Το Τάγμα του Φεγγαριού

Συνεργάτες

Η νευρικότητα του Έλιο ήταν τόσο μεγάλη που περπατούσε μέσα στο δωμάτιο ασταμάτητα, προκαλώντας μεγαλύτερο εκνευρισμό στη Λούνα, που ήταν καθισμένη πάνω στο κρεβάτι με τα πράγματα της Λουσίλ στα πόδια της. Η ατμόσφαιρα μεταξύ τους ήταν ακόμα ψυχρή, αλλά τουλάχιστον εκείνη δεν προσπαθούσε να το βάλει στα πόδια, πια. Αυτός, όμως, πνιγόταν σε μια θάλασσα από ψέματα και μυστικά και είχε αρχίσει να μην μπορεί να διαχειριστεί όλα όσα ένιωθε. Ήταν φορές που του κοβόταν η ανάσα. Είχε πληγώσει τον εαυτό του αλλά κυρίως τη Λούνα και δεν ήθελε πλέον να ζει σε αυτό το ψέμα.

«Πρέπει να πάμε άμεσα στη φίλη της γιαγιάς μου, να μου ξεκλειδώσει τις μνήμες», την άκουσε να λέει, αφηρημένα, αφού είχε χαθεί μέσα στις σκέψεις της κι εκείνη.

Έβαλε τα χέρια στους γοφούς και την κοίταξε έντονα. Παρότι δεν τον κοιτούσε, ένιωσε το βλέμμα του πάνω της, γι' αυτό σήκωσε το κεφάλι της για να του ρίξει μια ματιά. Ήταν πανέμορφος κάτω από το λιγοστό φως, με την πιστολιοθήκη να τον αγκαλιάζει και τα δύο όπλα του να μοιάζουν επέκταση του σώματός του. Τα μάτια του είχαν μια παράξενη λάμψη που τον έκανε ακαταμάχητο. Ένα τσουλούφι από τα μαλλιά του είχε πέσει στο μέτωπό του και η Λούνα πάλεψε ενάντια στη λαχτάρα της να το αγγίξει και να το κάνει στην άκρη.

«Πονάει πολύ», της είπε, χωρίς ίχνος συναισθήματος. «Είναι σαν να μπαίνει μέσα στο μυαλό σου κάποιος και να το σκαλίζει, όπως ο γεωργός το χώμα, πριν σπείρει. Δεν είναι ωραία αίσθηση».

«Και τι προτείνεις, να μην βρω τις αναμνήσεις μου;» ρώτησε κάπως αμυντικά, σαν να του έλεγε πως δεν υπήρχε περίπτωση να τον ακούσει.

«Όχι, απλά σε προειδοποιώ», αναστέναξε ο Έλιο. Κάθισε σε μια πολυθρόνα και λύγισε το σώμα του μπροστά, για να ακουμπήσει τους αγκώνες στα πόδια του.

«Έχεις περάσει τη διαδικασία», μουρμούρισε η Λούνα.

«Πριν δύο χρόνια», της εξήγησε εκείνος. «Κανονικά δεν θα έπρεπε να σου πω τίποτα αλλά βαρέθηκα να αφήνω μυστικά να μας χωρίζουν. Πριν δύο χρόνια με πλησίασε ένας τύπος που μου συστήθηκε ως γιος ενός πρώην μέλους του Τάγματος του Φεγγαριού. Ήταν ένας από τους Πέντε μεγάλους και λίγο πριν πεθάνει, είπε την αλήθεια στον γιο του, ο οποίος είναι πράκτορας της ΜΙ6. Ερευνάει τη δράση των Ταγμάτων και μου είπε αλήθειες που δεν γνώριζα γιατί μου είχαν δεσμεύσει τις μνήμες όσον αφορούσαν αυτές. Μου είπε πως ο πατέρας μου ήταν κληρονόμος του Τάγματος του Ήλιου και πως με τους δικούς σου γονείς είχαν κάνει έναν όρκο αίματος που θα σταματούσε τη δράση των ταγμάτων, αλλά και την εύρεση του Λα Λούνα. Όμως, όποιος βρίσκεται πίσω από όλο αυτό, τους σκότωσε και η Λουσίλ για να μας προστατέψει, μας δέσμευσε τις μνήμες... εσένα όλες, σχεδόν, κι εμένα την αλήθεια για τη δική μου κληρονομιά. Έμαθα τα πάντα πριν δύο χρόνια και έκτοτε δουλεύω γι' αυτόν τον πράκτορα, ο οποίος θα με σκοτώσει, αν μάθει πως σου είπα την αλήθεια».