Το Τάγμα του Φεγγαριού

Πήγαινες γυρεύοντας

Η ματιά που της έριξε ο Έλιο ήταν γεμάτη απογοήτευση αλλά ταυτόχρονα έμοιαζε να καταλαβαίνει απόλυτα γιατί του το έκανε αυτό. Πρέπει να της ήταν τρομερά δύσκολο να πάρει αυτή την απόφαση γνωρίζοντας πως οι δυο τους ήταν φτιαγμένοι να είναι μαζί. Πόσες φορές είχαν ερωτευτεί, τόσο δυνατά, που ο χωρισμός τους κάθε φορά πονούσε περισσότερο από την προηγούμενη. Αυτή τη φορά, όμως, ο χωρισμός τους θα ήταν για πάντα. το έβλεπε καθαρά στα μάτια της. Ήξερε πως δύσκολα θα γλίτωνε από το Τάγμα του Ήλιου και εκείνος, για πρώτη φορά ίσως, ήταν εντελώς ανίκανος να τη βοηθήσει.

Η σιωπή που είχε πέσει μέσα στο ελικόπτερο ήταν πιο δυνατή κι από τη φασαρία που έκαναν οι έλικές του. Η γυναίκα, που τη φώναζαν Έλλη τελικά, τηλεφώνησε κάπου και στα γαλλικά εξήγησε τη συμφωνία που ήθελε να κάνει η Λούνα. Έμεινε σιωπηλή για αρκετή ώρα μέχρι που τερμάτισε την κλήση και στράφηκε στη Λούνα που καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα.

«Εντάξει, νομίζω πως δεν υπάρχει λόγος να μη συμφωνήσουμε στη διαγραφή. Μπορείς να ξεκινήσεις», διέταξε τον Αλέξανδρο και εκείνος έκανε νόημα στους άντρες να φέρουν τον Έλιο κοντά.

Εκείνος αντιστάθηκε αλλά ηρέμησε όταν η Έλλη έφερε την κάνη του όπλου της στο κεφάλι της Λούνα. Μπορεί να τη χρειαζόταν ακόμα, αλλά δεν τη σταματούσε τίποτα από το να την πυροβολήσει στο πόδι ή το χέρι, ίσα-ίσα για να της κάνει αρκετή ζημιά η αιμορραγία. Κάθισε στην καρέκλα και κοίταξε ικετευτικά τη Λούνα. Εκείνη έκλαιγε όταν τον πλησίασε για να γονατίσει μπροστά του. Δεν του έβγαλε την ταινία από το στόμα γιατί μια του λέξη μπορεί να την έκανε να μετανιώσει. Φίλησε το μέτωπό του και κράτησε το πρόσωπό του στα χέρια της.

«Σε αγαπώ όσο τίποτα και κανέναν άλλον», άρχισε να του λέει κι αμέσως εκείνος δάκρυσε, κουνώντας το κεφάλι του, σαν να την παρακαλούσε να μη συνεχίσει. «Το ξέρω πως με μισείς αυτή τη στιγμή, αλλά αν μπορούσες, θα έκανες το ίδιο στη θέση μου. Από εδώ και μπρος, θα είσαι ο Έλιο Λοράντ, φωτογράφος στο επάγγελμα, που έχεις τη δική σου εταιρεία που φτιάχνει αρώματα και σαπούνια... θα έχεις τη ζωή σου, αυτή που αγάπησες και που θες να ζήσεις, χωρίς να γνωρίζεις το παραμικρό για τα Τάγματα, εμάς... και κυρίως εμένα... θα πρέπει να θυσιάσεις τη σχέση σου με τον παππού σου και όσους αγάπησες, αλλά θα είναι ένα μικρό τίμημα γιατί, επιτέλους, θα είσαι ελεύθερος. Όλα τα υπόλοιπα, θα τα φροντίσω εγώ».

Ακούμπουσε το μέτωπό της στο δικό του και άφησε την ανάσα της να βγει αργά. Όταν οι ματιές τους συναντήθηκαν πάλι, ο Έλιο έδειχνε να έχει αποδεχτεί τη μοίρα του και παρέμεινε ακίνητος όσο ο Αλέξανδρος τον υπνώτιζε. Εκείνη δεν μπορούσε να κοιτάξει. Είχε την πλάτη της στραμμένη προς το μέρος τους και έκλαιγε, με το πρόσωπο της κρυμμένο στις παλάμες της. δεν ήξερε πόση ώρα κράτησε η διαδικασία. Τα αυτιά της βούιζαν και η καρδιά της κόντευε να σπάσει από τον πόνο που ένιωθε, αλλά τινάχτηκε όταν άκουσε τον Αλέξανδρο να λέει πως είχε τελειώσει. Γύρισε προς το μέρος του Έλιο και τον είδε καθισμένο με το κεφάλι του πεσμένο μπροστά, αφού είχε χάσει τις αισθήσεις του. έτρεξε κοντά του και τράβηξε προσεκτικά την ταινία από το στόμα του, ενώ παρακάλεσε να ελευθερώσουν τα χέρια του που είχαν αρχίσει να μελανιάζουν. Της έκαναν το χατίρι και αμέσως η Λούνα ξεκίνησε να τον ξυπνάει, προσεκτικά κι απαλά, για να μην τρομάξει.