Το Τάγμα του Φεγγαριού

Ματωμένος ήλιος

Της πήρε μερικές στιγμές μέχρι να συνέλθει και να βάλει σε λειτουργία το μυαλό της. Βγήκε αθόρυβα από το σπίτι, σε περίπτωση που ήταν κάποιος ακόμα εκεί μέσα, και αμέσως κάλεσε την αστυνομία. Ευτυχώς, τους πήρε μόλις πέντε λεπτά για να φτάσουν, αλλά όλη εκείνη την ώρα, το μυαλό της Λούνα δούλευε πυρετωδώς. Είχε ακούσει πως τον τελευταίο καιρό υπήρχαν πολλές διαρρήξεις τριγύρω, και θα πίστευε πως και το δικό της διαμέρισμα είχε πέσει θύμα των ληστών, αν δεν ήταν για το μήνυμα στον τοίχο. Πρόσεχε τον ήλιο...θα σε κάψει... τι να σήμαινε; Φαντάστηκε πως δεν της έδιναν συμβουλές να προσέχει το καλοκαίρι όταν έκανε ηλιοθεραπεία γιατί το μήνυμα, ακουγόταν σαν μια μεγάλη απειλή.

Αυτός ο ματωμένος ήλιος πάνω στον τοίχο την ανατρίχιασε σύγκορμη. Κάτι της θύμισε αλλά δεν μπορούσε να σκαλίσει το μυαλό της γιατί ο πανικός την είχε αναγκάσει να κατεβάσει ρολά. Αυτό που είχε σημασία εκείνη τη στιγμή, ήταν να βρουν ποιος στο δαίμονα είχε παραβιάσει τη φωλιά της, το μοναδικό μέρος όπου ένιωθε ασφαλής, και για ποιον λόγο. Αλλά αυτόν τον ματωμένο ήλιο, δεν μπορούσε να τον βγάλει από το νου της.

Άνοιξε την πόρτα στους αστυνομικούς που μόλις είχαν φτάσει και εκείνοι ερεύνησαν το σπίτι, πριν επιστρέψουν στο σαλόνι όπου, η Λούνα, στεκόταν σαν φάντασμα.

«Θα πρέπει να μας πείτε αν σας έχουν κλέψει κάτι», της είπε ο ένας από αυτούς, κοιτώντας την με ανησυχία, αφού δεν είχε τραβήξει στιγμή το βλέμμα της από τον τοίχο.

«Δεν νομίζω, η τηλεόρασή μου είναι το πιο ακριβό πράγμα εδώ μέσα και δεν το πήραν. Λεφτά δεν κρατάω εδώ, ούτε τις κάρτες μου, ούτε τον φορητό υπολογιστή μου που παίρνω πάντα μαζί μου», απάντησε αφηρημένα. «Δώστε μου μισό λεπτό να ρίξω μια ματιά».

Έκανε μια βόλτα στο σπίτι για να επιβεβαιωθεί πως δεν έλειπε τίποτα. Βρήκε το μενταγιόν της γιαγιάς της καταχωνιασμένο ανάμεσα σε άλλα φτηνά κοσμήματα και το κράτησε για λίγο στην παλάμη της, πριν το φορέσει ξανά μετά από πολλά χρόνια, με μηχανικές κινήσεις. Όλα τα πράγματά της ήταν εκεί, δεν έλειπε το παραμικρό. Όποιος μπήκε μέσα, το έκανε για να αφήσει αυτό το μήνυμα που δεν έβγαζε νόημα. Βρήκε τον αστυνομικό να το κοιτάζει με μεγάλο ενδιαφέρον, όταν επέστρεψε, αλλά προσπάθησε να συμπεριφερθεί σαν να μην την είχε αγγίξει καθόλου.

«Έχετε εχθρούς, δεσποινίς Μπλανσέτ;» ρώτησε ο άντρας.

«Μέχρι να δω αυτό, πίστευα πως ήμουν αγαπητή σε όλο τον κόσμο», παραδέχτηκε καγχάζοντας φοβισμένα. «Μια απλή καθηγήτρια γυμνασίου είμαι. Που να τους βρω τους εχθρούς, εκτός κι αν τα τριτάκια μου θύμωσαν που τους έβαλα ξαφνικό τεστ, χθες», αστειεύτηκε και ο αστυνόμος γέλασε απαλά.