Ένιωσε τα δάχτυλά του να κλείνουν γύρω από το μπράτσο της ενώ την τραβούσε προς την κατεύθυνση που βρισκόταν το ξενοδοχείο τους. Το σαγόνι του είχε σφιχτεί. Ήταν έξαλλος μαζί της, αλλά δεν έβγαλε άχνα, γιατί πιθανότατα να ξεσπούσε άσχημα πάνω της. Ούτε η Λούνα είπε κάτι. Πρώτη φορά από τη μέρα που τον είδε, τον φοβόταν. Τι παιχνίδια έπαιζε; Θα την παρέδιδε στους εχθρούς της; Πρόσεχε τον ήλιο, θα σε κάψει... η προειδοποίηση ήταν για τον Έλιο; Ήθελε να βάλει τα κλάματα, πως έπεσε τόσο έξω για εκείνον; Έπρεπε να είχε εμπιστευτεί το ένστικτό της, γιατί έβλεπε ξεκάθαρα πως κάτι έκρυβε.
«Μπορείς να περπατάς λίγο πιο αργά; Πονάω...»
Αντέδρασε αμέσως και χαλάρωσε τη λαβή του. Σταμάτησαν να περπατάνε και η Λούνα στηρίχτηκε στον τοίχο για να μπορέσει να χαλαρώσει λίγο το σώμα της, μήπως και σταματήσουν τα πόδια της να πονάνε σαν δαιμονισμένα. Ο Έλιο άφησε το χέρι της, σίγουρος πως θα επικρατούσε η λογική και δεν θα έκανε άλλη χαζομάρα, αλλά δεν υπολόγισε την λαχτάρα της Λούνα για την ελευθερία της και το φόβο που είχε για το μέλλον που της επιφύλασσε εκείνος. Μόλις τον ένιωσε να χαλαρώνει, πάτησε με αποφασιστικότητα και άρχισε να τρέχει πάλι μακριά του. Τον άκουσε να βρίζει και κοίταξε πάνω από τον ώμο της. Φυσικά και την ακολουθούσε, δεν είχε σκοπό να την αφήσει να του ξεφύγει με τόση ευκολία. Το πρόβλημα ήταν πως η Λούνα δεν είχε τις ίδιες δυνάμεις με εκείνον και ήτα σίγουρη πως σύντομα θα κατέληγε στα χέρια του. Δεν φανταζόταν πως θα ήταν τόσο γρήγορα, όμως, γιατί μερικές στιγμές αργότερα, ο Έλιο την έφτασε και τράβηξε το αριστερό της χέρι με μανία. Ένιωσε κάτι μεταλλικό να κλείνει γύρω από τον καρπό της. Πάγωσε όταν είδε πως είχε περάσει τη μία μεριά μιας χειροπέδας στο αριστερό της χέρι και την άλλη, στο δικό του, το δεξί. Ήταν ο μοναδικός τρόπος που ήξερε να τους κρατήσει μαζί, χωρίς εκείνη να προσπαθήσει να το σκάσει ξανά.
«Τι σκατά κάνεις, Λοράντ, βγάλε μου τη χειροπέδα τώρα!» του έβαλε τις φωνές, κι εκείνος αναγκάστηκε να φέρει την παλάμη του στο στόμα της για να τη σταματήσει να μιλάει αφού κάποιοι περαστικοί τους κοιτούσαν παραξενευμένοι. Είχαν γίνει ρεζίλι στους δρόμους του Εδιμβούργου με τις χαζομάρες της.
«Σκασμός!» απάντησε με ένα γρύλισμα που έκανε τη Λούνα να τον αντικρίσει προσβεβλημένη. «Συγγνώμη, δεν έπρεπε να το πω αυτό, αλλά χαμήλωσε τη φωνή σου, που να πάρει!»
«Βγάλε μου τη χειροπέδα...»
«Δεν μπορώ, δεν έχω το κλειδί».
ESTÁS LEYENDO
Το Τάγμα του Φεγγαριού
AventuraΤο φεγγάρι εκεί ψηλά, κρύβει μεγάλα μυστικά. Το μονοπάτι του σαν πάρεις, σε περιπέτεια θα σαλπάρεις. Το φως του κρύβει την αλήθεια, αν τη μάθεις, ποτέ δεν θα είσαι ίδια, μα μη φοβάσαι να τη βρεις, γιατί με αυτή, θα λυτρωθείς. Περίληψη στο πρώτο κε...
