Το Τάγμα του Φεγγαριού

Εδιμβούργο

Ο Έλιο είχε απόλυτο δίκιο όταν έλεγε πως το Εδιμβούργο ήταν όμορφο. Σίγουρα ήταν πιο παραμυθένιο απ' όσο η Λούνα φανταζόταν. Έφυγαν από το Παρίσι πρωί, με το Eurostar και δυόμιση ώρες αργότερα κατέβαιναν στο Λονδίνο. Από τον σταθμό King's Cross μπήκαν στο μεσημεριανό τραίνο για Εδιμβούργο όπου έφτασαν περίπου πέντε ώρες αργότερα. Ήταν πλέον εφτά όταν βγήκαν από τον σταθμό και μπήκαν σε ένα ταξί που θα τους πήγαινε στο ξενοδοχείο τους. Οι νέες τους ταυτότητες έλεγαν πως ήταν η Ελέν και ο Αντόν Λεκλέρ, ένα νιόπαντρο ζευγάρι που πήγαινε εκεί για το μήνα του μέλιτος του, αλλά προτίμησαν να μην πιέσουν την τύχη τους και απέφυγαν να κλείσουν αεροπορικά εισιτήρια. Η Μισέλ είχε σκεφτεί την κάθε λεπτομέρεια και ως και βέρες τους είχε αγοράσει για να γίνει πιστευτή η ιστορία τους. Μπορεί να πήγαν εκεί με έναν σκοπό, αλλά τουλάχιστον ένα όνειρό της γινόταν πραγματικότητα, αν και είχε την αίσθηση πως δεν ήταν η πρώτη φορά που πατούσε σε αυτά τα εδάφη. Κάτι της έλεγε πως η Λουσίλ την είχε φέρει κάποτε σε αυτό το μέρος, αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί το γιατί και το πότε.

Τακτοποιήθηκαν στο δωμάτιό τους και βγήκαν μια βόλτα στα πανέμορφα στενά της πόλης, που έμοιαζαν λες και τα είχε ζωγραφίσει ένας έμπειρος ζωγράφος. Δεν υπήρχε σημείο που να κοιτούσες και να μην έβλεπες κάτι όμορφο. Το δροσερό αεράκι ήταν βάλσαμο στο καυτό δέρμα τους και σίγουρα η αλλαγή αυτή, μετά από την αβάσταχτη ζέστη του Παρισιού, ήταν ευπρόσδεκτη. Η Λούνα είχε κολλήσει πάνω στον Έλιο, ενώ περπατούσαν, αλλά την ανησυχούσε πολύ το άκαμπτο σώμα του και το γεγονός πως είχε να τον δει να χαμογελάει ειλικρινά, εδώ και δύο μέρες, δεν την καθησύχαζε καθόλου. Τον είχε ρωτήσει αν ήταν καλά αλλά η απάντηση που έπαιρνε κάθε φορά, ήταν πως απλά πονούσε λίγο.

«Πως θα μπορέσουμε να βρούμε αυτόν τον Μπλέικ Μακάλουμ;» τον ρώτησε, όχι τόσο για να μάθει το σχέδιό του, όσο για να τον ακούσει να μιλάει. «Δεν έχει διεύθυνση η κάρτα, μόνο το όνομά του».

«Θα κάνουμε μία έρευνα για τους Μακάλουμ στην πόλη».

Ο τόνος του ήταν πιο ψυχρός κι από το αεράκι. Δεν της άρεσε που ήταν έτσι. Απομακρύνθηκε από κοντά του τάχα για να δει κάποια σουβενίρ, αλλά ο Έλιο κατάλαβε πως η κακή του διάθεση την είχε επηρεάσει πολύ. Στάθηκε πλάι της και αναζήτησε το χέρι της, αλλά η Λούνα το τράβηξε μακριά, χωρίς να θέλει να τον πληγώσει. Όμως, είχε την αίσθηση πως δεν ήθελε να την αγγίζει στην πραγματικότητα και δεν ήθελε να του το κάνει δυσκολότερο.