu sese gerçekten de nasıl dayanıyordular? Anlamış değilim, birkaç dakika olmasına rağmen kafam şişmişti. Sıkıntıdan kafamı koyduğum yeri yani masayı incelemekten gına gelmişken ses kesildi. Tam bitti deyip sevinerek kafamı kaldırdığımda tekrardan söylemeye başladıklarında omuzlarım çökerek kafamı tekrardan eski yerine koydum.
Adamlar ameno demekten bıkmadı ben duymaktan bıktım. İçim dışım ameno oldu: "Yeter ne zaman bitecek bu müzik!" dedikten sonra ofladığım an ses kesilmişti. Aha! Bence bu sefer kesin bitti deyip heyecandan kafamı kaldırdığım da peder dahil bütün gözlerin bana baktığını gördüm. Galiba ben içimden konuştuğumu sanırken dışımdan konuşmuşum sıçtık. Ayağa kalktım boğazımı kaşıyarak " Şarkı beni duygulandırıyor da gerçekten mükemmel şarkı ameno şeyy yani 'ellerimi birleştirerek' amen " diye saçmalayarak yerime oturduğum gibi bu sefer sıkıntıdan değil de utangaçlıktan kafamı masaya koydum, neyse ki peder dikkatleri tekrar üzerine çektiğinde bakışlardan kurtulmuştum.
Ahh! Az önceki rezilliğimi lütfen herkesin aklından silinsin lütfen. Buraya gelirken hiç böyle olacağını düşünmemiştim. Hep o gerizekalı doktor yüzünden buraya geldim. "Başlarım lanetine" diyerek sinirle tekrardan kafamı kaldırdığımda yine üstümde gözler beklemiyordum. Ama yine mii?
"Aklıma bir şey geldide yani 'pedere bakarak' buyrun peder devam edebilirsiniz" dediğim de peder tebessüm ederek, sağolsun ki tekrardan dikkatleri üstüne aldı.
Bu ayin bitene kadar acaba daha kaç kere rezil olacağım? Başımı iki yana salayarak tekrardan kafamı yerine koydum.
***
Sonunda o mükemmel ayin bitmişti. Herkes yavaş yavaş kileseden çıkıyordu. Oturduğum yerden etrafa bakarken düşünmeye başladım. Eee şimdi ben bu içimdeki bütün sıkıntılardan, kötülüklerden kurtuldum mu? Onca dakika dinlememe rağmen neden hayla kendimi kötü hissediyordum? Başlığıcam böyle işe boşamı geldim?
"Seni hangi düşünce, belirsizlik rüzgarı attı tanrının evine?" Diyen kişiye yani pedere baktım.
"Bilmiyorum desem inanırmısın?"
Hafif bir tebessümle "Gözlerin deki korkuyla karışık endişeyi görmesem inanırdım belki."
"Pederler kayinliktemi yapıyor yoksa?" dedim sahte bir şaşkınlıkla
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lost Light
FantasyGöz rengi değişmişti sinirden farklı bir ton olmuştu. Olduğum yerden geri geri gitmeye başladım. Ben her gittiğimde üstüme üstüme geliyordu korku dan ağzımı zorla araladım "Nesin sen böyle, se...n se...n sen az önce" daha lafımı tamamlamadan sırtım...
